Ένα νέο μήνυμα από τον Νικόλα Σμυρνάκη

Αγαπημένε μου Συνοδοιπόρε, 

Θέλω να μοιραστώ μια σκέψη σου μαζί μου.
Μια σκέψη που αφορά τους ανθρώπους που βιώνουν μοναξιά.
Τους ανθρώπους εκείνους που δεν έχουν βρει την αγάπη.
Που βρίσκονται, ειδικά την περίοδο αυτή, σε μια παραλία και αντικρύζουν δύο κορμιά να αγκαλιάζονται τρυφερά.
Η αγάπη αναβλύζει από τα σώματά τους. Η ομορφιά και η αμοιβαιότητα ξεχειλίζει από κάθε πόρο του δέρματός τους.Κι αυτή είναι μια υπέροχη εικόνα από τη μια. Από την άλλη όμως δημιουργεί ένα αίσθημα αδικίας. «Εγώ γιατί να μην το ζω αυτό;». Επίτρεψέ μου να σου πω ότι ακριβώς το ίδιο αισθάνονταν και εκείνοι, κάποιους μήνες ή κάποια χρόνια πριν. Ήταν μόνοι και μπροστά σε μια αντίστοιχη εικόνα, σε μια άλλη παραλία, μονολογούσαν «εγώ γιατί να μην το ζω αυτό;». Και τώρα ίσως βρίσκεσαι εσύ στην κάποτε θέση τους, να τους κοιτάς με θαυμασμό μα και με πόνο ψυχής και να λες: «Τι τυχερός, τι τυχερή!».  
Θέλω να σου πω, πως δεν είναι ότι δεν αξίζεις την αγάπη. 
Ίσως, απλά, να μην έχει ‘ρθει ακόμη.
Αυτό το «ακόμη», πόσο σημαντικό είναι. Αν δεν πιστεύεις ότι σου αξίζει η αγάπη, τότε την απομακρύνεις όλο και περισσότερο. Κι αυτό γιατί θεωρείς μάταιη κάθε προσπάθεια διεκδίκησής της. Και έτσι, τελικά, επιβεβαιώνεσαι: «Είχα δίκιο ότι δεν μου αξίζει η αγάπη, αφού δεν έρχεται ποτέ». Αν λοιπόν δεν στο έχει πει κανείς ποτέ, ούτε μπαμπάς, ούτε μαμά, ούτε φίλος που να σέβεσαι τη γνώμη του, ούτε δάσκαλος, επίτρεψέ μου, να στο πω εγώ. 
Αξίζεις την αγάπη. Ό,τι κι αν έχεις περάσει. Όσο και να έχεις απογοητευτεί. Όσο και να έχεις προδοθεί. Αξίζεις την αγάπη. Ίσως, απλά, να μην έχει ‘ρθει ακόμη.
Για να αυξήσεις τις πιθανότητες να έρθει, νομίζω ότι χρειάζεται να γίνουν δύο πράγματα ταυτόχρονα. Να την διεκδικήσεις από τη μία και να έχεις υπομονή από την άλλη. 
Καθώς περιμένεις, να χτίζεις. 
Είναι ο μόνος τρόπος για να δεις κάποια στιγμή την κορυφή, κι αυτό ισχύει σε κάθε τομέα της ζωής σου. 
Ναι, μπορεί να έχεις απογοητευτεί πολλές φορές.
Μπορεί να είσαι 50 και να αναρωτιέσαι «αν δεν έφτασε ακόμη, πότε;».
Να λες «κι αν δεν έχει έρθει μέχρι τώρα, τι νόημα έχει από δω και πέρα;».
Στο «πότε;» γιατί η απάντηση να είναι «ποτέ» και όχι «κάποτε»;
Στο «τι νόημα έχει από δω και πέρα;» γιατί η απάντηση να είναι «κανένα» και όχι «έχει νόημα και μάλιστα τεράστιο».  
Εκεί έξω βρίσκεται ο άνθρωπος, που σε περιμένει να τον ανακαλύψεις.
Η αγκαλιά σας θα δημιουργήσει μια αλλόκοτη ένωση. Μια ένωση που θα γεννήσει μια νέα μονάδα, έναν νέο πυρήνα.Μια νέα ύπαρξη, αυτόφωτη. Το δικό σας «Μαζί». Ένα νέο «Ένα» που προέκυψε από δύο ανθρώπους που αποδείχτηκε πως ήταν από πάντα ταγμένοι για το «Μαζί» και για το «Ένα».
Δεν είναι ότι δεν αξίζεις την αγάπη.
Δεν έχει ‘ρθει ακόμη.
Διεκδίκησέ την και έπειτα κάνε χώρο.
Κάνεις χώρο, σημαίνει «περιμένεις».
Μια καθηγήτρια στο γυμνάσιο μας έλεγε: «Μη βι-ά-ζεστε». Όχι «μην βιάζεστε», μα «Μη βι-ά-ζεστε».
Μην βι-ά-ζεις την αγάπη.
Εκεί κάπου είναι και σε ψάχνει.
Εκεί κάπου είναι και σε περιμένει.
Διεκδίκησέ την.
Περίμενέ την.

Την αγάπη μου,
Νικόλας

ΥΓ
Αγαπημένοι μου, είμαι πολύ ενθουσιασμένος και δυσκολεύομαι να το κρύψω. Έρχεται, το νέο μου βιβλίο με θέμα την ΑΓΑΠΗ. Θα κυκλοφορήσει τον Νοέμβρη και θα έχει μία ιδιαιτερότητα.Δεν μπορώ να πω ακόμα ποια είναι αυτή, μα θα είναι η πρώτη φορά που θα γίνει κάτι τέτοιο.Θα είναι τόσο διαφορετικό… Σύντομα περισσότερα…
Για να τα λέμε πιο συχνά, βρείτε με στο InstagramΒρείτε όλα τα βιβλία μου ΕΔΩ

Share:

Share on facebook
Facebook
Share on twitter
Twitter
Share on pinterest
Pinterest
Share on linkedin
LinkedIn
On Key

Related Posts

Οφτό κλέφτικο για τη Μεγάλη Κυρία

Οι προσπάθειες, οι προσφορές και οι πράξεις αγάπης για να σωθεί και να εξοφληθεί το γήπεδο της Μεγάλης Κυρίας, το Αντώνης Παπαδόπουλος, συνεχίζονται! Ο Σύνδεσμος

Μαρία Κυριάκου υποψήφια σχολική έφορος Λάρνακα-Λιβάδια-Ορόκλινη: «Ας αφήσουμε τη φύση να εισχωρήσει στα σχολεία»

«Ας αφήσουμε τη φύση να εισχωρήσει στα σχολεία του Δήμου Λάρνακας-Λιβάδια-Ορόκλινης δημιουργώντας ένα καλύτερο μέρος μάθησης, εκπαίδευσης και εργασίας σεόσους εμπλέκονται στους χώρους του σχολείου»

error: Content is protected !!