Η αγάπη της για το παιδί ήταν ο λόγος που μετά το πτυχίο ψυχολογίας έκανε μεταπτυχιακό στην ειδική αγωγή. Η Μαρία Κυριάκου ενδιαφέρεται για όλα τα παιδιά και ίσως ιδιαίτερα για το κάθε παιδί με ειδικές ικανότητες, κάτι που την ωθούσε όταν ήταν μαθήτρια στο Λύκειο Αγίου Γεωργίου να επισκέπτεται συχνά τα ειδικά σχολεία απέναντι από το Λύκειο που φοιτούσε.
Σήμερα η Μαρία Κυριάκου κατέρχεται υποψήφια για τη Σχολική Εφορεία Λάρνακας Λιβαδιών Ορόκλινης με το ψηφοδέλτιο του ΔΗΣΥ γιατί γνωρίζει πως μέσα από τις σπουδές, εμπειρία και γνώσεις της μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά μας ως μέλος της σχολικής εφορείας Λάρνακας Λιβαδιών Ορόκλινης.
Σε μια όμορφη κουβέντα που κάναμε ένα απόγευμα στο παραθαλάσσιο Lebay Beach Hotel η Μαρία Κυριάκου μας μίλησε για τους λόγους που σήμερα είναι υποψήφια, για το δικό της όραμα και στόχους και μας υπενθυμίζει πως κοινωνίες που δεν έχουν ως προτεραιότητα το παιδί και την εκπαίδευση είναι κοινωνίες χωρίς μέλλον!
Της Γιώτας Δημητρίου
* Ευχαριστίες το ξενοδοχείο Lebay για την όμορφη φιλοξενία.
Μαρία ποιοι λόγοι σε έχουν ωθήσει να θέσεις υποψηφιότητα για τη Σχολική Εφορεία
Λάρνακας-Λιβαδιών Ορόκλινης;
Πλέον είμαστε σε μια νέα μεταρρύθμιση και η νέα τοπική αυτοδιοίκηση αποτελείται από
Λάρνακα-Λιβάδια και Ορόκλινη. Ο λόγος που με ώθησε σε αυτή τη διαδικασία ήταν καθαρά το
ίδιο το παιδί, το καλό και το συμφέρον του ίδιου του παιδιού, αλλά ταυτόχρονα και όσων
εμπλέκονται στο εργασιακό περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται το παιδί, που αυτό είναι το
σχολείο.
Σε ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που είναι το σχολείο και τα παιδιά μας περνούν αρκετές
ώρες, εμπλέκονται και άλλα άτομα τα οποία πρέπει να σκεφτούμε ενεργά όλα τα πλαίσια τα
οποία μπορεί η σχολική εφορεία να βοηθήσει. Και το παιδί και όλους τους επαγγελματίες
ταυτόχρονα.
Να πούμε για όσους δεν γνωρίζουν πως και οι σπουδές σου αλλά και η επαγγελματική
σου πορεία έχουν άμεση σχέση με το παιδί, να μιλήσουμε λίγο γι αυτό;
Το 2001 αποφοίτησα από το Λύκειο Αγίου Γεωργίου στο κλάδο του Κλασικού όπως ήταν τότε.
Από τη δευτέρα λυκείου ήθελα να σπουδάσω ψυχολόγος. Με είχε κερδίσει το μάθημα της
ψυχολογίας που τότε το δίδασκαν, με είχε κερδίσει και ήμουν προσκολημένη σε αυτό. Επειδή
έχω ένα πάρα πολύ καλό οικογενειακό περιβάλλον η μητέρα μου μερίμνησε να έχω
εξασφαλίσει θέσεις στο εξωτερικό μήπως και δεν παιρνούσα τις Παγκύπριες Εξετάσεις
ψυχολογίας. Στη τελική κατέληξα σε μια σπουδαία χώρα για να σπουδάσω, την Ουγγαρία.
