She told a story as a screenwriter. That is what she has been doing for years after all. But this time, this story, this series, with its amazing cast and plotline, managed to go beyond borders and earn a place on the global platform of Netflix. The screenwriter of the popular series “Another Self”, Mrs Nuran Evren Şit, successfully earned a large loyal fanbase in many countries around the world through her incredible story. It is a great honor for SkalaTimes to be chatting with her today.
By Yiota Dimitriou
Interview follows in Greek
Mrs Nuran Evren Şit, first of all allow us to thank you for the opportunity of this interview. You are in charge of the screenplay of “Another Self”. How was the idea of this story born?
I was intended to tell a story about women; friendship, love, and relations for a long time, but I could not find the sparkling idea for the core of the story. And I had another idea about making a series about the family bonds, transcending traumas and the concept of family constellations. But again, I did not know in which storyline I could do it. So, the concepts came before the stories for me as you see. And then, after my dad was diagnosed with cancer in 2019, I needed a break from writing scripts. He was gone by the end the of the year and that changed my way of thinking about what should I write about and what I am offering to the audience. I strongly figured that what I really want to write about had to be essential to me. That I do not want to put my effort and time on some other people’s ideas, projects, books, etc. which I did for a long time. So, I gathered two concepts together. For a writer in the industry, it is the hardest part. That you must initiate to the teamwork and deal with execs, platforms, producers, sometimes actors on what they want or what they don’t want. It is rare to write what comes from your heart and watch it on the screen without a damage. So, this time I was determined to tell the story “I” truly believe in and give back to world what I experienced so far. And that would be Anotherself.
The Turkish title for the series is “Zeytin Agaci” which means Olive Tree. However, Netflix translated this title to “Another Self”. As a fan of the series I can see why you chose the title “Olive Tree”. However there is only one moment in the series that we see the connection of the olive tree with the story. (Let’s not give away a spoiler but it has to do with the teacher). Are we going to see more around the “Olive Tree” in Season Two?
Anotherself was the name of the Show since the first day I had the idea about it. It appeared in my mind without a doubt. Then we needed to find a name for the Turkish audience. I suggested Zeytin Ağacı, cause in almost each episode we got the symbol of the olive tree connected to the characters and the metaphor told by Zaman in the final episode was the core of our story. So, I think it was a good fit. It is a part of our story so it will always be around.
And of course the question that all fans of the series want to know: When will we have Season 2? Have you already written Season 2?
Netflix have acclaimed we’d have Seasons 2 and 3, so I am working on it. Hopefully in 2024 we’d see both seasons.
When you first started writing this story did you think that maybe it would go further than the Turkish borders and “travel” into the worldwide platform Netflix? Or was it something that you hadn’t even dreamed of?
I wished and hoped that it would go further than Turkey. But to be honest I didn’t expect this much attention and love from all around the world. It is amazing and super motivating for me to write more. I am grateful to everyone that watched, shared and told us about their interest on the show. It means a lot.
What does it mean for you to have your story in a famous worldwide platform with millions of viewers, like Netflix?
It means that we are connected. It means that language or geography is not a barrier anymore. It gives me hope that we could share feelings, stories, we learn from each other, we can talk about common things. I feel lucky to be able to work with a platform that can access people from all around the world. Also, it gives more responsibility on what you are telling them. You ask for people’s time in the first place and what will you give them back really matters.
You wrote your first feature film, “Love likes Coincidences” which was the second most watched movie of 2011. So someone can say that “Another Self” is not your first huge success. How do you react when a big success comes your way?
I appreciate the question but to me huge success is an illusion and the only thing I feel strongly after Anotherself, is “gratitude.” Rather than being “successful” I rather feel “happy” if someone acknowledges my work, cause it means they honor my time, effort and experience that I put in a project. The more people like it, the more chance I get for other stories to tell. That matters to me rather than being successful or awarded or famous. One successful work opens more doors to me to be able to tell more stories. And that’s what I care about. If Anotherself is a “huge success” -in your words-, it is not because of me. It is a huge teamwork; it is also the success of the audience because every form of art is a transaction between the artist and the receiver.
