Λέει πως είναι έτοιμη να κάνει επανάσταση, να μπει στη πρώτη τη γραμμή για το καλό του αγώνα και ν΄αλλάξει τον κόσμο. Με στόμφο απαγγέλει ποιήματα και ανεμίζει σημαίες.
Μα γκρεμοτσακίζει την ψυχή της με μια ερωτική απογοήτευση και αρρωσταίνει με διάφορα ψυχοσωματικά όταν ένας γκόμενος της λέει «αντίο».
Αυτό δεν είναι ισορροπία μάτια μου. Καρναβάλι είναι.
Η εσωτερική δύναμη δεν είναι πουκαμισάκι που το φορείς ανάλογα με την περίσταση. Είναι χαρακτηριστικό που πρέπει να αποφασίσεις αν τελικά το έχεις ή όχι.
Τα αδιέξοδα θα υπάρχουν πάντοτε το ίδιο και οι γκόμενοι που δεν ήρθαν για να μείνουν και ξέρεις, τα εγχειρίδια ζωής θα είναι άφαντα.
Θα πρέπει να μάθεις μόνη σου να βγαίνεις από τους λαβύρινθους μιας μαύρης ερωτικής απογοήτευσης με το κεφάλι ψηλά.
Η επανάσταση δεν θέλει κατσούφηδες, ούτε και την Tinker Bell κλαμένη στον ώμο του Peter Pan. Κι ο έρωτας δεν γοητεύεται από ποτάμια δακρύων, υπερβολές και δράμα.
Λέει πως μπορεί να πολεμήσει για ένα καλύτερο κόσμο και συνάμα κλαίει γοερά και παραιτείται από τον κόσμο και τη ζωή κάθε φορά που μια ερωτική απογοήτευση, στο πρόσωπο ενός άντρα, της χτυπά την πόρτα.
Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα είναι για ανέραστους και χαζούς. Αν θες να ανήκεις στο στρατόπεδο των ωραίων της επανάστασης κράτα μόνο λόγια αληθινά και ισορροπίες. Ισορροπίες.
Αρκετά με το «μια έτσι μια γιουβέτσι».
Ή με την επανάσταση ή με το Bridget Jones Diary και τους ποταμούς δακρύων για κάθε γκόμενο που αποφασίζει να σε εγκαταλείψει.
Οι επαναστάτριες κορίτσι μου, σκουπίζουν τα δάκρυα σε κάθε ερωτικό φινάλε, λένε ευχαριστώ στον έρωτα που προσπέρασε, και πάνε γι άλλα.
Στο κάτω κάτω, έχουν κι ένα κόσμο να αλλάξουν.
Ε;
Υ.Γ Ή επαναστάτρια ή Tinker Bell κλαμένη στον ώμο του Peter Pan. Kαι τα δυο μαζί δεν λέει….Δεν.
