Αυτή η ζωγράφος, αυτό το κορίτσι, είναι εδώ για να ανατρέπει όλους τους κανόνες, να αποτελεί εξαίρεση και να ονειρεύεται σαν την πρώτη μέρα που ήταν έφηβη, φοιτήτρια. Δώδεκα χρόνια μετά το τέλος των σπουδών της στην Ιταλία, η ζωγράφος και καθηγήτρια τέχνης Θέκλα Γεωργίου Παπαδοπούλου κατάφερε να πετύχει και να ξεχωρίσει με τη δουλειά της όχι μόνο εντός αλλά και εκτός Κύπρου. Αν μιλήσεις μαζί της θα καταλάβεις το γιατί. Πέρα απ’ το ταλέντο της διαθέτει και όλα τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που αγωνίζονται για τα όνειρα τους και όλα όσα αγαπούν. Η πρόσφατη επιτυχία της με το διαγωνισμό “Art Takes Manhattan” που έγινε θέμα σε Κυπριακά αλλά και ξένα ΜΜΕ είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι από το πολύχρωμο παζλ που χαρακτηρίζει την πορεία, αλλά και την προσωπικότητα της. Όταν μετά από αρκετή ώρα κουβέντας μου ανακοίνωσε πως ετοιμάζει και δεύτερη έκθεση στην Νέα Υόρκη, το καλοκαίρι του 2017, δεν εκπλάγηκα καθόλου. Είναι μερικοί καλλιτέχνες που το πάθος τους για την δουλειά τους τους δίνει φτερά και βαδίζουν έχοντας κατά νου πως sky is the limit! Τέτοια είναι και η Θέκλα!
Πιο κάτω η ενδιαφέρουσα κουβέντα που κάναμε ένα Ανοιξιάτικο απόγευμα πίνοντας ιταλικό καφέ στο πανέμορφο εργαστήρι της (σε διατηρητέο κτήριο) “Atelier di Pittura” στην καρδιά της Λάρνακας.
Της Γιώτας Δημητρίου
Αυτή η μεγάλη επιτυχία, η συμμετοχή σου στην έκθεση“Extended Consciousness” στην Caelum Gallery του Μανχάταν πως προέκυψε;
Είμαι άτομο που ψάχνεται πολύ και δεν αφήνω τίποτα στην τύχη….
Δεν σε περιορίζει το γεωγραφικό πλαίσιο στο οποίο βρίσκεσαι;
Δεν με περιορίζει τίποτα (γέλια!) στην τέχνη γιατί είναι κάτι που υπεραγαπώ!
Έχω δύο παιδιά, είμαι μαμά, σύζυγος και καθηγήτρια, εργάζομαι, αλλά τίποτα δεν με σταματά απ’ το να κυνηγώ τα όνειρα μου. Δεν περιμένω να έρθουν οι ευκαιρίες να με βρουν. Πάω εγώ να τις βρω. Δεν αφήνω τίποτα στην τύχη για αυτό και όταν μου λένε “είσαι τυχερή” δεν το δέχομαι. Ό,τι μου συνέβηκε ήταν επειδή το κυνήγησα, το προσπάθησα, το δούλεψα. Συνεχώς ψάχνω για open calls, διαγωνισμούς, για να λάβω μέρος. Τώρα με το διαδίκτυο υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορείς να κάνεις εντός αλλά και εκτός Κύπρου.
Είχα κερδίσει και πέρσι ακόμα ένα διαγωνισμό που γινόταν στην Ιταλία και είχαν επιλέξει πενήντα καλλιτέχνες για να λάβουν μέρος σε έκθεση στο Dubai ή στο Μιλάνο. Εγώ επέλεξα το Dubai. ‘Ήταν η πρώτη μου εμπειρία συμμετοχής σε έκθεση στο εξωτερικό μέσω open call, διαγωνισμού.
Πρέπει όμως να σου πω ότι είχα λάβει μέρος σε αρκετούς διαγωνισμούς μέχρι να κερδίσω. Αλλά, δεν τα παραιτούσα.
Το ίδιο έγινε και με τον διαγωνισμό “Art Takes Manhattan” στην Νέα Υόρκη, έλαβα μέρος, με επέλεξαν και αυτό ήταν! Ήταν μια μεγάλη έκθεση με καλλιτέχνες απ’ όλο τον κόσμο, σε μια πόλη που θεωρείται η μητρόπολη του πλανήτη, είχε προβληθεί αρκετά η έκθεση και ήταν μια καλή ευκαιρία για μένα να εκθέσω την δουλειά μου σε ένα τόσο ευρύ κοινό. Συγκεκριμένα τέσσερα έργα μου.
Πόσοι έχουν λάβει μέρος στον διαγωνισμό;
Έλαβαν μέρος καλλιτέχνες από περισσότερες από 130 χώρες και επέλεξαν 20 καλλιτέχνες οι οποίοι λάβαμε μέρος στην ομαδική έκθεση “Extended Consciousness” στην Caelum Gallery του Μανχάταν.
