Μια νέα κυκλοφορία απ’ τις εκδόσεις Πάργα, το βιβλίο «Οι ψυχές του Γενάρη», όχι μόνο έχει καθηλώσει το αναγνωστικό κοινό, αλλά κατάφερε να αποσπάσει εξαιρετικές κριτικές από ανθρώπους της λογοτεχνίας, όπως την Δρ Μαρία Μιχαηλίδου η οποία έχει γράψει για το βιβλίο ότι «”Οι ψυχές του Γενάρη” είναι ένα σύγχρονο, κοινωνικό, ρεαλιστικό και δυνατό μυθιστόρημα, γραμμένο με σωστή και καλοζυγισμένη δομή, πλούσιο σε περιεχόμενο και πλήρες δράσης και περιπέτειας».
Η Σόφη Αλεξάνδρου η συγγραφέας αυτού του καινούριου μυθιστορήματος, δεν είναι μόνο Κύπρια, αλλά κατάγεται και από τη πόλη μας τη Λάρνακα. Στη συνέντευξη που ακολουθεί μιλήσαμε φυσικά για το πρώτο της αυτό βιβλίο, την αγάπη της για το γράψιμο, αλλά και για πολλά άλλα.
Η Σόφη μας έπεισε ότι η αγάπη για το γράψιμο μαζί με το ταλέντο μπορούν να σε οδηγήσουν στη συγγραφή αξιόλογων βιβλίων, ακόμη και αν εκδoθεί το πρώτο στα 42 σου χρόνια, ακόμη και αν ταλαιπωρείσαι με κάποιο ζήτημα υγείας, όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας….
Περισσότερα στη συνέντευξη που ακολουθεί.
Της Γιώτας Δημητρίου
Μητέρα, σύζυγος, εργαζόμενη στον δημόσιο τομέα. Αλήθεια, ποιο ήταν το έναυσμα για να καθήσεις να γράψεις ένα βιβλίο στα 42 σου χρόνια;
Με το γράψιμο ασχολούμουν ανέκαθεν. Πάντα,από μωρό έγραφα στίχους, ποιήματα, μέχρι και οι κάρτες που γράφω σε φίλους είναι…. «υπερπαραγωγή»! (Γέλια)
Το έναυσμα….το έναυσμα ήταν ένα βιβλίο που μου είχε φέρει για δώρο μια φίλη. Αφού το είχα διαβάσει, με ρώτησε πως μου είχε φανεί. Πάντα με διακατέχει μια ειλικρίνεια και επειδή αυτή η φίλη μου διαβάζει αρκετά και γράφει και η ίδια, της είχα απαντήσει «νομίζω πως κι εγώ κι εσύ μπορούμε να γράψουμε καλύτερα». Φαίνεται αυτό έμεινε στο πίσω μέρος του μυαλού μου, διότι ένα βράδυ, λίγο πριν πάω για ύπνο σκέφτηκα «αύριο το πρωι θ’ αρχίσω να γράφω ένα βιβλίο». Και πραγματικά έτσι έγινε.
Τόσο απλά;
Το γράψιμο ήταν πάντα αναπόσπαστο μέρος της ζωής μου, απλά δεν είχε τύχει να γράψω βιβλίο. Όσο για το βιβλίο μου αυτό, ήταν σαν ένα νήμα μέσα στο μυαλό μου που μόλις άρχισα να το τραβώ με οδηγούσε μόνο του. Η μια ιδέα γεννούσε την άλλη και την έγραφα αμέσως. Ήταν ένα ταξίδι που με οδηγούσε αυτό. Όπου πήγαινα έπαιρνα τις κόλλες μου κι έγραφα συνεχώς. Στη συνέχεια καθόμουν και το έγραφα στον υπολογιστή. Δεν ξέρω αν το γνωρίζεις, αλλά είμαι ασθενής με σκλήρυνση κατά πλάκας εδώ και 7 χρόνια. Έγραφα μέσα στο αυτοκίνητο, έγραφα την ώρα που έκανα θεραπεία, συνέχεια έγραφα και έλεγα στους γιατρούς να μου βάζουν την ενδοφλέβια θεραπεια οπουδήποτε εκτός απ’ το δεξί μου χέρι το οποίο χρησιμοποιούσα για να γράφω.
Μήπως το γράψιμο ήταν τελικά μια διέξοδος από την ασθένεια αυτή;
Ναι, ίσως. Επειδή το γράψιμο για μένα ήταν πάντα κάτι που αγαπούσα. Πιστεύω πως θα ήμουν δυστυχισμένη αν δεν έγραφα. Τώρα μάλιστα που ξέρω τι σημαίνει να γράφεις και να μοιράζεσαι το γράψιμο, τις ιστορίες σου με τον κόσμο, νομίζω ναι με βοήθησε αρκετά.