Let’s go back to “Another Self”. A Netflix series with thousand of fans all around the world already! Do you, as a writer of the story, believe that we really have that significant connection with our ancestors? That their actions (in the past) can affect our lives today?
My answer is in the show. 🙂 But some people get that wrong and try to blame their families or past for everything going wrong in their lives. That’s not true. That’s so easy and is another way of not getting responsibility for our choices. We shouldn’t be even discussing it if we acknowledge how we look alike to our family members. İf we can be affected by their genes, their eye color, height, health issues, how could we not have been affected by their experiences? All of them are stored in our DNA. It would be being ignorant to not accept the fact that we are connected to them and to our kids…
If we take the story for granted (if we believe that our destiny has to do with our ancestors) then where is God?
I think as humans if we still ask “where” God is, we still need to process a lot. Mind is a strong tool to survive but is very weak to understand the divine. We are experiencing a lot of things on earth as humans, and we are searching for ways of getting the most from those experiences. Our destiny has to do with what we came to experience on earth. And how we experience it depends on us. That’s how I feel close to God.
When I was watching “the teacher” at some points I felt that he was playing God! As the writer of the story yourself, how do you see him? If he has the power to change our destiny then -again- where is God?
I don’t know what you mean by playing God. He does not change anyone’s destiny or implies it. The contrary he suggests seeing through what has happened in the past and accept that without judgements. Likewise, many other guides or teachers, he asks questions. He does not have a magical touch nor magical powers. If something is changing on the characters’ lives it is because they change something about them in their lives.
You mention one very well-known book into your story. “It didn’t start with you” by Mark Wolynn. When I saw the scene with the book a thought crossed my mind: Maybe the author of the series got inspired by this book. Did you?
No. I was not inspired by the book. I used the book as a tool to Ada, something she can read and could impress her. And as she reads, we hear some lines from the book. That’s it.
Did you know the book before or did you discover the book during the writing of your story?
I ‘ve read the book 5 years ago. There were quotes that I really liked at the time, I wanted to share them with the audience in the show and for that I wanted to honor the author by showing the book. I am happy that we helped the book become more known in the world, and I am happy that we had offered the audience to read a book on the similar subjects and they paid attention.
I read that the Turkish audience has already split into two sides. One side strongly supports the series, the other side furiously criticizes it. Do you feel that maybe some people in Turkey criticize the series because of the “metaphysical” elements that it has?
It might be. It might be other things too. The connection between the audience and a drama is mostly about the life experience or the needs of the audience. If it touches somewhere in their life, they like it if it doesn’t, they are not interested so it is relative.
Both sides took their time to watch it, both comments are valuable to us. Being critiqued is a part of the process.
I saw on your Instagram page that you visited Greece. What’s your relationship with Greece or Cyprus (the Greek part)?
We’ve been to Santorini and Crete for our honeymoon this summer. We are in love with Crete. We definitely will come back to Greece to discover more. Both my grandmothers had come to Turkey from Greece. As you know both nations interacted and lived together for centuries. The wars had split people apart, both sides had a lot of pains and losses. But I think we are similar and friendly to each other. That’s how I feel when I was in Greece. I’ve been to the North Cyprus many times but not the South Part. I think it is an amazing island and both sides are beautiful.
Do you believe that arts should have no borders?
Of course. That’s the purpose of art, don’t you think so? To express what is hard to express. Borders are invented. They are not natural. But Art is being close to our nature.
Do you believe that peace can come through the arts? (Like the art of cinema for example or through written stories etc)
I believe that peace can only come when humans accept, we are no different than one another. Whatever makes people feel close to this, could help. Sometimes it is art, sometimes it is a virus that connects us all. Sometimes it is an earthquake. What I wish is that we would have the experiences we need to acknowledge, without a lot of suffering. We share experiences through movies as well. But they don’t have a constant effect on us. We feel something, but we do not learn from them. So that would be too much to expect from art, books or movies, to bring peace to us. Maybe we need to stop waiting for the peace to come through something. Maybe we need to accept peace is not a constant state to be expected but we need to figure how to deal with the non-peaceful moments without doing harm to one another.