Έκανα το πρώτο μου πτυχίο στη Βουδαπέστη και χαίρομαι πάρα πολύ που επιλέκτηκε αυτή η
χώρα επειδή με έκανε το άτομο που είμαι σήμερα. Έμαθα να είμαι ανεξάρτητη, να
αντιμετωπίζω τις δυσκολίες και έμαθα να είμαι οργανωμένο άτομο γιατί ως 18 χρονη που
ήμουν όταν πήγα να σπουδάσω έπρεπε να οργανωθώ και να μάθω να αυτοεξυπηρετούμε και εμπεριστατωμένα να αποδείξω ότι θα σπούδαζα και θα τελείωνα στα χρόνια που έπρεπε.
Σε μεταγενέστερο στάδιο επειδή είχα μεγάλη αγάπη για τα παιδιά με ειδικές ικανότητες και το
έδειχνα από μικρή, επέλεξα να κάνω ένα μεταπτυχιακό στην ειδική αγωγή και εκπαίδευση …..
Ο λόγος που είχες ενδιαφέρον στα παιδιά με ειδικές ικανότητες ήταν λόγω ενός
οικογενειακού γεγονότος ή απλώς έτυχε;
Δεν έτυχε, δεν έχουμε κάτι στο οικογενειακό μας περιβάλλον, αλλά το Λύκειο Αγίου Γεωργίου
είναι απέναντι από τα ειδικά σχολεία της Λάρνακας και πάρα πολύ συχνά με έβρισκες εκεί,
σαν επισκέπτρια. Δηλαδή στις κενές του σχολείου, όταν οι άλλοι έκαναν σκασιαρχείο, εγώ
πήγαινα στα ειδικά σχολεία για να κάνω παρέα στα παιδιά.
Απίστευτο!
Ναι…και είχα συνδεθεί πάρα πολύ μαζί τους και έτσι έκανα το μεταπτυχιακό μου στην ειδική
αγωγή και εκπαίδευση σε ένα σπουδαίο πανεπιστήμιο στην Αγγλία, στο University of
Birmingham που πάλι εδώ θέλω να ευχαριστήσω τους γονείς μου για το λόγο ότι ήταν
σπουδαία επιλογή και σπουδαίες θυσίες για να πάω στην Αγγλία να σπουδάσω.
Μετέπειτα επέστρεψα στη Κύπρο ξεκίνησα να ψάχνω που μπορώ να εργαστώ, έκτοτε ήταν
δύσκολο να βρεις δουλειά. Αποφάσισα να ανοίξω ένα δικό μου ιδιωτικό κέντρο. Το 2006,
μόλις 23 χρονών, κατάφερα να ανοίξω ένα ιδιωτικό κέντρο το “Μάθηση και Παιδί” το οποίο
δουλεύει και σήμερα με σπουδαίους επαγγελματίες, με το όραμα μου και τους στόχους μου να
συνεχίζουν και εγώ να μην είμαι εκεί, πολύ ωραίο αυτό.
Το Ιδιωτικό Κέντρο στη πορεία εξελίχθηκε και μεγάλωσε και είναι αυτό που είναι σήμερα.
Εργάζονται μέσα 7-8 επαγγελματίες όλων των ειδικοτήτων και χαίρομαι πάρα πολύ που
υπάρχει αυτός ο χώρος και εξυπηρετούνται χωρίς εμένα μέσα, αλλά με συνεχιστές στο έργο
μου, με παιδιά και γονείς που μας εμπιστεύονται.
Ταυτόχρονα το 2012 πήρα τη μεγάλη απόφαση να συνεχίσω τις σπουδές μου και μπήκα στο
Πανεπιστήμιο Λευκωσίας όπου έκανα το εφαρμοσμένο μεταπτυχιακό στην εκπαιδευτική
ψυχολογία για τρία χρόνια, το οποίο τελείωσα ακριβώς στα τρία χρόνια, εργαζόμενη και
μητέρα. Το 2015 το τελείωσα και το 2017 κατάφερα και μπήκα στη δημόσια υπηρεσία στο
Υπουργείο Παιδείας, στο οποίο είμαι ακόμη εκεί μέχρι σήμερα, ως εκπαιδευτική ψυχολόγος,
έχω διοριστεί με το δεύτερο μου μεταπτυχιακό.
