Από το Φθινόπωρο θα διδάσκει στη Λευκωσία και στη Λάρνακα και θα μεταδίδει τις γνώσεις και την αγάπη της γι αυτό που αγαπά. Τον κινηματογράφο. “Τα εργαστήρια απευθύνονται σε εφήβους και ενήλικες που επιθυμούν να γνωρίσουν τον μαγικό κόσμο του κινηματογράφου. Σε αυτό το ταξίδι θα έρθουμε σε επαφή με την ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου, με σκηνοθέτες και ταινίες που άφησαν το στίγμα τους, θα γνωριστούμε με τις βασικές αρχές της σκηνοθεσίας, του φωτισμού, του cinematography καθώς και του κινηματογραφικού σεναρίου. Τα μαθήματα θα παντρέψουν την θεωρία μαζί με την πρακτική”, λέει. Ενώ παράλληλα ετοιμάζεται για μια ταινία μικρού μήκους και να εκδώσει το πρώτο της βιβλίο. Με αφορμή τα εργαστήρια κινηματογράφου που ξεκινά το Φθινόπωρο και με αιτία τις αγάπες μας προς τις τέχνες και τους ταλαντούχους ανθρώπους που τις υπηρετούν, σήμερα το Skala Times έχει τη χαρά να κουβεντιάζει με την Άντρια Νικολάου.
Της Γιώτας Δημητρίου
Άντρια που έχεις σπουδάσει και τι;
Ξεκίνησα τις σπουδές μου στο κλάδο Επικοινωνίας Μέσων και Πολιτισμού στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έπειτα συνέχισα με σπουδές πάνω στο κινηματογράφο σε Αμερική και Λονδίνο.
Έχεις ζήσει και εργαστεί στο Λονδίνο. Πως σε βοήθησε η παραμονή σου στο Λονδίνο, ως άνθρωπο και ως επαγγελματία;
Το Λονδίνο έχει μετατραπεί τα τελευταία χρόνια ίσως στην πιο πολυπολιτισμική πρωτεύουσα του κόσμου, μια πόλη γεμάτη από αντιθέσεις που κινείται σε γρήγορους ρυθμούς, κάτι που σίγουρα δεν με έχει αφήσει ανεπηρέαστη. Ως άνθρωπο, το μεγαλύτερο δώρο που μου χάρισε είναι η αποδοχή μου για κάθε τι που μοιάζει διαφορετικό και ξένο προς εμάς. Αν είσαι ανοιχτός στα ερεθίσματα που προσφέρει το Λονδίνο, τότε έχεις την ευκαιρία να έρθεις σε επαφή με μια “μικρογραφία” του κόσμου και σ’ ενα πλουραλισμό διαφορετικών πολιτισμών και κουλτούρων. Αυτό λειτούργησε καταλυτικά για μένα και στην ιδιότητα μου ως καλλιτέχνης. Ως επαγγελματίας είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ με επαγγελμάτίες από τον χώρο του κινηματογράφου και του θεάτρου, μαθαίνοντας κοντά τους πράγματα, που ίσως στην Κύπρο να μην είχα τις ίδιες ευκαιρίες. Θα μπρούσα να πω οτι στο Λονδίνο έχω πάρει τα εφόδια, αλλά η πιο δημιουργική μου φάση ξεδιπλώνεται στη Κύπρο.
Στη Κύπρο πως βλέπεις τα πράγματα καλλιτεχνικά/πολιτιστικά;
Τα τελευταία χρόνια βλέπω να υπάρχει μια στροφή προς τον πολιτισμό και να ξεπετάγονται οι Κύπριοι καλλιτέχνες σε όλες τις εκφάνσεις της τέχνης. Δεν θα έλεγα οτι γίνεται μια συντονισμένη κρατική προσπάθεια, αλλά οι ίδιοι οι καλλιτέχνες, που πολλοί εξ’ αυτών έχουν ζήσει στο εξωτερικό, επιστρέφουν γεμάτοι με φρέσκες ιδέες και μεράκι κυρίως, όπου δημιουργούν μικρές ομάδες που παράγουν πολιτισμό και έργο.
Η ιστορία του κινηματογράφου έχει ανθίσει ή μαρανθεί σε περιόδους οικονομικοκοινωνικής κρίσης;
Πως βλέπεις τον κινηματογράφο σήμερα, στα χρόνια της κρίσης, σε Ευρωπαϊκο επίπεδο; Στην Ελλάδα πως είναι τα πράγματα;
Ο κινηματογράφος έχει ανθίσει σε παλαιότερες περιόδους οικονομικοκοινωνικής κρίσης και τα σπουδαιότερα καλλιτεχνικά ρεύματα γεννήθηκαν μέσα από αυτές τις αντίξοες συνθήκες επειδή ακριβώς υπήρχε η ανάγκη οι καλλιτέχνες να αποτυπώσουν και να εκφράσουν τα όσα εκτελίσονταν γύρω τους, όπως τα κινήματα του ρεαλισμού, του νεορεαλισμού, του γερμανικού εξπρεσσιονισμού κλπ. Τώρα, αν οι σύχρονοι δημιουργοί φανούμε αντάξιοι των προγενέστερων, αυτό θα φανεί στη πορεία. Το σίγουρο είναι οτι σε Ευρωπαικό επίπεδο τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια άνθιση του κινηματογράφου και κυρίως του ανεξάρτητου κινηματογράφου. Στην Ελλάδα της κρίσης ο κόσμος έχει στραφεί προς τον πολιτισμό, εξου και βλέπουμε μετά από χρόνια να γεννιέται και πάλι το καλό τραγούδι με νέους δημιουργούς και αυτό είναι το λιγότερο ελπιδοφόρο για μια χώρα που ταλανίζεται, από παντού, ασταμάτητα. Στο κομμάτι του κινηματογράφου ξεκίνησαν πολλές ελληνικές παραγωγές τα τελευταία χρόνια, με πολύ σημαντικές διακρίσεις και σε φεστιβάλ του εξωτερικού, το θέμα είναι οτι δεν ξέρω κατα πόσο βιώσιμη είναι ακόμη η βιομηχανία για τους επαγγελματίες του χώρου.