Last but not least, a very significant question: Have you met Murat Boz in person?
Is he really so unbelievable gorgeous as we see him in the series? 🙂
Yes, of course I saw him. And yes he is, even more: ) Murat Boz is a very gentle and kind man, very professional and polite. Not only Murat but the whole cast are amazing people whom I met through this project, but I’d be friends for the rest of my life. All of them are even more beautiful than they are on the screen by appearance and by heart, very talented and amazing people. I am lucky that I had the chance to work with them.
H Nuran Evren Şit σεναριογράφος της σειράς “Another Self” (Netflix) μιλά αποκλειστικά στο SkalaTimes
Είπε μια ιστορία, ως σεναριογράφος, άλλωστε αυτό κάνει εδώ και χρόνια. Μόνο που αυτή η ιστορία, αυτή η σειρά, με το καταπληκτικό καστ, κατάφερε να βγει εκτός συνόρων και να κερδίσει μία θέση στην παγκόσμια πλατφόρμα του Netflix. Η σεναριογράφος της σειρά Another Self, η Nuran Evren Şit κατάφερε με την ιστορία της να να κερδίσει φανατικό κοινό σε πολλές χώρες του πλανήτη. Είναι μεγάλη τιμή που σήμερα το SkalaTimes κουβεντιάζει μαζι της.
Της Γιώτας Δημητρίου
Nuran Evren Şit, πρώτα απ’ όλα θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε για αυτήν την ευκαιρία που μας δίνετε για αυτή τη συνέντευξη. Είστε η σεναριογράφος της σειράς Another Self που προβάλλεται στο Netflix. Πως ξεκίνησε η ιδέα της ιστορίας;
Είχα σκοπό να πω μια ιστορία για τις γυναίκες, την φιλία, την αγάπη και τις σχέσεις, για πολύ καιρό, αλλά δεν μπορούσα να βρω τη λαμπερή ιδέα για τον πυρήνα της ιστορίας. Παράλληλα είχα μια άλλη ιδέα για τη δημιουργία μιας σειράς για τους οικογενειακούς δεσμούς, την υπέρβαση των τραυμάτων και την έννοια των οικογενειακών δεσιμάτων. Αλλά και πάλι, δεν ήξερα σε ποια ιστορία θα μπορούσα να το κάνω. Έτσι, οι έννοιες ήρθαν πριν από τις ιστορίες για μένα όπως βλέπετε. Και μετά, αφού ο πατέρας μου διαγνώστηκε με καρκίνο το 2019, χρειαζόμουν ένα διάλειμμα από την συγγραφή σεναρίων. O πατέρας μου «έφυγε» μέχρι το τέλος της χρονιάς και αυτό άλλαξε τον τρόπο σκέψης μου για το τι πρέπει να γράψω και τι να προσφέρω στο κοινό. Σκέφτηκα έντονα ότι αυτό για το οποίο πραγματικά θέλω να γράψω θα έπρεπε να είναι ουσιαστικό για μένα. Ότι δεν θέλω να αφιερώσω τον κόπο και τον χρόνο μου σε ιδέες, έργα, βιβλία κ.λπ. άλλων ανθρώπων. Έτσι, συγκέντρωσα δύο έννοιες μαζί. Για έναν συγγραφέα στην κινηματογραφική βιομηχανία, είναι δύσκολο. Γίνεται μια ομαδική εργασία και πρέπει να ασχοληθείς με στελέχη, πλατφόρμες, παραγωγούς, μερικές φορές και με τους ηθοποιούς για το τι θέλουν ή τι δεν θέλουν. Είναι σπάνιο να γράφεις αυτό που βγαίνει από την καρδιά σου και να το βλέπεις στην οθόνη χωρίς «ζημιά». Έτσι, αυτή τη φορά ήμουν αποφασισμένη να πω την ιστορία όπως εγώ πραγματικά πιστεύω και να δώσω πίσω στον κόσμο όσα έζησα μέχρι τώρα. Και αυτό θα ήταν η σειρά «Another Self».
