Γεωργία Χατζηκωνσταντίνου, στα μόλις 25 της χρόνια κατακτά την Αμερικανική μουσική σκηνή!

Είναι μόλις 25 ετών και έχει ήδη χαρακτηρίστεί από τον Αμερικάνικο Τύπο ως η “νέα Janis Joplin”, έχει κερδίσει την Αμερικανική alternative σκηνή με το ταλέντο της και το 2018 το συγκρότημα της κατάφερε να καταταχθεί στα πέντε καλύτερα συγκροτήματα της χρονιάς στα Μουσικά βραβεία Βοστώνης(BOSTON MUSIC AWARDS).
Η Γεωργία Χατζηκωνσταντίνου με καταγωγή από τη Λάρνακα πριν λίγους μήνες υπέγραψε Δισκογραφικό Συμβόλαιο με την μεγάλη  δισκογραφική εταιρία  Manic Kat Records στην Νέα Υόρκη!
Αυτές τις μέρες βρίσκεται στην Κύπρο για μία εμφάνιση στη μουσική σκηνή RED στη Λευκωσία, για σεμινάρια μουσικής στο Ωδείο Γερολέμου στη Λάρνακα, αλλά και για να ανοίξει τη συναυλία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου στο Φεστιβάλ της ΕΔΟΝ.
Πριν λίγες μέρες βραβεύτηκε από το Δήμο Λάρνακας για την προσφορά και επιτυχίες της στη μουσική.
Συναντήσαμε την Γεωργία Χατζηκωνσταντίνου στο παραθαλάσσιο ξενοδοχείο LeBay στη Λάρνακα και συζητήσαμε μαζί της για όλα τα όμορφα μουσικά που έχουν τύχει στην φωτεινή μέχρι σήμερα πορεία της.

Της Γιώτας Δημητρίου

*Ευχαριστίες στο ξενοδοχείο LeBay, στη Λάρνακα, για την εξαιρετική φιλοξενία.

Όταν πήγαινες στην Αμερική για να σπουδάσεις περίμενες ότι μια μέρα θα πετύχαινες (με βραβεύσεις, σημαντικές συνεργασίες, κτλ);
Ο λόγος που πήγα Αμερική δεν ήταν για να σπουδάσω, αλλά για να πετύχω!

Άρα το περίμενες! Τι σε έκανε να είσαι σίγουρη; Το ταλέντο σου ή η προσωπικότητα σου;
Το ότι δεν έχω Plan B. Έχω ένα τελικό στόχο και εργάζομαι γι αυτό τον στόχο, ό,τι κι αν χρειαστεί! Και αυτή είναι μια φιλοσοφία που ξεκαθαρίζω πάντα και στους συνεργάτες μου. Πολλά άτομα έχουν ταλέντο αλλά δεν έχουν αυτοπεποίθηση, άλλα άτομα έχουν αυτοπεποίθηση αλλά δεν έχουν ταλέντο. Χρειάζεται σκληρή δουλειά και να μπορεί κανείς να επικεντρώνεται με αφοσίωση στο στόχο του, για να μπορέσει να φτάσει κάπου. Το ταλέντο από μόνο του δεν είναι αρκετό, είναι απαραίτητο, αλλά δεν είναι αρκετό.

Το να είσαι όμως στην Μητρόπολη του κόσμου, την Νέα Υόρκη, με τον τόσο ανταγωνισμό, δεν αποτελούσε μια δυσκολία για σένα;
Το concept της λέξης “ανταγωνισμός” είναι ένα τριπάκι μέσα στο οποίο πέφτουν πολλοί καλλιτέχνες. Όταν πιστεύεις ότι υπάρχει “ανταγωνισμός” βλέπεις τι κάνουν οι άλλοι και δεν επικεντρώνεσαι στην δική σου δουλειά και στο τι κάνεις εσύ.
Αυτό που, νομίζω, έκανε τη μουσική μου να ξεχωρίσει είναι ότι δεν της έχω βάλει πατέντα. Δεν είναι η τάδε μουσική, για τους τάδε. Δεν μπήκε καμία ταμπέλα στο είδος της μουσικής μου γι αυτό και μας ακούνε διάφορες κατηγορίες ανθρώπων (ηλικιακά κτλ).