Στην Κύπρο υπάρχει βιομηχανία κινηματογράφου;
Δεν θα το έλεγα οτι υπάρχει βιομηχανία, έχουμε πολύ δρόμο ακόμη μπροστά μας να διανύσουμε. Ο κινηματογράφος στη Κύπρο είναι ίσως η πιο παραμελημένη μορφή τέχνης από το κράτος και μιλώ για τα κρατικά κονδύλια που είναι η κυριότερη πηγή εσόδων για μια ταινία. Πρέπει όμως να αναφέρω την τεράστια προσπάθεια που κάνουν οι Κύπριοι παραγωγοί, αλλά και σκηνοθέτες και που έχει θετικά αποτελέσματα, εξ’ού και οι ταινίες που γυρίζονται τα τελευταία χρόνια. Το κράτος ωφείλει να αλλάξει την οπτική γωνιά με την οποία προσεγγίζει τον Κυπριακό Κινηματογράφο και τα ωφέλη θα είναι πολλαπλά όχι μόνο από καλλιτεχνικής πλευράς, αλλά και σε άλλες εκφάνσεις της κυπριακής πραγματικότητας.
Αληθεύει ότι ετοιμάζεσαι να ξεκινήσεις κάποια εργαστήρια κινηματογράφου; Αν ναι, τι ακριβώς θα είναι αυτά τα εργαστήρια;
Ισχύει αυτό, ναι. Από το φθινόπωρο θα είμαι στη Λευκωσία στους Αντι –Δρώντες και στη Λάρνακα στο Ίδρυμα Πολιτιστικής Δημιουργίας για παιδιά και νέους. Τα εργαστήρια θ’ απευθύνονται σε εφήβους και ενήλικες που επιθυμούν να γνωρίσουν τον μαγικό κόσμο του κινηματογράφου. Σε αυτό το ταξίδι θα έρθουμε σε επαφή με την ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου, με σκηνοθέτες και ταινίες που άφησαν το στίγμα τους, θα γνωριστούμε με τις βασικές αρχές της σκηνοθεσίας, του φωτισμού, του cinematography καθώς και του κινηματογραφικού σεναρίου. Τα μαθήματα θα παντρέψουν την θεωρία μαζί με την πρακτική.
Τι χρειάζεται σήμερα η Κύπρος όσον αφορά τα καλλιτεχνικά/πολιτιστικά γενικότερα;
Αυτό που χρειάζεται είναι να αγκαλιάσει τα παιδιά της και να τους δώσει χώρο και ευκαιρίες για να εκφραστούν καλλιτεχνικά. Ως κοινωνία και ως κράτος πρέπει να απαλλαγούμε από τις παρωπίδες και να κάνουμε μια στροφή που να επιτρέπει στο πολιτισμό να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας μας και να εξυψώσουμε όλες τις μορφές τέχνης ανεξαιρέτως στο βάθρο που τους αρμόζει. Αν δώσουμε την ευκαρία αυτή τότε τα ωφέλη που θα έχουμε σαν κοινωνία θα είναι πολλαπλά.
Η Αθήνα και το Λονδίνο σου λείπουν;
Το Λονδίνο οχι, η Αθήνα όμως αθεράπευτα…
Τι θα συμβούλευες ένα παιδί που σκέφτεται να ασχοληθεί με τις τέχνες και θέλει να ξενιτευτεί είτε για σπουδές είτε για εργασία;
Πρέπει πάντα να ακολουθούμε το δρόμο της καρδιάς και του ενστίκτου μας και αν η πυξίδα δείχνει τις τέχνες, τότε να ακολουθήσουν το μονοπάτι που σκιαγραφείται χωρίς δισταγμό και χωρίς φόβο για την οποιαδήποτε αντιξοότητα. Το μυστικό σε οτι κάνουμε είναι να το αγαπάμε και να πιστεύουμε οτι μπορεί να γίνει πραγματικότητα.
Αλήθεια, τι μπορεί να κερδίσει ο άνθρωπος μέσα απ’ τον κινηματογράφο;
Να ονειρευτεί, να ταξιδέψει, να ξεφύγει από την καθημερινότητα, να μορφωθεί,να προβληματιστεί, να κλάψει, να συγκινηθεί, να χαμογελάσει, να γνωρίσει καινούριους κόσμους, να μάθει να οραματίζεται δημουργικά, είναι τόσα πολλά για να χωρέσουν σε λίγες μόνο γραμμές.
Τα δικά σου όνειρα και στόχοι σε επαγγελματικό επίπεδο ποια είναι;
Να μπροώ να δημιουργώ και μέσα από την τέχνη μου να ανοίγω ένα παράθυρο προς το φως. Αυτό θα ήταν μια πραγματική ευτυχία. Τώρα οι πιο άμεσοι στόχοι μου είναι να ολοκληρωθεί η ταινία μικρού μήκους που ετοιμάζω και παράλληλα ευελπιστώ σύντομα να εκθοδεί κάτι το οποίο έχω γράψει.