Ο αρχικός τουρκικός τίτλος είναι “Zeytin Agaci” που σημαίνει «δέντρο ελιάς». Ωστόσο το Netflix το έχει μεταφράσει στο “another self”, δηλαδή «άλλος εαυτός». Ως φαν της σειράς μπορώ να καταλάβω γιατί έχετε επιλέξει τον τίτλο δέντρο ελιάς. (Ας μην κάνουμε spoiler). Θα δούμε περισσότερο γύρω από το δέντρο ελιάς στο season 2;
Ο τίτλος άλλωστε αυτός ήταν για την σειρά από την πρώτη μέρα που είχα συλλάβει την ιδέα της ιστορίας. Εμφανίστηκε στο μυαλό μου χωρίς καμία απώλεια. Στη συνέχεια όμως έπρεπε να βρούμε έναν τίτλων για το τουρκικών κοινό εισηγήθηκα τον τίτλο Zeytin Ağacı, Κέντρο υγείας επειδή σχεδόν σε κάθε επεισόδιο ήταν το σύμβολο του που συνδεόταν με τους χαρακτήρες και η μεταφορά έτσι όπως την είπε ο zaman στο τελευταίο επεισόδιο ήταν ο πυρήνας της ιστορίας. Άρα, νομίζω συνδέθηκε.. Είναι κομμάτι της ιστορίας και έτσι θα συνεχίσει να βρίσκεται μέσα σε αυτή.
Και φυσικά ερώτηση πολύ οι θαυμαστές της σειράς έχουν στο μυαλό τους αν θα υπάρξει season 2 και πότε και αν έχετε ήδη γράψει το season 2.
Το Netflix έχει αναγνωρίσει ότι θα είχαμε τη σεζόν 2 και 3, οπότε δουλεύω πάνω σε αυτό. Ας ελπίσουμε ότι το 2024 θα δούμε και τις δύο σεζόν.
Όταν πρωτο ξεκινούσες να γράφεις την σειρά είχες σκεφτεί ότι ίσως να κατάφερνε να βγει εκτός Τουρκικών συνόρων και να ταξιδέψει σε μία παγκόσμια πλατφόρμα όπως είναι το Netflix; Ήταν κάτι που δεν το είχες καν κάνει ονειρευτεί;
Ευχόμουν και έλπιζα να καταφέρει να βγει εκτός Τουρκίας. Αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν περίμενα τόση πολλή σημασία και αγάπη από κάθε γωνιά της γης. Είναι καταπληκτικό και σούπερ κίνητρο για μένα για να γράψω περισσότερα. Είμαι ευγνώμων σε όλους όσους παρακολούθησαν, μοιράστηκαν και μας είπαν για το ενδιαφέρον τους για τη σειρά. Αυτό σημαίνει πολλά.
Τι σημαίνει για σένα να έχεις την ιστορία σου σε μία παγκόσμια πλατφόρμα και ένα παγκόσμιο κοινό όπως είναι αυτό του Netflix
Σημαίνει ότι είμαστε συνδεδεμένοι. Σημαίνει ότι η γλώσσα ή η γεωγραφία δεν είναι πλέον εμπόδιο. Μου δίνει ελπίδα ότι θα μπορούσαμε να μοιραστούμε συναισθήματα, ιστορίες, να μάθουμε ο ένας από τον άλλον, να μιλήσουμε για κοινά πράγματα. Νιώθω τυχερή που μπορώ να συνεργαστώ με μια πλατφόρμα που μπορεί να έχει πρόσβαση σε ανθρώπους από όλο τον κόσμο. Επίσης, δίνει μεγαλύτερη ευθύνη σε αυτό που λέμε. Ζητάμε τον χρόνο των ανθρώπων καταρχήν και το τι θα τους δώσουμε έχει πραγματικά σημασία.