H σκλήρυνση κατά πλάκας ήταν και μια αφορμή για να ασχοληθείς με αυτό που ανέκαθεν αγαπούσες, το γράψιμο;
Έγραφα πάντοτε. Έχω γράψει αρκετούς στίχους, κάποιοι έγιναν τραγούδια για δίσκους (CD). Είχα μιλήσει με αρκετά «ονόματα», είχα πάει και Αθήνα, αλλά συνειδητοποίησα ότι υπάρχουν «κυκλώματα» και σ’ αυτό το χώρο. Κάποιοι ήθελαν να γράφω πιο «ανάλαφρα», εποχιακά σουξεδάκια, κτλ. Εγώ ήθελα να γράφω στίχους με νόημα που να αφήνουν κάποιο μήνυμα. Οπόταν αποφάσισα να σταματήσω να γράφω, αφού είδα ότι δεν θα γινόταν τίποτα με τους στίχους που έγραφα και που καταχωρούσα στα συρτάρια μου.
Μετά όμως την περιπέτεια της υγείας μου, που είχα περάσει πολλά αλλά ευτυχώς είχα δίπλα μου τους φύλακες Άγγελους μου, τον σύζυγο μου και τα δύο μου παιδιά, αποφάσισα πως δεν θέλω να παρατήσω το γράψιμο. Οπόταν, κάπως έτσι, ναι ίσως να επηρέασε και το θέμα με την υγεία μου.
Όταν τελείωσες το βιβλίο ένιωσες πως η ιστορία ήταν έτοιμη να δοθεί στο κόσμο, να εκδοθεί; Σε ρωτάω αυτό, επειδή ακούμε πολλές φορές κάποιους συγγραφείς να λένε «είχα το βιβλίο στο συρτάρι για χρόνια, αλλά δεν ένιωθα πως ήταν έτοιμο να εκδοθεί».
Κοίταξε, είναι ένα «σκληρό» βιβλίο, με οικογενειακή βία με σκληρά γεγονότα, αλλά ας μην εθελοτυφλούμε, αυτά συμβαίνουν και γύρω μας.
Ναι, ένιωθα πως η ιστορία ήταν έτοιμη να εκδοθεί και να διαβαστεί.
Τα γεγονότα του βιβλίου είναι βασισμένα σε πραγματικές ιστορίες;
Πάντα κάτι ακούεις, μπορεί εσύ να μου πεις κάτι και η φαντασία μου να χτίσει πάνω σε αυτό που θα μου πεις. Αλλά, δεν υπάρχει τίποτα μέσα στο βιβλίο το οποίο να είναι βασισμένο σε αληθινή ιστορία. Η ιστορία είναι εντελώς φανταστική, μυθοπλασία. Βέβαια, όσοι με ξέρουν θα βρουν μέσα κάποια κομμάτια του εαυτού μου.
Το βιβλίο αναφέρει σεξουαλική κακοποίηση, παιδικά τραύματα, βία, σκληρές καταστάσεις. Μίλησες με κάποιο ειδικό έτσι ώστε να αποδώσεις σωστά την ψυχοσύνθεση των ηρώων σου;
Κάποτε φιλοξενούσα παιδιά απ’ την παιδική στέγη. Ανάμεσα σ’ αυτά ήταν και ένα κοριτσάκι το οποίο έφερνα σπίτι μου, έκανε παρέα με την κόρη μου, το φιλοξενούσα, το πρόσεχα. Αυτό το κοριτσάκι το οποίο σημερα είναι στην ηλικία της κόρης μου, 18 ετών, με έμαθε πολλά….. Επίσης μίλησα με δικαστή, με δικηγόρο και με γιατρό, έτσι ώστε να γράφω πράγματα που να είναι σωστά. Επιπλέον έκανα αρκετή έρευνα στο διαδίκτυο, ακόμη και για λεπτομέρειες, πχ αν υπήρχε τεστ εγκυμοσύνης τότε, αφού το βιβλίο διαδραματίζεται δεκαετία του ’80.
Υπάρχει πολύ δράμα στο βιβλίο…
Ναι. Παρόλο που είμαι ένας άνθρωπος που του αρέσει να λέει ανέκδοτα, αστεία, να κάνει τους άλλους να γελούν κτλ, εντούτοις όταν γράφω βγάζω πόνο και δράμα.
Γιατί;
Δεν ξέρω… Ίσως να θεωρώ το δάκρυ λύτρωση….