Έχεις τραγουδήσει σε συναυλίες με χιλιάδες κόσμου, έχεις πετύχει πολλά στην ηλικία των μόλις 25 ετών. Γιατί είσαι Κύπρο σήμερα (αυτό το μήνα) και ασχολείσαι με το μικρό μας νησί;
Γιατί η Κύπρος είναι η πατρίδα μου,την αγαπώ και επειδή νιώθω πως μπορώ να προσφέρω κάτι εδώ. Επίσης, πιστεύω πως είτε τραγουδάς μπροστά σε 100 άτομα, είτε μπροστά σε 100 χιλιάδες, η ευθύνη είναι η ίδια. Ίσως να σε συνεπαίρνει περισσότερο το μεγάλο κοινό, αλλά η ευθύνη είναι ίδια.
Η Τάνια Τσανακλίδου είναι αυτή η τεράστια καλλιτέχνης και όμως έπαιρνε την κιθάρα της και τραγουδούσε στους δρόμους της Αθήνας!
Ξέρεις, στην Αμερική έτυχε να παίξω μόνο για δύο άτομα! Πέρασα διάφορες καταστάσεις και όλα αυτά με έκαναν να είμαι προσγειωμένη και να πατώ καλά στη γη. Δεν με ενδιαφέρει η ποσότητα του κοινού, όσο ωραίο κι αν είναι να παίζεις σε χιλιάδες κόσμου. Για μένα άλλα είναι τα σημαντικά….
Η σκηνή της Αμερικής σε ρίχνει κάτω. Σε κάνει ταπεινό. Αναμετριέσαι εσύ με τον εαυτό σου. Με κανέναν άλλον. Με τον εαυτό σου. 

Η δισκογραφική δουλειά πώς προέκυψε;
Μετά τα μουσικά βραβεία Βοστώνης και τα διάφορα μεγάλα Φεστιβάλ που είχαμε εμφανιστεί η δισκογραφική εταιρεία Manic Kat Records που βρίσκετε στην Νέα Υόρκη μας πλησίασε για συνεργασία. 

Η βράβευση στη Βοστόνη (Boston Music Awards) πώς λειτούργησε για σένα;
Κοίταξε, όταν μια επιτροπή 400 ατόμων σε επιλέγει, σε ψηφίζει και σε βραβεύει και μιλάμε για μια επιτροπή σπουδαίων μουσικών και ανθρώπων της μουσικής, τότε είναι ένας μοχλός πίεσης για να συνεχίσεις ακόμη πιο δυναμικά και με περισσότερο πάθος.

Έχεις ασχοληθεί με την πολιτική ως έφηβη. Θα μπορούσε να είχες ακολουθήσει σπουδές πολιτικής επιστήμης;
Μα αυτό ήταν το πλάνο! (Γέλια!) Σοβαρά, από την αρχή αυτό ήταν το πλάνο, αλλά η επίσκεψη μου στα Ηνωμένα ‘Έθνη με έκανε να αλλάξω γνώμη.

Δηλαδή;
Είχα την ευκαιρία να μιλήσω προσωπικά με την γραμματέα του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν η οποία δεχόταν ερωτήσεις από τους έφηβους που ήταν εκεί. Όταν την ρώτησα θυμάμαι γιατί δεν βρίσκεται λύση για την Κύπρο εδώ και τόσα χρόνια, άλλαξε το χαμόγελο και η έκφραση στο πρόσωπο της. Αντί λοιπόν να μου απαντήσει ως εκπρόσωπος (γραμματέας) του  Μπαν Κι Μουν, μου έδωσε μια πολύ απαξιωτική απάντηση!