Η έκθεση έγινε στις 3 με 6 Μαρτίου. Πήγες στην έκθεση στην Νέα Υόρκη;
Όχι, αν και το ήθελα. Είναι ωραίο να είσαι εκεί και ν’ ακούς τα σχόλια του κόσμου. Αλλά επειδή εργάζομαι σε ιδιωτικό σχολείο, δεν ήταν εύκολο να απουσιάζω.
Τι έργα παρουσίασες στην Caelum Gallery;
Παρουσίασα τέσσερις πίνακες μου από την σειρά “After effect”.
Αυτή η διάκριση τι σημαίνει για σένα;
Μου έδωσε μια ώθηση, μια δύναμη να συνεχίσω ακόμα πιο δυναμικά. Με έκανε να θέλω να δουλεύω ακατάπαυστα για να εξελιχθώ περισσότερο.
Οι μαθητές σου πως είδαν αυτή την διάκριση της καθηγήτριας τους;
Δεν τους το είχα πει και το είδαν από τις εφημερίδες. Ήρθαν στο σχολείο απ’ το πρωί, η ώρα 7.30 και ήταν ήδη ενημερωμένοι και πολύ ενθουσιασμένοι!
Θέκλα σπούδασες στην Ιταλία. Τι σήμαιναν για σένα τα φοιτητικά σου χρόνια στην Ιταλία;
Ήμουν πέντε χρόνια στην Ιταλία και έμαθα πολλά εκεί. Η Ιταλία έχει μια ιδιαίτερη σχέση με την τέχνη γενικότερα, επίσης η σχολή μου ήταν πάρα πολύ καλή, ήταν μικρή σχολή και αυτό της επέτρεπε να μην είναι απρόσωπη. Έχω την εντύπωση πως αν δεν σπούδαζα στην Ιταλία δεν θα ήμουν ο άνθρωπος που είμαι σήμερα. Η Ιταλία αφήνει κάτι πάνω σου, έχει μια σχέση μαγική με την τέχνη και στην μεταδίδει.
Με την πρόσφατη επιτυχία σου και την συμμετοχή σου στην έκθεση στην Νέα Υόρκη, είσαι ακόμα μία απόδειξη πως ένας μικρός γεωγραφικά χώρος δεν περιορίζει ένα καλλιτέχνη.
Ναι, δεν πιστεύω ότι ο τόπος μπορεί να περιορίσει ένα καλλιτέχνη. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, υπήρχαν και άλλα γεγονότα τα οποία δεν άφησα να με περιορίσουν. Έχασα τον πατέρα μου σε ηλικία 4 ετών, δεν κατάγομαι από εύπορη οικογένεια, δεν είχα ποτέ ενταχθεί σε “καλλιτεχνικές κλίκες” που ενδεχομένως να διευκόλυναν την πορεία μου. Κι όμως! Βρήκα τρόπο να προχωρήσω. Αγαπούσα και αγαπώ πολύ αυτό που κάνω και πραγματικά πιστεύω πως όταν αγαπάς αυτό που κάνεις θα προχωρήσεις.
Διδάσκεις σε ιδιωτικό σχολείο στη Λάρνακα και τα απογεύματα στο δικό σου εργαστήρι. Νιώθεις ότι η διδασκαλία μειώνει την δημιουργικότητα σου;
Αντιθέτως! Η διδασκαλία για μένα λειτουργεί σαν έμπνευση. Επίσης μαζί με τους μαθητές μου αναγκάζομαι να ξαναμάθω, να μάθω και καινούρια πράγματα, να πειραματιστώ, να εξελιχθώ. Νιώθω πως αν δεν δίδασκα δεν θα μπορούσα να εξελιχθώ! Είναι ευλογία για μένα το ότι διδάσκω.
Από που μπορεί να εμπνευστεί ένας καλλιτέχνης ο οποίος ζει σε μια πόλη που ενδεχομένως να μην διαθέτει αρκετά ερεθίσματα;
Μα η έμπνευση δεν είναι τα τοπία, η έμπνευση είναι πολλά πράγματα, είναι η καθημερινότητα, τα όσα βιώνεις, τα όσα νιώθεις, οι άνθρωποι γύρω σου μαζί με τις συμπεριφορές τους, είναι πολλά πράγματα.
Μέσα από τις εκθέσεις σου τι επιδιώκεις;
Να μπορεί ο θεατής να νιώσει δικές του ιστορίες σε αυτό που βλέπει. Δικά του συναισθήματα. Άσχετα με το τι είχα εγώ στο μυαλό μου όταν δημιουργούσα το έργο. Για μένα είναι πολύ ενδιαφέρον να ακούω τι βλέπει ο θεατής μέσα από το έργο μου.
