Text Follows in English
Текст следует на русском языке
«Η ελευθερία του τύπου δεν είναι απλώς σημαντική, είναι επιτακτική ανάγκη για μια λειτουργική δημοκρατία.» – Τζον Φ. Κένεντι
Της Γιώτας Δημητρίου
Η ίδια διαδρομή, σταθμός Liverpool Street και κατευθείαν για Cambridge. Μια στάση από το Old Harlow, επίσκεψη στις φοιτητικές εστίες και μετά ξανά στο τρένο για τη φοιτητούπολη που, αν την ζήσεις στα νεανικά σου χρόνια, την κουβαλάς για πάντα μέσα σου.
Τα νέα από την πατρίδα έφταναν πάντα καλύτερα όταν τα διάβαζες εκτός χώρας. Λες και τα πέπλα, που σε δυσκόλευαν να δεις με καθαρή ματιά τα πολιτικά γεγονότα, εξαφανίζονταν όταν οι αναλύσεις γίνονταν εκτός.
Λες και ήταν μια απροσδιόριστη κατάρα οι κάτοικοι του χρυσοπράσινου φύλλου να μην μπορούν να ερμηνεύσουν σωστά και καθαρά τα γεγονότα, ζώντας εντός της πατρίδας.
«Πέφτει και το τελευταίο κάστρο» -κάπως έτσι έφτασε το μήνυμα στο κινητό. Και μετά οι λεπτομέρειες.
Ούτε οι δικτάτορες, ούτε τα τέρατα παίρνουν τα όπλα για να υποτάξουν τον λαό, όταν μπορούν με 15 περίπου εκατομμύρια να αγοράσουν το μοναδικό ΜΜΕ που έμεινε να φυλάει Θερμοπύλες, να δίνει μάχες δικαιοσύνης, να κρατά τη σημαία της αξιοπρέπειας μπροστά στο λειτούργημα της ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ.
Και μετά τι;
Ποιος;
Με πουλημένα ΜΜΕ σε εχθρούς και δυνάστες, ο λαός θα νανουρίζεται και θα κοιμάται με πληρωμένες ειδήσεις. Με εντέχνως φτιαγμένα άρθρα που θα μας δείχνουν καπνούς και θα μας λένε πως είναι η ομίχλη του καλοκαιρινού πρωινού, ενώ θα είναι οι καπνοί μιας πατρίδας που θα καίγεται στην ακρίβεια, στην αναξιοκρατία, στην αδικία, στη διαφθορά και στα σκάνδαλα.
Δύσκολα τα πράγματα, ακόμη και για τους πιο αισιόδοξους.
Πέφτουν τα κάστρα, με μόνο 15 εκατομμύρια!
Και αυτοί που θα έπρεπε να νοιάζονται μετρούν με τους επικοινωνιολόγους του κόμματος τα κουκιά για τις βουλευτικές, ή αναλώνονται στα εσωκομματικά ποιος είναι ο πιο σπουδαίος ιδεολόγος και ποιος θα χτίσει τη μεγαλύτερη καριέρα στην πολιτική.
Πέφτουν τα κάστρα, και οι ιδεαλιστές που κάποτε, με ανιδιοτέλεια, έπεφταν και στη φωτιά για το καλό του αγώνα, τώρα ξυπνούν και επαναπροσδιορίζουν αγώνες και σκοπούς και ψελλίζουν -σχεδόν με δάκρυα- την Άρνηση του Σεφέρη.
Πέφτουν τα κάστρα, για 15 εκατομμύρια, και η μάχη του ’28 είναι σχεδόν προαγορασμένη.
Και είναι και το μέγα μπλέξιμο και ερώτημα: τελικά ποιοι είναι οι δικοί μας και ποιοι «οι άλλοι»;
Μπήκαν στην πόλη
Οι οχτροί
Κρατάνε δίκιο
Οι οχτροί
Κι εμείς φωνάζουμε
Ζήτω και γεια
Κι εμείς φωνάζουμε
Ζήτω και γεια
Σαν κάθε μέρα
The Castles Are Falling, The Enemies Enter the City
“Freedom of the press is not just important, it is imperative for a functioning democracy.”