Τι σου είχε απαντήσει;
Έριξε όλη την ευθύνη και στις δύο πλευρές, χωρίς να μου απαντήσει στο ερώτημα “γιατί είστε στη μέση τότε, αν είστε αχρείαστοι και δεν μπορείτε να κάνετε κάτι”;
Πραγματικά εκείνη η επίσκεψη μου στην Ουάσιγκτον με έκανε να καταλάβω πολλά για την πολιτική και να συνειδητοποιήσω ότι μπορείς να ασκείς πολιτικής χωρίς να είσαι μέσα στη πολιτική, ή το αντίθετο, να είσαι πολιτικός αλλά να μην κάνεις τίποτα για τον τόπο σου. Πολλοί ακολουθούν πολιτική καριέρα για τα λεφτά και το στάτους.
Εγώ νομίζω πως αν ακολουθούσα την πολιτική θα γινόταν πανικός με τις σκέψεις και αντιλήψεις που έχω! (Γέλια!) Καταρχάς δεν μου αρέσει και δεν μπορώ να λέω ψέματα, κατά δεύτερο δεν μπορώ να δίνω υποσχέσεις που δεν μπορώ να τηρήσω και επίσης δε μπορώ να μου βάζει κάποιο κόμμα όρια στο τι θα πω και τι θα κάνω.

Ωστόσο, όση ώρα σε ακούω να μιλάς και γνωρίζοντας το βιογραφικό σου, πιστεύω πως δεν θα μπορούσες ποτέ να συμφωνήσεις με ένα ακροδεξιό κόμμα. Μου φαίνεσαι πολύ προοδευτικός άνθρωπος και αντιρατσιστής.
Αυτό εννοείται! Δεν θα στήριζα κανένα κόμμα που προκαλεί πόνο σε μια ομάδα ανθρώπων.  Δεν θα στήριζα κανένα κόμμα και καμιά ομάδα που στηρίζει τον ρατσισμό, τον εκφοβισμό, τον αντιφεμινισμό. Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία για όλα αυτά και με βρίσκουν απέναντι τους όσοι ακολουθούν αυτούς τους δρόμους.
Αλλά, από την άλλη, δεν θα ήμουν ποτέ και σε κανένα άλλο κόμμα διότι είμαι ιδεαλίστρια και πιστεύω στην αυτόνομη προσωπικότητα των πολιτικών. Ένας πολιτικός που αξίζει ανεξαιρέτως κόμματος, αξίζει.
Στην Κύπρο βλέπουμε μόνο τα κόμματα, όχι τους ανθρώπους….

Δηλαδή;
Μας αρέσει κάποιος και λέμε “ναι σωστός, αλλά είναι Μαρξιστής, δεν θα τον ψηφίσω!” Μα αν σε εκφράζουν τα όσα λέει και αν σου αρέσει ως προσωπικότητα γιατί να μην τον ψηφίσεις; Αυτά είναι φανατισμός, είναι ημιμάθεια.
Επίσης στην Κύπρο κυριαρχεί η τάση να ψηφίζει ο κόσμος αυτό που ψηφίζουν οι γονείς του, χωρίς να έχει μελετήσει ο ίδιος, χωρίς να δει τι τον εκφράζει πραγματικά.
Γι αυτό λοιπόν, εγώ σκοπεύω να κάνω πολιτική μέσω της μουσικής μου! (Χαμογελά).

