Text follows in English
Ο Πρόεδρος του Επαρχιακού Οργανισμού Αυτοδιοίκησης Αμμοχώστου, κ. Γιάννης Καρούσος, αποχαιρέτησε με συγκινητικό τρόπο τον τέως Δήμαρχο Παραλιμνίου, Θεόδωρο Πυρίλλη, μέσα από ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ακολουθεί η ανάρτηση:
Με τον Θεόδωρο Πυρίλη δεν είχαμε απλώς συνεργασία. Είχαμε μια ειδική σχέση, τόσο στενή που οι υπόλοιποι δήμαρχοι μας φώναζαν «Χιώτες», γιατί πηγαίναμε παντού μαζί – είτε το θέμα αφορούσε την Αγία Νάπα είτε το Παραλίμνι. Ήμασταν γνωστοί ότι φωνάζαμε δυνατά – και σε κάποιους αυτό δεν άρεσε. Όμως φωνάζαμε οργανωμένα, με σχέδιο, με όραμα και με κοινό στόχο: το καλό της επαρχίας Αμμοχώστου.
Θα μπορούσα να μιλώ για μέρες, να θυμάμαι ιστορίες, στιγμές και μάχες. Άλλωστε, ήταν η πρώτη φορά που οι δήμοι μας είχαν τόσο καλές σχέσεις – και αυτό απέδωσε καρπούς που σήμερα απολαμβάνει ολόκληρη η επαρχία. Δεν είναι τυχαίο που κάποτε μια ανάρτησή μας είχε τίτλο “Famagusta Brothers” – γιατί αυτό ακριβώς ήμασταν: Αδέρφια στον αγώνα.
Ο Θεόδωρος ήταν από τους πρώτους που πίστεψαν σε μένα. Το 2013, όταν σχεδόν όλοι δίσταζαν και με έβλεπαν ως outsider, εκείνος μου τηλεφώνησε, με στήριξε, με συμβούλεψε. Και όταν εκλέχθηκα, ενωθήκαμε για να διεκδικήσουμε το δίκαιο, να αποκαταστήσουμε αδικίες, να φωνάξουμε μαζί.
Η πρώτη μας μάχη ήταν το ΧΥΤΥ. Μου είπε: «Έκανα στάση πληρωμών και έμεινα μόνος μου. Ελάτε κι εσείς και θα τους γονατίσουμε». Και πήγαμε. Και τους γονατίσαμε. Η Αγία Νάπα ακολούθησε άμεσα. Τα αποτελέσματα, γνωστά.
Στις τουριστικές εκθέσεις, μαθαίναμε σε ποια ξενοδοχεία έμενε ο Υπουργός και κλείναμε δωμάτια δίπλα του – όχι για πολυτέλεια, αλλά για να τον… «ενοχλούμε». Για να του υπενθυμίζουμε ότι η επαρχία Αμμοχώστου ζητά και δικαιούται.
Με δική του πρωτοβουλία, ενωθήκαμε και φέραμε υπηρεσίες στην επαρχία: την Πολεοδομία, την έδρα του Έπαρχου, το Κτηματολόγιο. Μαζί διεκδικήσαμε και τις δύο μαρίνες, με το ξεκάθαρο μήνυμα: «Δύο μαρίνες είναι καλύτερες από μία». Και πετύχαμε.
Οδικά έργα – Κάππαρη, Περνέρα, 1ης Απριλίου, το παραλιακό μέτωπο του Πρωταρά – οι εγκρίσεις για τα έργα του κέντρου του Παραλιμνίου, η Αστυνομική Διεύθυνση… Συνολικά, με τις δύο μαρίνες, πάνω από 650 εκατομμύρια ευρώ σε έργα έγιναν πραγματικότητα στην επαρχία μας.
Ακόμη και τα αντιπλημμυρικά έργα του Παραλιμνίου, που σύντομα θα προκηρύξουμε, είναι επίσης δικό του έργο. Μου τα παρέδωσε ώριμα. Ήταν έτοιμος. Ήταν μπροστά.
Η μεγαλύτερη επιτυχία, όμως, ήταν ο χαρακτηρισμός του Παραλιμνίου – μαζί με την Αγία Νάπα – ως προσωρινό αστικό κέντρο. Μια συμφωνία που αποδεχθήκαμε και οι δύο με αξιοπρέπεια, μέχρι την απελευθέρωση της κατεχόμενης Μητρόπολής μας.
Κάποτε με αποκάλεσε «ο μικρός του αδερφός». Ήταν τότε που είχαμε διαφωνίες για τις συνενώσεις. Ήξερα ότι, αν ήθελε, μπορούσε να με χτυπήσει πολιτικά – αλλά δεν το έκανε. Δεν ήθελε. Και αυτό το κράτησα μέσα μου ως βαθύ αποτύπωμα χαρακτήρα.