– John F. Kennedy
By Yiota Dimitriou
The same route, Liverpool Street station and straight to Cambridge. One stop from Old Harlow, a visit to the student dormitories and then back on the train to the university town that, if you experience it in your youth, you carry it with you forever.
The news from the homeland always reached better when read abroad. As if the veils that made it hard for you to see political events clearly would lift when the analyses were done from outside.
As if it was an undefined curse that the inhabitants of the golden-green leaf couldn’t interpret events correctly and clearly while living inside the homeland.
“The last castle is falling” — that’s how the message arrived on my phone. And then the details.
Neither dictators nor monsters take up arms to subjugate the people when they can, with about 15 million, buy the only media outlet left guarding Thermopylae, fighting battles of justice, holding the flag of dignity in the sacred duty of JOURNALISM.
And then what?
Who?
With media sold to enemies and oppressors, the people will be lulled to sleep, fed paid news. With cleverly crafted articles showing us smoke and telling us it’s the mist of a summer morning, while it will be the smoke of a homeland burning with inflation, favoritism, injustice, corruption, and scandals.
Things are difficult, even for the most optimistic.
The castles fall, for only 15 million!
And those who should care are counting votes with the party’s communication strategists for the parliamentary elections, or wasting time in internal party debates about who is the greatest ideologue and who will build the biggest political career.
The castles fall, and idealists who once selflessly would have thrown themselves into the fire for the good of the cause now wake and redefine fights and goals, almost painfully whispering Seferis’ Denial.
The castles fall, for 15 million, and the battle of ’28 is almost pre-sold.
And here’s the big mess: who really are ours and who are the “others”?
The enemies have entered the city
The enemies
Are right
The enemies
And we shout
Goodbye and hail
And we shout
Goodbye and hail
Like every day
Падают замки, враги входят в город
«Свобода прессы — это не просто важно, это необходимо для функционирующей демократии.» — Джон Ф. Кеннеди
Автор: Йота Димитриу
Та же дорога — станция Ливерпуль-стрит и прямо в Кембридж. Одна остановка от Олд Харлоу, визит в студенческие общежития, а потом снова поезд в студенческий городок, который, если ты живёшь в нём в молодости, остаётся с тобой навсегда.
Новости из родины всегда лучше доходили, когда их читали за границей. Как будто пелены, мешающие ясно видеть политические события, исчезали, когда анализы делались вне страны.
Будто это было неопределённое проклятие — жители золотисто-зелёного листа не могли правильно и ясно интерпретировать события, живя внутри родины.
«Падает последний замок» — так пришло сообщение на телефон. А затем детали.
Ни диктаторы, ни чудовища не берут в руки оружие, чтобы подчинить народ, когда они могут за примерно 15 миллионов купить единственное СМИ, оставшееся охранять Термопилы, вести битвы за справедливость, держать знамя достоинства в святом деле ЖУРНАЛИСТИКИ.
А что потом?
Кто?
С проданными СМИ врагам и угнетателям народ будет убаюкан и будет спать под оплачиваемые новости. С искусно сделанными статьями, показывающими нам дым и говоря, что это утренний летний туман, тогда как это дым родины, которая горит от дороговизны, непотизма, несправедливости, коррупции и скандалов.
Дела трудны, даже для самых оптимистичных.
Падают замки, всего за 15 миллионов!
А те, кто должны заботиться, считают голоса вместе с партийными коммуникаторами для парламентских выборов, или тратят время на внутрипартийные споры, кто из них самый великий идеолог и кто построит самую большую политическую карьеру.
Падают замки, и идеалисты, которые когда-то бескорыстно шли в огонь ради борьбы, теперь просыпаются и переопределяют сражения и цели, почти с болью шепчут Отрицание Сефериса.
Падают замки, за 15 миллионов, и битва 28-го года почти предрешена.
И вот главный запутанный вопрос: кто же наши, а кто «другие»?
Враги вошли в город
Враги
Правы
Враги
А мы кричим
Прощай и здравствуй
А мы кричим
Прощай и здравствуй
Как каждый день