Το ότι διδάσκεις μουσική σε παιδιά με ειδικές ανάγκες είναι μέσα στα πλαίσια του ακτιβισμού που επιδιώκεις να προσφέρεις;
Όχι! Αν το σκεφτόμουν έτσι θα ήταν λάθος. Για μένα, αυτά τα παιδιά είναι απλώς παιδιά που χρειάζονται λίγο περισσότερο χρόνο για να μάθουν μουσική. Αυτό το κομμάτι ήρθε τυχαία στη ζωή μου. Εργαζόμουν σε ένα σχολείο μουσικής και ήρθε μια μέρα η ιδιοκτήτρια  του σχολείου και μου είπε ότι δύο παιδιά με ειδικές ανάγκες (δύο ενήλικες με νοητικές αντιλήψεις παιδιού) ήθελαν να τα διδάξω. Πίστεψε η ιδιοκτήτρια του σχολείου σε μένα, ότι μπορούσα να διδάξω αυτά τα παιδιά. Αυτά τα παιδιά μιλούσαν με δυσκολία. Σκέφτηκα “μα αυτοί δεν μιλάνε πως θα τραγουδήσουμε;” Τους ζήτησα να τραγουδήσουν κάτι και μου είπαν ένα ντουέτο (Andrea Bocelli και Celine Dion) και έμεινα έκπληκτη! Ήταν και οι δύο συγκλονιστικοί! Νομίζω ήταν ένα από τα μεγάλα σοκ της ζωής μου και ένα από τα μαθήματα που πήρα ως άνθρωπος, αλλά και ως μουσικός…. Ποτέ να μην έχεις μέσα στο μυαλό σου στερεότυπα για τον οποιοδήποτε. Δε μπορείς να γνωρίζεις τις ικανότητες του άλλου μόνο και μόνο από αυτό που βλέπεις εξωτερικά κτλ.
Έτσι λοιπόν άρχισα να διδάσκω αυτούς τους δύο, οι γονείς τους με σύστησαν σε άλλους γονείς, και σήμερα διδάσκω παιδιά  με ειδικές ανάγκες. Είναι ένα κομμάτι που αγαπώ πολύ. 

Σε ακούω να μιλάς και διακρίνω από τη μία έναν δυναμικό άνθρωπο και από την άλλη μια πολύ ευαίσθητη καλλιτέχνη. Θα έπρεπε όλοι οι καλλιτέχνες να είχαν ευαισθησίες κατά τη γνώμη σου;
Οι καλλιτέχνες είναι άνθρωποι και φυσικά δεν μπορεί να είναι όλοι το ίδιο. Αν θα έπρεπε να είχαν ευαισθησίες; Φυσικά! Μα μήπως δεν θα έπρεπε όλοι οι άνθρωποι να είχαν ευαισθησίες;
Αυτό όμως που συμβαίνει δυστυχώς σήμερα και το βλέπω συχνά στην Αμερική είναι το εξής: Καλλιτέχνες χρησιμοποιούν τον ακτιβισμό και τις δήθεν “ευαισθησίες” τους για να προβληθούν, για λόγους marketing! Πάνε σε ένα νοσοκομείο και καλούν και φωτογράφους “να καλύψουν” το γεγονός. Εγώ τις δικές μου δράσεις δεν τις βάζω ούτε στα social media, ούτε τις διατυμπανίζω.
Υπάρχουν καλλιτέχνες απάνθρωποι, για το show off δείχνουν ένα ευαίσθητο δήθεν πρόσωπο και μόλις φύγουν οι κάμερες ούτε γυρνούν να δουν τον συνάνθρωπο τους. Στα λέω γιατί τα έχω ζήσει αυτά και στην Αμερική και στην Κύπρο. Στην Κύπρο είχα συνεργαστεί με ανθρώπους που θαύμαζα και όταν είδα πως λειτουργούν έπεσα από τα σύννεφα, απογοητεύτηκα. 

Τιμήθηκες από το Δήμο Λάρνακας για την επιτυχία σου στο εξωτερικό και την προσφορά σου στην μουσική. Αλήθεια, η Λάρνακα τι είναι για σένα;
Τα αισθήματα μου για τη Λάρνακα είναι ανάμικτα…. Αγαπώ τη πόλη μου, αλλά όπως όλη η Κύπρος έτσι και η πόλη μας είναι γεμάτη στερεότυπα. Στη Λάρνακα πολλές φορές ένιωθα παγιδευμένη, οι άνθρωποι πολλές φορές ασχολούνται με τις ζωές των άλλων αντί με τις δικές τους, αν συγκρίνω τη Λάρνακα με την Βοστώνη, είναι πολλές και τεράστιες οι διαφορές.
Αλλά, εδώ μεγάλωσα, εδώ βρίσκονται οι πιο όμορφες μου αναμνήσεις, εδώ υπάρχει η ηρεμία, η θάλασσα. 

