Γράφει ο David Fowles
david@skalatimes.com
Στον κόσμο που ζούμε υπάρχει η πνεύμα το οποίο ναι μεν νιώθουμε αλλά με επιστημονικές ίσως εξηγήσεις δεν μπορεί κανείς να το διακρίνει.
Υπάρχει λοιπόν αυτό το πνεύμα στο οποίο πιστεύουμε και εμπιστευόμαστε. Υπάρχει σε όλους τους ανθρώπους. Αυτό το πνεύμα μας δίνει πολλά. Μέσω αυτού του πνεύματος ο άνθρωπος κατάφερε πολλά και είναι ικανός να καταφέρει το “ακατόρθωτο”.
Αυτός ο πνευματικός “χώρος” αποτελείται από το καλό αλλά και απο το κακό. Πολλοί εμπιστευόμαστε το καλό και πιστεύουμε ότι κάνοντας το καλό θα μας έρχεται πάντα το καλό.
Όμως, σε αυτό τον κόσμο και πολύ ιδιαίτερα όσο προωράει η εποχή μας, δυστυχώς έρχονται τόσα πολλά κακά. Άρα, τι είναι αυτό που κάνουμε λάθος τέλος πάντων για να βιώνουμε τόσα κακά;
Αν ψάξουμε για την αλήθεια μέσα σε Αυτόν δεν μπορεί να μας πει ψέμα. Ας ανοίξουμε λοιπόν το ευαγγέλιο μας και να διαβάσουμε.
Ανοίγοντας στο βιβλίο του Εζεκίελ, θα ψάξουμε να βρούμε αυτά που ο άνθρωπος κάνει για να ξεφτλίζεται μπροστά στον δημιουργό. Πρώτα πρώτα να δούμε αν αυτό το κεφάλαιο από την παλαιά διαθήκη έχει σχέση με τους καιρούς που ζούμε σήμερα. Εζέκιελ 7¨19 : αναφέρει ότι ο κόσμος θα πετάει το χρυσάφι και το ασήμι του στους δρόμους και δεν θα βρίσκει λύτρωση ο άνθρωπος, δεν θα μπορεί να ευχαριστήσει την ψυχή του, δεν θα μπορεί να γεμίσει το στομάχι του. Μας λέει επίσης ότι θα καταλάβει ο άνθρωπος ότι το χρυσάφι και το ασήμι (τα λεφτά) είναι αυτά που έκαναν τον άνθρωπο να χάσει την ψυχή του. Αλλά για να απαντήσουμε και το ερώτημά μας θα διαβάσουμε τον περιβόητο στίχο “την ημέρα του «θυμού» του Θεού”. Αυτός ο στίχος θα δούμε απο μελέτη του ευαγγελίου (Αποκάλυψη 16¨14) ότι είναι η τελευταία ημέρα (Χρόνος), των τρεισήμισι τελευταίων χρόνων αυτής της εποχής.
Θα ήταν καλό ο αναγνώστης να διάβαζε το υπόλοιπο καφάλαιο του Εζεκίελ, αλλά και τα επόμενα κεφάλαια. Εδώ απλά θα αναφερθούμε στα “κλειδιά” για να γράψουμε τη σημερινή μου στήλη.
Φθάνοντας στον Εζέκιελ 8¨14 βλέπουμε ότι ένας απο τους λόγους που “θυμώνει” ο Θεός, είναι επειδή οι άνθρωποι λατρεύουν τον Tammuz. Ποιος είναι λοιπόν ο Tammuz και απο που έρχεται;
Ο Tammuz έρχεται απο την αρχαία Βαβυλώνα και αρχαία Ασσύρια. Στην αρχαία Βαβυλώνα (πριν χωριστεί το τότε βασίλειο) ο εγγονός του Νώε, ο Νίμροτ (γιος του Χαμ), δημιούργησε μια άλλη θρησκεία που πίστευε στον ήλιο, στον θεό Baal, και σύμφωνα με αυτήν ο Νίμροτ ήταν ο θεάνθρωπος σε αυτή τη γη. Να αναφέρουμε εδώ ότι το ευαγγέλιο χρησημοποιεί τα αστέρια για να συμβολίζει τους αγγέλους, ότι ο σατανάς κάποτε ήταν άγγελος και ότι το αστέρι της γης είναι ο ήλιος και ο σατανάς αναφέρεται ως ο τώρα βασιλέας της γης. 
Ο Νίμροτ που ήταν γιος και άντρας της βασίλισσας της Βαβυλώνας Σεμιράμις, είχε πολλούς συσχετισμούς, ακόμα απο τότε, με τον Χριστό. Όταν ο Νίμροτ τελικά πέθανε απο κάποιο εχθρό, η Σεμιράμις (Ishtar), που ισχυρίστηκε ότι κατέβηκε από την σελήνη μέσα σε αυγό το οποίο έπεσε στον Ευφράτη ποταμό, την πρώτη πανσέληνο μετά απο την αρχή της άνοιξης, έμεινε έγκυος από τις ακτίνες του θεού ήλιου και έτσι ο Νίμροτ “αναστήθηκε” και αυτή τη φορά ονομαζόταν Tammuz.
Αν πάμε πίσω στο ευαγγέλιο δύο γραμμές πιο κάτω στο Εζέκιελ 8¨16 βλέπουμε ότι ο Θεός ήταν “θυμωμένος” επειδή ο κόσμος λάτρευε τον ήλιο.
Για να αναφέρω και κάτι τελευταίο απο την Αποκάλυψη (Αποκάλυψη 17¨5) : βλέπουμε ότι πάλι η εκκλησία του αντιχρίστου σχετίζεται με την Βαβυλώνα.