Γράψατε τη πρώτη σας ταινία, “Love likes Coincidences” η οποία ήταν η δεύτερη ταινία με τις περισσότερες προβολές του 2011. Έτσι, κάποιος μπορεί να πει ότι το “Another Self” δεν είναι η πρώτη τεράστια επιτυχία σας. Πώς αντιδράτε όταν μια μεγάλη επιτυχία έρχεται στο δρόμο σας;
Εκτιμώ την ερώτηση αλλά για μένα το «τεράστια επιτυχία» είναι μία ψευδαίσθηση. Το μόνο πράγμα το οποίο νιώθω μετά το «another self» είναι ευγνωμοσύνη και όχι επιτυχία. Αισθάνομαι μάλλον «ευτυχισμένή» αν κάποιος αναγνωρίζει τη δουλειά μου, γιατί σημαίνει ότι τιμά τον χρόνο, την προσπάθεια και την εμπειρία μου που έβαλα σε ένα έργο. Όσο περισσότερο αρέσει στους ανθρώπους, τόσο περισσότερες ευκαιρίες έχω να πω κι άλλες ιστορίες. Αυτό έχει σημασία για μένα παρά να είμαι επιτυχημένη ή βραβευμένη ή διάσημη. Μια επιτυχημένη δουλειά μου ανοίγει περισσότερες πόρτες για να μπορώ να πω περισσότερες ιστορίες. Και αυτό είναι που με ενδιαφέρει. Αν η σειρά “Another Self” έχει «τεράστια επιτυχία» -σύμφωνα με τα λόγια σου-, δεν είναι εξαιτίας μου. Είναι μια τεράστια ομαδική δουλειά. Είναι επίσης η επιτυχία του κοινού, γιατί κάθε μορφή τέχνης είναι μια συναλλαγή μεταξύ του καλλιτέχνη και του δέκτη.
Ας επιστρέψουμε στον «Άλλο Εαυτό». Μια σειρά του Netflix με χιλιάδες θαυμαστές σε όλο τον κόσμο ήδη! Πιστεύετε ως συγγραφέας της ιστορίας ότι έχουμε πραγματικά αυτή τη σημαντική σχέση με τους προγόνους μας; Ότι οι πράξεις τους (στο παρελθόν) μπορούν να επηρεάσουν τη ζωή μας σήμερα;
Η απάντησή μου βρίσκεται μέσα στη σειρά. 🙂 Αλλά μερικοί άνθρωποι το κάνουν λάθος και προσπαθούν να κατηγορήσουν τις οικογένειές τους ή το παρελθόν τους για όλα όσα πηγαίνουν στραβά στη ζωή τους. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Αυτό είναι τόσο εύκολο και είναι ένας άλλος τρόπος για να μην αναλάβουμε την ευθύνη για τις επιλογές μας. Δεν θα έπρεπε καν να το συζητάμε αν αναγνωρίζουμε πόσο μοιάζουμε με τα μέλη της οικογένειάς μας. Αν μπορούμε να επηρεαστούμε από τα γονίδιά τους, το χρώμα των ματιών τους, το ύψος, τα προβλήματα υγείας, πώς θα μπορούσαμε να μην επηρεαστούμε από τις εμπειρίες τους; Όλα αυτά είναι αποθηκευμένα στο DNA μας. Θα ήταν άγνοια να μην αποδεχθούμε το γεγονός ότι είμαστε συνδεδεμένοι με αυτούς και με τα παιδιά μας…
Αν θεωρούμε την ιστορία δεδομένη (αν πιστεύουμε ότι η μοίρα μας έχει να κάνει με τους προγόνους μας) τότε πού είναι ο Θεός;
Νομίζω ότι ως άνθρωποι, αν εξακολουθούμε να ρωτάμε «πού» είναι ο Θεός, πρέπει ακόμα να επεξεργαστούμε πολλά. Το μυαλό είναι ένα ισχυρό εργαλείο για να επιβιώσει, αλλά είναι πολύ αδύναμο να κατανοήσει το θείο. Βιώνουμε πολλά πράγματα στη γη ως άνθρωποι και αναζητούμε τρόπους να αξιοποιήσουμε στο έπακρο αυτές τις εμπειρίες. Το πεπρωμένο μας έχει να κάνει με αυτό που ήρθαμε να βιώσουμε στη γη. Και το πώς το βιώνουμε εξαρτάται από εμάς.