Αυτή την Παρασκευή 21 Ιουνίου στην μουσική σκηνή RED, στις 4  Ιουλίου ανοίγεις την συναυλία του μεγάλου Έλληνα Ροκά Βασίλη Παπακωνσταντίνου και βεβαίως 21 και 22 Ιουνίου θα είσαι στο Ωδείο Γερολέμου μαζί με άλλα παιδιά του Berklee για σεμινάρια μουσικής.
Ναι και χαίρομαι πολύ που είμαι εδώ στη πατρίδα μου. Θα είμαι εδώ μέχρι τέλος Ιουνίου. Όσο για τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου τι να πω! Τον θαύμαζα (και τον θαυμάζω) πάντα, είναι ένας τεράστιος καλλιτέχνης και είναι τιμή και χαρά να βγω στη σκηνή για τη συναυλία του. 

Τέλος, στα παιδιά που σκέφτονται να ακολουθήσουν μουσική καριέρα τι συμβουλές θα έδινες;
1. Να πιστεύουν στον εαυτό τους ανεξαιρέτως τι πιστεύουν οι άλλοι, οι γονείς και οι φίλοι.
2.    Να κάνουν το αδύνατο δυνατόν για να φτάσουν τους στόχους τους.
3.    Ο κύριος τους στόχος να είναι πάνω από το φεγγάρι αλλά να έχουν και ένα πραγματικό πλάνο να πηγαίνουν από το Α στο Β από το Β στο Γ κοκ.
4.    Όταν αποτύχεις (διότι θα υπάρξουν περισσότερες αποτυχίες από επιτυχίες) αντί να τα παρατήσεις ή να σκέφτεσαι την αποτυχία, να αλλάζεις την σκέψη σου να βλέπεις τι έκανες λάθος και να το διορθώνεις και να ξαναξεκινάς.
5.    Να βρεις τρόπο να αυτοσυντηρήσαι και το μέλλον σου να μην εξαρτάται από άλλους, διότι όταν κάποιος σε βοηθά οικονομικά και εξαρτάσαι από αυτόν, τότε έχει και λόγο στα όνειρα και σχέδια σου. Να είσαι ανεξάρτητος από όλους και από όλα!