Ο λόγος που επέλεξα να μπω στη δημόσια υπηρεσία ήταν καθαρά τα δύο τα παιδιά μου για
να έχω περισσότερο χρόνο μαζί τους το απόγευμα. Πράγμα που τους είχα στερήσει τα
προηγούμενα χρόνια. Αλλά και πάλι θα πω για το οικογενειακό περιβάλλον, που με στήριξε
να εργάζομαι το απόγευμα για να στηθεί η δουλειά (“Μάθηση και Παιδί”) για να είναι σήμερα
εδώ που βρίσκεται.
Σήμερα εργάζομαι στο Υπουργείο Παιδείας και Αθλητισμού. Φέτος είμαι εδώ στην επαρχία
Λάρνακας.
Παρόλα αυτά δεν σταμάτησα τις σπουδές μου. Το 2019 αποφάσισα να ενταχθώ σε ένα
διδακτορικό πρόγραμμα. Στο διδακτορικό για τα παιδιά με ειδικές ικανότητες, γιατί με κερδίζει
πάντα αυτό.
Κάτι που είχες από τότε που ήσουν στο Λύκειο Αγίου Γεωργίου….
Έτσι φαίνεται…
Κάτι που ίσως κουβαλούσες μέσα σου….
Ναι…πάντοτε θέλω να βοηθώ και να στηρίζω. Ίσως να είναι μια ευαισθησία του χαρακτήρα
μου. Παρόλα αυτά είμαι στον επίλογο (του διδακτορικού) τελειώνω σιγά σιγά το διδακτορικό
μετά από τέσσερα χρόνια.
Ποιο είναι το θέμα του διδακτορικού;
Η ειδική αγωγή και εκπαίδευση στη Μέση Εκπαίδευση, όσον αφορά τη Κύπρο έχουν
ενεργοποιηθεί και έχουν συμμετάσχει σε αυτό 211 εκπαιδευτικοί Μέσης Εκπαίδευσης με την
έγκριση του Υπουργείου Παιδείας έγινε έρευνα εντός σχολικού πλαισίου και έχει συμμετάσχει
το Γυμνάσιο Πετράκη Κυπριανού, έχουν συμμετάσχει σε αυτό εκπαιδευτικοί, έχουν γίνει
βιωματικά εργαστήρια για το σκοπό του διδακτορικού μου κι έχει γίνει βιβλίο, περιμένουμε την
έκδοση όταν τελειώσει το διδακτορικό μου. Ταυτόχρονα έχουν συμμετάσχει σε αυτό
οικειοθελώς με την έγκριση των γονέων τους και 20 παιδιά.
Άρα όλη αυτή η σχέση σου με το παιδί είναι ενδεχομένως και οι λόγοι που σήμερα
διεκδικείς αυτή τη θέση στη σχολική εφορεία Λάρνακας-Λιβαδιών-Ορόκλινης.