Όταν έβλεπα τον «δάσκαλο» σε κάποια σημεία ένιωσα ότι έπαιζε τον Θεό! Εσείς ως συγγραφέας αν την ιστορία πώς τον βλέπετε; Αν έχει τη δύναμη να αλλάξει τη μοίρα μας τότε -πάλι- πού είναι ο Θεός;
Δεν ξέρω τι εννοείς «έπαιζε τον Θεό». Δεν αλλάζει τη μοίρα κανενός ούτε το υπονοεί. Αντιθέτως, προτείνει να δούμε τι έχει συμβεί στο παρελθόν και να το αποδεχθούμε χωρίς κρίσεις. Όπως πολλούς άλλους οδηγούς οι δασκάλους, κάνει ερωτήσεις. Δεν έχει μαγικό άγγιγμα, ούτε μαγικές δυνάμεις. Αν κάτι αλλάζει στη ζωή των χαρακτήρων είναι επειδή αλλάζουν οι ίδιοι κάτι πάνω τους, στη ζωή τους.
Αναφέρετε ένα πολύ γνωστό βιβλίο στην ιστορία σας. «It didn’t start with you» του Mark Wolynn. Όταν είδα τη σκηνή με το βιβλίο μια σκέψη πέρασε από το μυαλό μου: ότι ίσως η συγγραφέας της σειράς εμπνεύστηκε αυτό το βιβλίο. Εμπνευστήκατε;
Όχι. Δεν εμπνεύστηκα από το βιβλίο. Χρησιμοποίησα το βιβλίο ως εργαλείο για την Άντα, κάτι που μπορεί να διαβάσει και να την εντυπωσιάσει. Και καθώς διαβάζει, ακούμε μερικές γραμμές από το βιβλίο. Αυτό είναι.
Γνωρίζατε το βιβλίο από πριν ή το ανακαλύψαμε κατά τη διάρκεια της συγγραφής της ιστορίας σας;
Έχω διαβάσει το βιβλίο πριν από 5 χρόνια. Υπήρχαν αποσπάσματα που μου άρεσαν πολύ εκείνη την εποχή, ήθελα να τα μοιραστώ με το κοινό και για αυτό ήθελα να τιμήσω τον συγγραφέα δείχνοντας το βιβλίο. Είμαι χαρούμενη που βοηθήσαμε το βιβλίο να γίνει πιο γνωστό στον κόσμο και χαίρομαι που προσφέραμε στο κοινό την ευκαιρία να διαβάσει ένα βιβλίο με παρόμοια θέματα και το έδωσε προσοχή.
Διάβασα ότι το τουρκικό κοινό έχει ήδη χωριστεί σε δύο πλευρές. Η μία πλευρά υποστηρίζει σθεναρά τη σειρά, η άλλη την επικρίνει με μανία. Νιώθετε ότι ίσως κάποιοι στην Τουρκία επικρίνουν τη σειρά λόγω του «μεταφυσικού» που περιέχει;
Θα μπορούσε να είναι έτσι, ναι. Μπορεί να είναι και άλλα πράγματα. Η σύνδεση μεταξύ του κοινού και ενός δράματος αφορά κυρίως την εμπειρία της ζωής ή τις ανάγκες του κοινού. Αν αγγίζει κάπου τη ζωή τους, τους αρέσει, αν δεν τους αρέσει, δεν τους ενδιαφέρει, άρα είναι σχετικό. Και οι δύο πλευρές πήραν τον χρόνο τους για να το παρακολουθήσουν και τα δύο σχόλια είναι πολύτιμα για εμάς. Η κριτική είναι μέρος της διαδικασίας.