 ————————————————-

More Info:
Η Γεωργία Χατζηκωνσταντίνου γεννήθηκε στη Λάρνακα και άρχισε τις μουσικές της σπουδές από 5 χρονών στο πιάνο και 6 χρονών στο τραγούδι. Στα 16 χρόνια επιλέχθηκε από το GYLC ( Global Young Leaders Conference) στην Washington D.C ως μία από τις δύο πολιτικούς νεαρούς πρέσβειρες για να μιλήσουν στα Ηνωμένα Έθνη για το Κυπριακό πρόβλημα και την Τουρκική Εισβολή. Από εκεί άρχισε η επιρροή της στα κοινά και το έναυσμα του σκληρού πολιτικού της στοίχου. Στα 17 της χρόνια, μετά από επιστολή 5χρονης υποτροφίας από το Berklee College Of Music δέχτηκε να σπουδάσει στη Βοστώνη από όπου αποφοίτησε με honors στον τομέα του Voice Performance και Music Business, με minor στο Drama  και Conducting for Orchestras. Μαζί με την αποφοίτηση της άρχισε να χτίζει το ροκ συγκρότημα No/Hugs. Η φωνή της ξετρέλανε τους κριτές και το πλήθος του  Boston Battle Of The Bands 2015 και χάρισε στο συγκρότημα την πρώτη τους νίκη. Με ένα δυνατό ξεκίνημα λοιπόν το συγκρότημα ανέβηκε σιγά σιγά τα σκαλιά της Αμερικανικής μουσικής βιομηχανίας. Το Σεπτέμβριο του 2015 άνοιξαν για τους πασίγνωστους Glam Rockers Faster Pussycat, προσκλήθηκαν στο Hard Rock Cafe Toronto + Hard Rock Cafe Boston . Το 2016 τους βρήκε στο στούντιο όπου συμπλήρωσαν το πρώτο τους album “In Between” το οποίο απέσπασε θετικές κριτικές σε Αγγλία, Αμερική, Γαλλία και Καναδά.  Συνάμα άρχισαν τα πρώτα τους headlining slots σε φεστιβάλ όπως το Salem Halloween Festival 2016 + Boston Japan Festival 2016. Το 2017 βρήκε το συγκρότημα σε μία φάση μουσικής ανέλιξης και αλλαγής. Το συγκρότημα άρχισε να μεγαλώνει και να προκαλεί το ενδιαφέρον τόσο εταιρειών καθώς και ευρύτερου κοινού. Μετά από ένα τουρ σε όλη την Αμερική το 2018 η Γεωργία υπέγραψε συμβόλαιο με την εταιρεία μικροφώνων AUDIX MICROPHONES INTERNATIONAL για το μικρόφωνο VX5 το οποίο διαφημίζεται ως το προσωπικό της μικρόφωνο με την εταιρεία.
Το 2018 επίσης προσκλήθηκαν στο NAMM 2019 όπου παρουσίασαν τρεις συναυλίες για την AUDIX οι οποίες τους απέσπασαν δισκογραφικό συμβόλαιο με την δισκογραφική Manic Kat Records η οποία βασίζεται στην Νέα Υόρκη.  Το 2018 επίσης ο CEO του Vans Warped Tour , Kevin Lyman επέλεξε τους  No/Hugs για να ανοίξουν το φεστιβάλ στο Xfinity Center, στο Mansfield στη Μασαχουσέτη. Μετά το άνοιγμα του Διάσημου Vans Warped Tour , βρίσκει το συγκρότημα  Υποψήφιο στα Μουσικά βραβεία Βοστώνης(BOSTON MUSIC AWARDS) στην κατηγορία Best unsigned Artist of the Year όπου εκεί  καταφέρνει να καταταχθεί στα πέντε καλύτερα συγκροτήματα της χρονιάς ! Kαι κάπως έτσι τελειώνει το 2018… για να βρει την Γεωργία και το συγκρότημα της το Φεβρουάριος του 2019 με Δισκογραφικό Συμβόλαιο από την μεγάλη  δισκογραφική εταιρία  Manic Kat Records που βρίσκετε στην Νέα Υόρκη! Το 2018 + 2019 ήταν καταλυτικές χρονιές για την Γεωργία η οποία συνεργάστηκε με κορυφαία ονόματα όπως η Didi Bridgewater, οι Tonight Alive, The Maine, State Champs , Motionless in White κ.α.  Το καλοκαίρι του 2019 βρίσκει τη Γεωργία στο πρώτο της Ευρωπαϊκό τουρ όπου θα ανοίξει για τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου  τον Ιούλιο 2019 , με εμφανίσεις επίσης στο Red Live ,Φεστιβάλ Κατακλυσμού Λάρνακας ,καθώς και συζητήσεις για συνεργασία με αξιόλογους καλλιτέχνες της Ελληνικής μουσικής Δισκογραφίας. Στα πλάνα του συγκροτήματος είναι το πρώτο τους άλμπουμ με τη δισκογραφική το οποίο θα κυκλοφορήσει τον Αύγουστο του 2019. Το καλοκαίρι του 2019 τη βρίσκει επίσης δίπλα από την Toni Braxton στο Pittsburgh Pride , Vancouver Pride, Boston Pride + Brooklyn Pride . Παράλληλα με την επαγγελματική της πορεία η Γεωργία διδάσκει μουσική σε μαθητές με ειδικές ανάγκες, αυτισμό και μυϊκές παθήσεις. Έχει ως κύρια ενασχόληση στη καριέρα της τα κοινά και έχει διαθέσει συναυλίες της για το Κάνε Μια Ευχή , το Σύλλογο Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας στη Λάρνακα και το ίδρυμα Χριστίνα Αποστόλου για καρκινοπαθείς. Επίσης δρα σαν ακτιβίστρια στην Αμερική για τα ίσα ανθρώπινα δικαιώματα και την ειρηνική συνύπαρξη των ανθρώπων οποιασδήποτε τάξης, χρώματος, σεξουαλικού προσανατολισμού και φυλής.