Σόφη, το πρώτο σου αυτό βιβλίο έχει εκδοθεί Κύπρο. Πόσο εύκολο ήταν;
Δεν ήταν καθόλου εύκολο να το εκδόσω, αφού λόγω της οικονομικής κρίσης οι εκδοτικοί οίκοι είναι περισσότερο απαιτητικοί. Το είχα στείλει σε εκδοτικό οίκο στη Λεμεσό, τους άρεσε και μου είχαν πει πως θα εκδόσουν μόνο 200 αντίτυπα. Μέχρι όμως να ετοιμάσουν τα συμβόλαια με πήρε τηλέφωνο κι ο κύριος Μπαλάουρας απ’ τις εκδοσεις και βιβλιοπωλεία «Πάργα» στον οποίο είχα στείλει το βιβλίο πριν από αρκετό καιρό κι επειδή άργησε να επικοινωνήσει μαζί μου υπέθεσα ότι θα ήταν αρνητική η απάντηση του. Όχι μόνο ήταν θετικός, αλλά και ως σωστός επαγγελματίας που είναι, όταν πήγα για να συναντηθούμε μετά το τηλεφώνημα του, είχε έρθει με μια κριτική / αξιολόγηση για το βιβλίο από την Δρ Μαρία Μιχαηλίδου η οποία είναι ειδήμων σε θέματα λογοτεχνίας και βιβλίου. Ο κ. Μπαλάουρας μου έκανε μια καλή πρόταση, για 1000 αντίτυπα στη πρώτη έκδοση και φυσικά προχωρήσαμε. Η παρουσίαση έγινε τον μήνα Ιανουάριο για να παραπέμπει και στον τίτλο του βιβλίου.
Τι έλεγε η κριτική / αξιολόγηση της Δρ Μιχαηλίδου;
Έλεγε τόσο καλά λόγια που δεν μπορούσα να συγκρατήσω τη συγκίνηση μου…..
Πριν αποφασίσεις να εκδόσεις το βιβλίο σου, ποιοι το είχαν διαβάσει;
Το είχα δώσει σε τρία άτομα….
Να υποθέσω ότι ανάμεσα στους τρεις ήταν και ο σύζυγος σου;
Όχι! Ο σύζυγος μου, ο Αντρέας, τελευταίος το διάβασε. Μάλιστα ένας φίλος μας του είχε πει «έγραψε τέτοιο καταπληκτικό βιβλίο η γυναίκα σου και εσύ το διάβασες τελευταίος;» (Γέλια)
Άρα, ποιοι ήταν οι τρεις πρώτοι που το διάβασαν;
Δύο κοπέλες με τις οποίες εργαζόμαστε μαζί (στο ταχυδρομείο). Μια μέρα στο διάλειμμα μας για φαγητό τους είπα «κοπέλες θα σας διαβάσω κάτι και θα μου πείτε την γνώμη σας». Πήρα λοιπόν τις κόλλες μου και άρχισα να διαβάζω, χωρίς όμως να τις κοιτάξω, για να μην δω την έκφραση τους. Όταν τελείωσα και γύρισα πάνω τους για να ακούσω τι θα μου έλεγαν τις είδα λουσμένες στα δάκρυα. Τους είχε αρέσει και με ενθάρρυναν.
Η τρίτη κοπέλα είναι μια φίλη μου η οποία είναι βιβλιοφάγος. Όταν το διάβασε με κάλεσε σπίτι της και μου εγραψε τα σχόλια της σε μια κόλλα, πολύ όμορφα λόγια….Αυτές λοιπόν ήταν οι τρεις πρώτες κοπέλες που διάβασαν το βιβλίο. Επίσης η σύζυγος του αδελφού μου και μια φίλη μου οι οποίες με βοηθούσαν να μεταφερθεί η ιστορία από τις κόλλες στον υπολογιστή, μου είχαν πει πολύ καλά λόγια. Με αυτά λοιπόν τα πρώτα σχόλια πήρα τη δύναμη, για να επικοινωνήσω με εκδοτικό οίκο.
«Οι ψυχές του Γενάρη». Αλήθεια από που βγήκε το όνομα;
Αν στο πω θα είναι σαν να σου λέω το τέλος της ιστορίας….Όποιος το διαβάσει και φτάσει στο τέλος θα καταλάβει. Δεν του άρμοζε κανένας άλλος τίτλος.
Σήμερα διανύεις μια περίοδο κατά την οποία απολαμβάνεις την αγάπη του κόσμου για το πρώτο σου βιβλίο. Σκέψεις για δεύτερο βιβλίο υπάρχουν;
Το δεύτερο βιβλίο υπάρχει εδώ και καιρό….Θα δούμε πότε θα ολοκληρωθεί και θα προχωρήσει για έκδοση.
Τέλος, η ιστορία διαδραματίζεται στη Κύπρο;
Δεν αναφέρω τόπο. Ο καθένας μπορεί να φανταστεί όποιο τόπο θέλει. Είναι γεγονότα που μπορούν να συμβούν παντού…
Το συγκονιστικό βιβλίο «Οι ψυχές του Γενάρη» της Σόφης Αλεξάνδρου μπορείτε να το βρείτε
στα βιβλιοπωλεία «Πάργα» (Λάρνακα, Λευκωσία και Πάφο)
www.parga.com.cy
