Της Γιώτας Δημητρίου
(Οι φωτογραφίες είναι από το Ογκολογικό της Τράπεζας Κύπρου στη Λευκωσία, εκεί όπου κάποιοι άνθρωποι μπαινοβγαίνουν και πολλές φορές αναθεωρούν τη ζωή, εκεί όπου πολλές φορές γράφονται το πιο σοφά κεφάλαια ζωής)
Κάθε κεφάλαιο κι ένας τίτλος, κάθε κεφάλαιο και ένας ήρωας, κάθε σελίδα και μια ιστορία… στο βιβλίο της ζωής σου, με συγγραφέα ένα παντογνώστη αφηγητή και τρεις γυναίκες, την Κλωθώ, την Λάχεσις και την Άτροπος.
Κεφάλαια ζωής… και εσύ αναρωτιέσαι, αν τελικά άλλοι γράφουν τα σενάρια ζωής μας, σαν εκείνη την ταινία (“Adjustment Bureau”) με τον Mat Damon;
Υπάρχουν σενάρια στη ζωή μας που δεν τα θελήσαμε, δεν τα προγραμματίσαμε και προπάντων δεν τα φανταστήκαμε! Κάτι γκρίζα σενάρια που μας βγάζουν εκτός τροχιάς. Και χάνουμε τον βηματισμό μας (ελπίζω όχι την πίστη μας) και αναρωτιόμαστε “και τώρα;”
Πώς συνεχίζουν οι άνθρωποι με πόδια που λυγίζουν από τον πόνο και καρδιά σπασμένη στα δύο;
Υπάρχουν πολλοί εκεί έξω με σπασμένες καρδιές και γόνατα που λυγίζουν από τον πόνο, πολλοί, πιο πολλοί από ότι υποθέτουμε…
Υπάρχουν κεφάλαια ζωής με προδωσίες, χωρισμούς, απογοητεύσεις, ασθένειες και θανάτους, με ήρωες που γίνονται αντιήρωες, με αντιήρωες που γίνονται ήρωες, με φίλους που γίνονται άγνωστοι, με ανατροπές που ούτε στην καλύτερη οσκαρική ταινία δεν έχεις δει.
Τα καλύτερα νόμπελ λογοτεχνίας θα έπρεπε να πηγαίνουν σε κάτι ανθρώπινες ιστορίες που δεν γράφτηκαν ποτέ σε κανένα βιβλίο!
“Η ευτυχία απάνω στη γης είναι κομμένη στο μπόι του ανθρώπου. Δεν είναι σπάνιο πουλί να το κυνηγούμε πότε στον ουρανό, πότε στο μυαλό μας. Η ευτυχία είναι ένα κατοικίδιο πουλί στην αυλή μας” (Νίκος Καζαντζάκης, «Αναφορά στον Γκρέκο»)…..
Ίσως, τελικά, ευτυχία να είναι η κάθε μέρα που έχουμε δίπλα μας αυτούς που αγαπάμε και μας αγαπούν αληθινά, ίσως ευτυχία να είναι η κάθε μέρα που ανοίγουμε τα μάτια μας και βλέπουμε λίγο ουρανό, λίγα άνθη και λίγη Ανθρωπιά.
Ο καθένας ζει τα δικά του άτιτλα κεφάλαια ζωής, που όμως έχουν σημασία και αξία, όπως και να είναι γραμμένα.