Ποιο είναι το δικό σου όραμα σε περίπτωση εκλογής σου;
Αρχικά το δικό μου όραμα είναι το καλύτερο περιβάλλον για τα ίδια τα παιδιά και όταν λέμε
καλύτερο περιβάλλον εννοούμε να είναι πιο προσβάσιμο σε αυτά, πιο χαρούμενο, να είναι τα
πάντα γι’ αυτούς, να ξυπνούν και να θέλουν να πάνε στο σχολείο. Είτε αυτό είναι η τάξη τους,
η αυλή τους, η είσοδος του σχολείου, δηλαδή να είναι όλα προς το καλό και συμφέρον των
ίδιων των παιδιών. Αλλά ταυτόχρονα εγώ θα βάλω ένα αστεράκι σε αυτό και θα πω πως το
ίδιο ισχύει και για τους εκπαιδευτικούς που εργάζονται σε αυτό το πλαίσιο, αλλά και τους
υπόλοιπους επαγγελματίες που εντάσσονται σε αυτό. Καλύτερες και πιο φωτεινές αίθουσες,
καλύτερους τρόπους εργασίας, καλύτερα εργαστήρια για τα πιο μεγάλα μας παιδιά που
βρίσκονται στις τεχνικές σχολές, καλύτερες αίθουσες και για τα παιδιά στο Γυμνάσιο και για το
Λύκειο, είτε για το μάθημα της οικιακής οικονομίας. Δηλαδή τα πάντα, να προοδεύσουμε λίγο
περισσότερο και να φτάσουμε τις Ευρωπαϊκές προδιαγραφές, αφού είμαστε πλέον στην
Ευρώπη.
Πιστεύεις ως Εκπαιδευτική Ψυχολόγος πως το κτήριο του σχολείου (αίθουσες, αυλή,
εργαστήρια κτλ) παίζουν ρόλο στη ψυχολογία του παιδιού και ενδεχομένως και στην
απόδοση του;
Σίγουρα παίζει ρόλο διότι η διάθεση είναι πάνω από όλα. Έχουν γίνει πάρα πολλές έρευνες
που έχουν αναδείξει ότι ένα καλύτερο κτήριο, πράσινοι χώροι, καλύτερη αυλή, δηλαδή να
παίζει το κουδούνι και να ξέρω θα βγω να παίξω στην αυλή, μια ασφαλισμένη αυλή, με όλες
τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές που λέει η νομοθεσία, πάνω από όλα η ασφάλεια των παιδιών
αλλά ταυτόχρονα ένα καλύτερο σχολικό περιβάλλον κάνουν και καλύτερους εκπαιδευτικούς,
πιο ευδιάθετους να πάνε στο χώρο εργασίας τους. Δηλαδή να έχουν όλα όσα πρέπει για να
τους κάνουν πιο αποδοτικούς. Δηλαδή να μπω σε μια αίθουσα με 42 βαθμούς όταν τώρα
έχουμε 23-24 βαθμούς, σκέψου μετά το Πάσχα τι θα γίνει! Η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε
εξοπλισμένες αίθουσες όπως πρέπει με βάση τις δικές μας θερμοκρασίες εδώ στη Κύπρο.
Βεβαίως θα είναι είς γνώση σου πως έχουμε αρκετά προβλήματα σε σχολεία εδώ στη
Λάρνακα όσον αφορά τις υποδομές και τα κτήρια. Σε περίπτωση εκλογής σου έχεις την
πυγμή και την δυναμική να αγωνιστείς έτσι ώστε να λυθούν αυτά τα προβλήματα;
Αυτό που με χαρακτηρίζει από το 2006 που κατέβηκα από το αεροπλάνο (μετά τις σπουδές)
είναι η δυναμικότητα που μου έδωσε η εκπαίδευση μου, το οικογενειακό περιβάλλον, το ότι
δεν είχα βρει δουλειά και έπρεπε δυναμικά να βγω έξω στο χώρο εργασίας να ψάξω. Ναι,
μπορώ να το κάνω και θα το κάνω.
Διότι το κέντρο που έχω δημιουργήσει και σήμερα εργάζονται άλλοι επαγγελματίες μέσα
(Μάθηση και Παιδί) είναι με όλες τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές. Ήμουν πολύ αυστηρή και με
τον αρχιτέκτονα έτσι ώστε να γίνουν όλα όπως πρέπει. Άρα ναι, όσον αφορά τα σχολεία μας πρέπει να ακολουθήσουμε όλες τις οδηγίες και να
είμαστε πιστοί σε αυτό και να τα εξελίξουμε.