Η επόμενη σου έκθεση πότε θα γίνει;
Η επόμενη μου έκθεση θα έχει τίτλο “Fragments” και θα γίνει στις 8 Απριλίου και θα διαρκέσει μέχρι τις 26 Απριλίου, στην Λευκωσία, στην γκαλερί “Αποκάλυψη”. Θα παρουσιάσω μια καινούργια σειρά έργων όπου κυριαρχεί το κολάζ .
Ετοιμάζεις και κάτι άλλο;
Ναι. Ετοιμάζω ακόμα μια έκθεση πάλι στην Νέα Υόρκη το καλοκαίρι του 2017 μαζί με την Έλενα Τσιγαρίδου και την Ιωάννα Κυθραιότου. Θα είναι σαν να εκπροσωπούμε την Κύπρο στην Νέα Υόρκη. Η έκθεση θα έχει τίτλο “Post carts from Cyprus” και επιμελήτρια της έκθεσης θα είναι η Μαρίνα Χριστοδουλίδη. Στην έκθεση θα πάμε κι εμείς για αυτό και δεν λυπήθηκα πολύ που δεν πήγα τώρα στην Νεα Υόρκη. Πραγματικά, ήδη ανυπομονώ για την έκθεση αυτή αν και ακόμη έχουμε ένα χρόνο μπροστά μας.
Συγχαρητήρια! Πώς προέκυψε;
Με την βοήθεια του δημοσιογράφου Μιχάλη Ιγνατίου. Συναντηθήκαμε σ’ ένα γάμο, μας σύστησαν, αφού έχουμε και μια μακρινή συγγένεια, η μητέρα μου όπως και ο κύριος Ιγνατίου κατάγεται από την Αναφωτία. Του ανέφερα ότι είμαι ζωγράφος και ότι θα επιθυμούσα να κάνω μια έκθεση στην Νέα Υόρκη. Θα έλεγα ότι ο κ. Ιγνατίου λειτούργησε ως ο κρίκος για να δεθεί αυτή η συνεργασία με την Πρεσβεία στην Νέα Υόρκη. Ξέρεις, αν δεν διεκδικήσεις, αν δεν εργαστείς, αν δεν προσπαθείς, δεν μπορείς να φτάσεις πουθενά. Αν δεν μιλούσα στον κύριο Ιγνατίου, αν δεν του έλεγα πόσο πολύ ήθελα να κάνω έκθεση στην Νέα Υόρκη πιθανότατα να μην προέκυπτε αυτό.
Βέβαια. Αλλά απ’ την άλλη, αν δεν ήσουν ταλαντούχα και πολύ καλή στην δουλειά σου δεν θα άνοιγαν
οι πόρτες που χτυπάς.
Ίσως. Αλλά πρέπει να εργάζεσαι συστηματικά και να αγαπάς αυτό που κάνεις. Αυτό είναι κάτι που τονίζω και στους μαθητές μου αλλά και στους γονείς τους οι οποίοι ανησυχούν πως αν γίνουν τα παιδιά τους καλλιτέχνες “θα πεινάσουν”. Τους λέω λοιπόν πως αν αγαπάς αυτό που κάνεις και εργάζεσαι συστηματικά, δεν υπάρχει περίπτωση να αποτύχεις.
Οι Ιταλοί λένε “non c’ e due senza tre” (δεν υπάρχει δύο χωρίς τρία). Εσύ θα πας δυο φορές για έκθεση στην Νέα Υόρκη, λες να υπάρξει και τρίτη;
(Γέλια) Δεν ξέρω, αλλά ξέρω πως έχω όνειρα, συνέχεια προσπαθώ, ονειρεύομαι, στοχεύω…..
Θέκλα σε επηρεάζει η κριτική;
Η κριτική των δικών μου ανθρώπων ναι. Ακούω και προσπαθώ να καταλαβαίνω αυτά που μου λένε για να αλλάζω προς το καλύτερο.
Υπάρχουν κάποιοι ζωγράφοι τους οποίους θαυμάζεις;
Ναι και πιστεύω πολύ στην έρευνα και στην μελέτη ζωγράφων είτε είναι κλασικοί είτε σύγχρονοι. Τώρα στην τελευταία μου δουλειά επειδή δούλεψα με κολάζ μελέτησα αρκετά την δουλειά του Rauschenberg. Σε παλαιότερες μου δουλειές είχα μελετήσει τον Turner, τον Richter, αλλά και αρκετούς άλλους.
Σε όσους καλλιτέχνες διαβάσουν την συνέντευξη και δουν πως μια ζωγράφος δώδεκα χρόνια μετά το τέλος των σπουδών της εξακολουθεί να ονειρεύεται και να αγωνίζεται για τα όνειρα της με μεγάλη επιτυχία, τι θα τους έλεγες;
Για μένα το ότι διδάσκω και είμαι ανάμεσα στους μαθητές μου, αλλά και το ότι κυνηγώ ευκαιρίες είναι το μυστικό για να προχωρώ μπροστά. Επίσης θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό να έχεις γύρω σου θετικούς ανθρώπους, να σε στηρίζουν.