Είδα στο Instagram ότι επισκεφτήκατε την Ελλάδα. Ποια είναι η σχέση σας με την Ελλάδα ή την Κύπρο (το Ελληνοκυπριακό μέρος);
Έχουμε πάει στη Σαντορίνη και την Κρήτη για το μήνα του μέλιτος αυτό το καλοκαίρι. Είμαστε ερωτευμένοι με την Κρήτη. Σίγουρα θα επιστρέψουμε στην Ελλάδα για να ανακαλύψουμε περισσότερα. Και οι δύο γιαγιάδες μου είχαν έρθει στην Τουρκία από την Ελλάδα. Όπως γνωρίζετε και τα δύο έθνη αλληλεπιδρούσαν και έζησαν μαζί για αιώνες. Οι πόλεμοι χώρισαν τους ανθρώπους, και οι δύο πλευρές είχαν πολλούς πόνους και απώλειες. Αλλά νομίζω ότι είμαστε παρόμοιοι και φιλικοί μεταξύ μας. Έτσι ένιωσα όταν ήμουν στην Ελλάδα. Έχω πάει πολλές φορές στη Βόρεια Κύπρο, αλλά όχι στο Νότιο τμήμα. Νομίζω ότι είναι ένα καταπληκτικό νησί και οι δύο πλευρές είναι όμορφες.
Πιστεύετε ότι οι τέχνες δεν πρέπει να έχουν σύνορα;
Φυσικά. Αυτός είναι ο σκοπός της τέχνης, δεν το νομίζετε; Να εκφράσει αυτό που είναι δύσκολο να εκφραστεί. Τα σύνορα επινοούνται. Δεν είναι φυσικά. Αλλά η Τέχνη είναι να είμαστε κοντά στη φύση μας.
Πιστεύετε ότι η ειρήνη μπορεί να έρθει μέσα από τις τέχνες; (Όπως η τέχνη του κινηματογράφου για παράδειγμα ή μέσα από γραπτές ιστορίες κ.λπ.)
Πιστεύω ότι η ειρήνη μπορεί να έρθει μόνο όταν οι άνθρωποι αποδεχτούν ότι δεν διαφέρουμε ο ένας από τον άλλο. Οτιδήποτε κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται κοντά σε αυτό, θα μπορούσε να βοηθήσει. Μερικές φορές είναι η τέχνη, μερικές φορές είναι ένας ιός που μας συνδέει όλους. Μερικές φορές είναι σεισμός. Αυτό που εύχομαι είναι να είχαμε τις εμπειρίες που πρέπει, για να το αναγνωρίσουμε αυτό, χωρίς πολλά βάσανα. Μοιραζόμαστε εμπειρίες και μέσα από ταινίες. Αλλά δεν έχουν συνεχή επίδραση πάνω μας. Κάτι νιώθουμε, αλλά δεν μαθαίνουμε από αυτές. Θα ήταν λοιπόν υπερβολικό να περιμένουμε από την τέχνη, τα βιβλία ή τις ταινίες, να μας φέρουν ειρήνη. Ίσως πρέπει να σταματήσουμε να περιμένουμε να έρθει η ειρήνη μέσα από κάτι. Ίσως πρέπει να αποδεχτούμε ότι η ειρήνη δεν είναι μια σταθερή κατάσταση που αναμένεται, αλλά πρέπει να καταλάβουμε πώς να αντιμετωπίσουμε τις μη ειρηνικές στιγμές, χωρίς να κάνουμε κακό ο ένας στον άλλον.
Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, μια πολύ σοβαρή ερώτηση: Έχετε δει πρόσωπο με πρόσωπο τον Murat Boz; Είναι πραγματικά τόσο απίστευτα υπέροχος όσο τον βλέπουμε στη σειρά; 🙂
Ναι, φυσικά και τον είδα. Και ναι, είναι, ακόμα περισσότερο: ) Ο Murat Boz είναι ένας πολύ καλός και ευγενικός άνθρωπος, πολύ επαγγελματίας. Όχι μόνο ο Murat, αλλά όλο το καστ είναι καταπληκτικοί άνθρωποι, τους γνώρισα μέσα από αυτή τη σειρά, αλλά θα είναι φίλοι μου για το υπόλοιπο της ζωής μου. Όλοι τους είναι ακόμα πιο όμορφοι από ότι είναι στην οθόνη, από εμφάνιση και από καρδιά, πολύ ταλαντούχοι και καταπληκτικοί άνθρωποι. Είμαι τυχερή που είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ μαζί τους.