Καταλαβαίνω ότι υπάρχει και το οικονομικό πλαίσιο και μπορεί να είναι δύσκολο, αλλά με
στόχους και με συζήτηση όλα λύνονται. Είμαι σίγουρη πως όταν υπάρχει στόχος το οικονομικό
κομμάτι είναι το τελευταίο που πρέπει να σκεφτούμε.
Άρα θεωρείς πως με όραμα και στρατηγική μπορούν να βρεθούν λύσεις;
Ναι και με σωστό διάλογο.
Σε περίπτωση εκλογής σου ποια θα είναι τα τρία βασικά θέματα που θα έχουν
προτεραιότητα στην ατζέντα σου;
Οπωσδήποτε το ίδιο το παιδί και θα ήθελα πάρα πολύ με την άδεια γονέων να ερωτηθούν οι
ανάγκες τους.
Ταυτόχρονα όμως να μιλήσουμε και για την ειδικότητα την οποία έχω μέσω του
μεταπτυχιακού και διδακτορικού μου. Έχουμε κάποια παιδιά με ειδικές ικανότητες στα σχολεία
μας και λόγω της ενιαίας εκπαίδευσης που προωθείται, είναι ενταγμένα στο σχολικό πλαίσιο,
είτε είναι ενταγμένα στη σχολική τάξη με τους συνοδούς τους είτε είναι ενταγμένα σε ειδικές
μονάδες και εντάσσονται με συνοδούς τους, που πρέπει να το σκεφτούμε κι αυτό το
κομμάτι…Άρα, υπάρχουν πάρα πολλά θέματα με τα οποία πρέπει να καταπιαστούμε, αλλά
πάνω από όλα να ξεκινήσουμε με όλα τα παιδιά και τις ανάγκες όλων των παιδιών.
Εσύ Μαρία κατεβαίνεις υποψήφια με το ψηφοδέλτιο του ΔΗΣΥ, θεωρείς ότι σε αυτές τις
εκλογές, για τη σχολική εφορεία, επιλέγουμε με βάση το κόμμα ή με βάση τον
άνθρωπο και τις ικανότητες του;
Το πιο σωστό είναι να επιλέξουμε άτομα για τις ικανότητες του, γιατί το κάθε κόμμα με τον
κάθε υποψήφιο συνδέεται με αυτόν, δεν συνδέεται η ψηφοφορία του κάθε ανθρώπου τι θα
κρίνει. Δηλαδή ανοίγοντας αυτό το ψηφοδέλτιο που θα πάρουν να κρίνουμε τον άνθρωπο. Το
κόμμα είναι μαζί μας (με τον υποψήφιο) που συνδέεται.
Πιστεύεις ότι δίνουμε στα παιδιά μας όλα όσα δικαιούνται ή ενδεχομένως να υπάρχουν
αρκετά τα οποία πρέπει να βελτιώσουμε;
Σίγουρα υπάρχουν πολλά τα οποία πρέπει να βελτιώσουμε. Τα παιδιά μας έχουν μάθει κ
συμβιβάζονται όπως είχαμε μάθει κι εμείς στο σχολείο μας να συμβιβαζόμαστε. Ταυτόχρονα
όμως, επειδή οι γενιές προχωρούν, έχουμε ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το 2004
άρα θεωρώ πως είναι όλα δικαιολογίες.
Έχουμε σε όλα τα σχολεία αυλή. Δεν υπάρχει όμως το πράσινο, δεν είναι κατάλληλα
δομημένη με το σωστό έδαφος, έχουμε σε όλα τα σχολεία γήπεδα του μπάσκετ τα οποία δεν
είναι ούτε σκιασμένα, αλλά ταυτόχρονα ούτε έχουν το κατάλληλο έδαφος. Υπάρχουν κλειστές
αίθουσες για αθλοπαιδίες σε πολλά σχολεία στα οποία υπάρχουν θέματα τα οποία δεν τα
αναφέρω εγώ, τα αναφέρουν οι γονείς, οι εκπαιδευτικοί που είναι εντός σχολικού πλαισίου.