Απόδειξη της στήριξής του ήταν όταν υπουργοποιήθηκα και ένας βουλευτής με αποκάλεσε «υπουργό της Αγίας Νάπας». Ο Θεόδωρος βγήκε δημόσια, σαν οδοστρωτήρας, και με υπερασπίστηκε. Δεν το ξέχασα ποτέ.
Η μοίρα το έφερε να είμαστε αντίπαλοι στις τελευταίες εκλογές. Με σεβάστηκε και τον σεβάστηκα. Το βράδυ των αποτελεσμάτων, μου τηλεφώνησε. Με συνεχάρη και μου ευχήθηκε να πετύχω, να ενώσω την επαρχία. Του απάντησα:
«Θεόδωρε, οι εκλογές τελείωσαν. Θα σου το αποδείξω».
Και το πίστευα. Και το έκανα. Γιατί αυτός ήταν ο δρόμος που χαράξαμε μαζί.
Αυτός ήταν ο Θεόδωρος που γνώρισα. Άνθρωπος που πίστευε, αγωνιζόταν, στήριζε, απαιτούσε, διεκδικούσε.Μαχητικός. Διεκδικητικός. Οδοστρωτήρας.
Όταν αποφασίζαμε να διεκδικήσουμε κάτι, ήταν μέχρι τέλους.
Το Παραλίμνι και η επαρχία μας του χρωστούν πολλά.
Και εγώ, νιώθω βαθιά περηφάνια που πορευτήκαμε μαζί.
Καλό ταξίδι, Θεόδωρε.
Καλή αντάμωση – κάποτε θα τα ξαναπούμε.
“Famagusta Brothers” – A Farewell to Theodoros
The President of the Famagusta District Local Government Organisation (Famagusta DLGO) Mr. Giannis Karousos, bid a heartfelt farewell to the former Mayor of Paralimni, Theodoros Pyrillis, through an emotional post on social media.
His post follows:
My relationship with Theodoros Pyrillis was not just a professional collaboration. We had a special bond—so close that other mayors used to call us “the Chians” because we went everywhere together, whether the matter concerned Ayia Napa or Paralimni. We were known for raising our voices—and some didn’t like that. But we spoke up in an organized way, with vision and purpose, united by a common goal: the well-being of the Famagusta district.
I could talk for days, recalling stories, moments, and battles. After all, it was the first time our municipalities had such a strong relationship—and it bore fruit that the entire district enjoys today. It’s no coincidence that one of our joint posts once had the title “Famagusta Brothers”—because that’s exactly what we were: brothers in the fight.
Theodoros was one of the first to believe in me. In 2013, when almost everyone else hesitated and saw me as an outsider, he called me, supported me, advised me. And when I got elected, we joined forces to fight for justice, to correct wrongs, to raise our voices together.
Our first battle was over the waste management facility. He told me: “I stopped payments and stood alone. You join too, and we’ll bring them to their knees.” And we did. And we brought them to their knees. Ayia Napa followed immediately. The results are well known.
At tourism exhibitions, we’d find out which hotels the Minister was staying at and book rooms next to his—not for luxury, but to “bother” him. To constantly remind him that the Famagusta district is demanding and deserving.
It was his initiative that brought us together to bring public services to the district: the Department of Town Planning, the District Administration HQ, the Land Registry. Together, we fought for both marinas, with the clear message: “Two marinas are better than one.” And we succeeded.
Road works in Kapparis, Pernera, 1st April Street, the Protaras coastal front, approvals for central Paralimni projects, the District Police HQ… In total, including the two marinas, over €650 million in development projects became a reality in our district.
Even the flood protection works for Paralimni, which we will soon announce, are also his doing. He handed them to me fully prepared. He was ready. He was always ahead.
But the greatest achievement was the designation of Paralimni—along with Ayia Napa—as a temporary urban center. An agreement we both accepted with dignity, until the liberation of our occupied metropolis.
He once called me “his little brother.” That was during a time we disagreed on the municipal mergers. I knew that, if he wanted to, he could have attacked me politically—but he didn’t. He chose not to. And I’ve always carried that with me as a profound mark of his character.
One clear sign of his support was when I became a minister, and an MP mockingly called me “the Minister of Ayia Napa.” Theodoros came out publicly, like a bulldozer, and defended me. I never forgot that.
Fate made us rivals in the most recent elections. He respected me, and I respected him. On the night of the results, he called me. He congratulated me and wished me success in uniting the district. I replied:
“Theodoros, the elections are over. I’ll prove it to you.”
And I meant it. And I did. Because that was the path we paved together.
That was the Theodoros I knew. A man who believed, who fought, who supported, who demanded, who stood his ground. Combative. Assertive. A bulldozer.
When we decided to fight for something, we went all the way.
Paralimni and our district owe him a great deal.
And I feel deeply proud that we walked this path together.
Farewell, Theodoros.
Until we meet again—someday we will.
