Θυμάμαι “Αναμνήσεις από την Προπολεμική Λάρνακα”

Η στήλη “Θυμάμαι” φιλοξενεί σήμερα τον Στέφανο Τόμπσον, ο οποίος διηγείται αναμνήσεις από την Λάρνακα του χθες. Ο Στέφανος μας ταξιδεύει  4 δεκαετίες πίσω….

“Αν και οι ρίζες μου κρατούν από Λεμεσό, Πλάτρες, Σμύρνη και νότια προάστια της Ρώμης, γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Λάρνακα. Και παρά το νόθο παρελθόν θεωρώ τον εαυτό μου βέρο Σκαλιώτη.
Αναμνήσεις από την Προπολεμική Λάρνακα
Η αλήθεια είναι ότι, με τις σημερινές τάσεις, θα πρέπει να προσπαθήσει πολύ κανείς για να βρει κάτι που να θεωρηθεί συναρπαστικό στη Λάρνακα της εφηβείας μου.
Σε όσους λέμε ποιές ήταν οι επιλογές μας τότε, μας απαντούν ότι ζούσαμε σε ένα χωριό. Αναγνωρίζω ότι όλοι εμείς, που μπαίνουμε σε κάποια ηλικία, πάντα αναπολούμε τα παλιά με νοσταλγία.  Αναγνωρίζω επίσης, ότι χωρίς την έγχρωμη τηλεόραση και τους ζωντανούς αγώνες Champions League η ζωή θα ήταν σχεδόν μίζερη. 
Όμως, αισθάνομαι ότι η σύγκριση που κάνω είναι αντικειμενική. 
Η Λάρνακα τότε είχε μια αλλιώτικη αρχοντιά και ποιότητα ζωής. 
Αυτό οφειλόταν σε ένα κράμα πολλών παραγόντων, αλλά σε μένα εκείνο που άφησε τις περισσότερες αναμνήσεις ήταν η επαφή μου με ανθρώπους μεγαλύτερους μου. Αμίμητους χαρακτήρες της Λάρνακας, με τους οποίους δεν χόρτανα να κάνω παρέα. Να αναφέρω χαρακτηριστικά μερικούς που είχαν κάτι το μοναδικό. Πολλοί από αυτούς θεωρούνταν από εκκεντρικοί, γραφικοί μέχρι και τρελοί! 
Για μένα αυτοί οι φίλοι – μέντορες από την Λάρνακα ήταν “τρελοί” με ένα δικό τους αλλιώτικο – Σκαλιώτικο στυλ.
Πρώτος και μοναδικός ο Πουρίνος. Σατιρικός ποιητής και συγγραφέας. Με χιούμορ που δεν έχω ξανασυναντήσει.  Ήμουν 16 χρονών και από αυτόν είχα την πρώτη μου επαγγελματική ανάθεση: O σχεδιασμός του εξωφύλλου του μνημειώδους έργου “Τα άπαντα του Πουρίνου” στο οποίο μόνο οι μη σοβαροί μπορούμε να εμβαθύνουμε.
Να αναφέρω ενδεικτικά ένα επεισόδιο από τη ζωή του.
Σε ένα επαγγελματικό του ταξίδι στην Ελλάδα αγόρασε και έφερε μαζί του μια αγιογραφία του Αγίου Γεωργίου, “δοξάζω το όνομα του”, όπως έλεγε πάντα.  Για να βγάλει και λίγα ψιλά αγόρασε και κάμποσες λεπίδες ξυρίσματος, τις οποίες έκρυψε μέσα στη φόδρα της αγιογραφίας για να περάσουν από το τελωνείο χωρίς να πληρώσει δασμό.
Ο τελωνειακός όμως τον πήρε χαμπάρι και ανοίγοντας το πίσω μέρος του εικονίσματος τον ρωτά:
Τί είναι αυτό κύριε Πουρίνο;
Ο Πουρίνος απαντά:
Ο Αγιος Γεώργιος ο Λεπιδοφόρος!
Σε άλλη ευκαιρία θα ανατρέξω σε άλλους Σκαλιώτες που, αν και δεν θεωρούνται επιφανείς, άφησαν τη δική τους σφραγίδα στην ιστορία και αναμνήσεις της πόλης!”