Άρα, συμβιβάζονται τα παιδιά μας και συμβιβάζονται μαζί τους και οι εκπαιδευτικοί. Δυστυχώς.
Μιλάς με αγάπη και σεβασμό για το παιδί αλλά και για τους εκπαιδευτικούς και έχεις τονίσει 2- 3 φορές στη κουβέντα μας ότι ναι μεν πρέπει να δούμε το παιδί αλλά τονίζεις πως πρέπει να δούμε και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζεται ο εκπαιδευτικός. Θεωρείς ότι
βελτιώνοντας τις συνθήκες που εργάζονται οι εκπαιδευτικοί παράλληλα βοηθάμε και τα
παιδιά;
Οπωσδήποτε. Όταν προσφέρω ένα σωστό εργασιακό περιβάλλον στον εργαζόμενο τότε –
σύμφωνα με όλες τις έρευνες που έχουν γίνει παγκοσμίως- επηρεάζει την απόδοση του εργαζομένου. Άρα μιλάμε για τη Σχολική Εφορεία, μιλάμε για το παιδί, αλλά πρέπει να μιλάμε
και γι’ αυτούς τους ανθρώπους που είναι τις περισσότερες ώρες με τα παιδιά μας και πολλές
φορές το περιβάλλον στο οποίο εργάζονται δεν είναι το κατάλληλο.
Υπάρχουν αίθουσες στις οποίες θα ξεκουραστεί ο εκπαιδευτικός για μια περίοδο και θα
ξαναπώ για τις θερμοκρασίες, δεν έχουν ούτε το κατάλληλο χώρο για να ξεκουραστούν ή να
διορθώσουν τα γραπτά τους ή για να δροσιστούν.
Και τους εκπαιδευτικούς πρέπει να τους “πιάσουμε από κοντά” να μας τα πουν οι ίδιοι.
Εγώ τα βλέπω ως εξωτερικός συνεργάτης.
Έχω δώσει το μήνυμα να μου πουν κι άλλα πράγματα να αναρτήσω, αλλά ναι πρέπει να
σκεφτόμαστε και τον εκπαιδευτικό.
Γνωρίζοντας την ευαισθησία σου για τα παιδιά με ειδικές ικανότητες θα ήθελα να μου
πεις κάτι περισσότερο, τι θα πρέπει να προσέξουμε γι’ αυτά τα παιδιά μας;
Πρέπει να σκεφτόμαστε ότι υπάρχει και η ενιαία εκπαίδευση και ναι είναι ενταγμένα στ
σύνολο. Πρέπει τα σχολεία μας να είναι προσβάσιμα για το κάθε παιδί. Υπάρχουν παιδιά με
την Α ή Β αναπηρία και ναι δικαιούνται να ενταχθούν στο γειτονικό τους σχολείο. Άρα το
σχολείο πρέπει να είναι προσβάσιμο σε αυτούς και όχι να τους λέμε ότι δεν μπορούν να πάνε
και να τους στέλνουμε σε άλλα σχολεία μακριά από τη γειτονιά τους και να έχουμε τους γονείς
που έχουν περάσει ότι έχουν περάσει για να φέρουν το παιδί τους στο σήμερα και να τους
δίνουμε μια επιπρόσθετη ταλαιπωρία με το να μεταφέρουν το παιδί σε άλλο σχολείο μακριά
από τη γειτονιά τους. Πρέπει όλα τα σχολεία να είναι προσβάσιμα και να έχουν όλες τις
υποδομές για το κάθε παιδί! Και ταυτόχρονα να επιμένω και να επισημάνω ότι το κάθε παιδί
έχει δικαίωμα να πηγαίνει και στον πάνω όροφο αν η τάξη του είναι στο πάνω όροφο και όχι
να φέρνω όλη τη τάξη κάτω επειδή δεν έχω τον ανελκυστήρα να ανέβω πάνω. Γιατί
ανεβαίνοντας στον πάνω όροφο ένα παιδί νιώθει περήφανο ότι μεγάλωσε, άρα του στερούμε
το δικαίωμα να νιώσει αυτό και να νιώσει χαρούμενο.
Άρα ναι, τα σχολεία μας θέλουν βελτίωση από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο.
Πιστεύεις πως όλα αυτά είναι εφικτά να αλλάξουν; Ή είναι δύσκολο λόγω νοοτροπίας;
Μπορούν φυσικά να αλλάξουν! Και το θέμα νοοτροπίας τι σημαίνει; Έχουμε προχωρήσει!
Είμαστε στο 2024 και δεν θέλω να ακούω το θέμα νοοτροπίας. Ή λέμε ότι είμαστε στην
Ευρώπη ή δεν είμαστε. Θεωρώ ότι υπάρχει διάδρομος γι’ αυτό, έχουμε μια νέα Υπουργό η
οποία ήταν στο πλαίσιο του εκπαιδευτικού συστήματος, είναι έτοιμη να ακούσει εισηγήσεις και
να δει τα προβλήματα και ναι πρέπει να δούμε πως θα τα λύσουμε.
Για το να γίνει προσβάσιμο ένα σχολείο δεν είναι τραγικά τα έξοδα.
Το να γίνει μια αυλή, όχι μόνο το πράσινο, η καλαισθησία του σχολείου.
Η γυμναστική επίσης είναι πολύ σημαντικό κομμάτι στη ζωή μας και το λέω ως αθλήτρια τα
τελευταία 30 χρόνια….
Ήσουν αθλήτρια;
Ήμουν στο Ναυτικό Όμιλο Λάρνακας από 9 ετών κολυμβήτρια, (και πάλι να ευχαριστήσω τους
γονείς που μας ένταξαν σε αυτό το πλαίσιο), για τα υπόλοιπα 30 χρόνια συμμετείχα ενεργά,
μετά τα 25 ως βετεράνος, αλλά μετά τον κορονοϊό έμεινα πίσω.
Το 2019 ο ΚΟΑ μου έδωσε την ευκαιρία να συμμετάσχω στους Διεθνείς Αγώνες του
Βερολίνου.
Άρα πιστεύεις πως με όραμα, πυγμή, στρατηγική και συζήτηση ακόμη και κάποια
διαχρονικά προβλήματα μπορούν να λυθούν.
Ναι, έχουμε μια πενταετία μπροστά μας, μπορούν να λυθούν πολλά.
Θα ήθελα να κλείσουμε με ένα μήνυμα σου στους αναγνώστες μας.
Αυτό που θα ήθελα να σας αναφέρω και να επισημάνω είναι ότι μας έδωσε η Δημοκρατία το
δικαίωμα να ψηφίζουμε. Σας καλώ όλους, ασχέτως αν κάποιοι είναι στεναχωρημένοι για τον Α
ή Β λόγο, μας έδωσαν το δικαίωμα να ψηφίζουμε και οφείλουμε να το κάνουμε για το καλό
όλων μας, για το μέλλον το παιδιών μας, το δικό μας, αλλά και της κοινωνίας που βασανίζεται.
Αυτή τη στιγμή η τοπική αυτοδιοίκηση είναι η Λάρνακα Λιβάδια και Οροκλινη. Οφείλουμε ως
Λαρνακείς, ως Λιβαδιώτες, ως Οροκλινιώτες, να ακουστεί η φωνή μας και να μην υπάρχει
αποχή όπως υπήρχε σε άλλες διαδικασίες. ‘Αρα το μήνυμα που θέλω να στείλω είναι ότι και
να έγινε στο παρελθόν, πάμε να ψηφίσουμε!
