Text follows in English
Текст следует на русском языке
SkalaTimes
Το στιγμιότυπο διήρκεσε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Όμως, ήταν αρκετό για να προκαλέσει διπλωματική αμηχανία, επικοινωνιακό πανικό και, τελικά, ένα κύμα δημόσιας κριτικής που ξεπέρασε τα σύνορα της Γαλλίας. Ο λόγος για το χαστούκι –ή, όπως κάποιοι επιχείρησαν να το αποκαλέσουν, «αστείο»– που έδωσε η Μπριζίτ Μακρόν στον σύζυγό της, Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, κατά την άφιξή τους στο Ανόι του Βιετνάμ.
Η εικόνα, καταγεγραμμένη σε live μετάδοση από το Associated Press, έδειξε την Πρώτη Κυρία της Γαλλίας να χτυπά με δύναμη τον Πρόεδρο στο πρόσωπο με τα δύο της χέρια. Ο ίδιος εμφανώς αιφνιδιάστηκε, στράφηκε απότομα στην κάμερα και προσπάθησε να συγκρατήσει την αμηχανία του. Λίγο αργότερα, εκείνη αρνήθηκε να του πιάσει το χέρι ενώ κατέβαιναν τη σκάλα, ενώ –σύμφωνα με ειδικούς στην ανάγνωση χειλιών– τον αποκάλεσε «χάμενο» («Dégage, espèce de loser»). Ο Μακρόν απάντησε ψύχραιμα: «Essayons, s’il te plaît» («Ας προσπαθήσουμε, σε παρακαλώ»).
Η συμπεριφορά της Μπριζίτ προκάλεσε έντονα σχόλια, όχι μόνο για την προσωπική τους δυναμική, αλλά και για τα όρια της σωματικής έκφρασης ανάμεσα σε δημόσια πρόσωπα – και κυρίως, για το κατά πόσο θα ήταν ανεκτό ένα παρόμοιο περιστατικό αν οι ρόλοι ήταν αντίστροφοι.
Η ειδικός στη γλώσσα του σώματος, Judi James, μιλώντας στη Daily Mail, ήταν κατηγορηματική: «Δεν ήταν πείραγμα. Δεν υπήρχε τίποτα το παιχνιδιάρικο ή οικείο σε αυτήν την κίνηση». Η σφιγμένη γροθιά του Μακρόν, η έκφραση δυσφορίας, η αποφυγή επαφής από την Πρώτη Κυρία και η σωματική απομάκρυνσή της, αποδείκνυαν –κατά την James– ένα κλίμα αμηχανίας, και όχι μια συζυγική «πλάκα».
Το Μέγαρο των Ηλυσίων αντέδρασε αρχικά αμφισβητώντας την αυθεντικότητα του βίντεο, υπονοώντας ότι ίσως ήταν προϊόν τεχνητής νοημοσύνης. Όταν η αυθεντικότητα επιβεβαιώθηκε, η γραμμή άλλαξε: «Ήταν μια προσωπική στιγμή, μια εσωτερική αστεία συνθήκη του ζευγαριού», δήλωσε φίλος του Προέδρου. Ο ίδιος ο Μακρόν, σε μια προσπάθεια να ελαχιστοποιήσει τις διαστάσεις, είπε πως «μια προσωπική στιγμή οικειότητας μετατράπηκε σε γεωπλανητική κρίση».
Όμως η συζήτηση δεν περιορίστηκε στον καθωσπρεπισμό της πολιτικής εθιμοτυπίας. Το περιστατικό άνοιξε ένα ευρύτερο ζήτημα για την ενδοοικογενειακή βία και το πώς την αντιλαμβανόμαστε όταν το φύλο του δράστη δεν είναι το «αναμενόμενο». Όπως σημειώνει η James: «Αν ένας άνδρας είχε πράξει το ίδιο στη σύζυγό του μπροστά στις κάμερες, θα το περνούσαμε για αστείο ή για κακοποιητική συμπεριφορά;».
Η σύγκρουση στο Ανόι αποκτά ακόμη πιο ενδιαφέρον όταν εξετάσουμε το προφίλ του ζεύγους Μακρόν και τη μακρά, αντισυμβατική ιστορία τους. Από την αρχή, η σχέση τους ήταν αντικείμενο κριτικής, χλευασμού, αλλά και κοινωνικού προβληματισμού.
Ο Εμανουέλ Μακρόν γνώρισε τη Μπριζίτ Τρονιέ το 1993, όταν ήταν 16 ετών και μαθητής στο καθολικό Λύκειο La Providence. Εκείνη ήταν καθηγήτρια θεάτρου, γαλλικών και λατινικών – και μητέρα τριών παιδιών, παντρεμένη τότε με τραπεζίτη. Ανάμεσα στους συμμαθητές του Εμανουέλ ήταν και η κόρη της Μπριζίτ.
Η σχέση τους ξεκίνησε όταν ο Μακρόν ήταν ανήλικος, σε μια εποχή που η γαλλική νομοθεσία δεν ρύθμιζε αυστηρά τις σχέσεις ανάμεσα σε μαθητές και εκπαιδευτικούς. Η πρώτη αντίδραση της οικογένειας του νεαρού Εμανουέλ ήταν οργή: οι γονείς του τον έστειλαν εσπευσμένα στο Παρίσι. Εκείνος όμως υποσχέθηκε στη Μπριζίτ πως «θα την παντρευτεί μια μέρα». Και το έκανε, το 2007.
Από τότε, το ζευγάρι στάθηκε απέναντι σε κάθε κοινωνικό στερεότυπο. Εκείνη 24 χρόνια μεγαλύτερή του. Εκείνος σταθερά πιστός, μονογαμικός, και διαχρονικά δηλωμένος θαυμαστής της ευφυΐας και της στήριξής της.
Μαζί έχουν αντιμετωπίσει σκάνδαλα, πολιτικές κρίσεις και κυνικές ερωτήσεις. Η Μπριζίτ, αν και απέφυγε τα φώτα της δημοσιότητας στην αρχή, εξελίχθηκε σε κεντρική φιγούρα της γαλλικής πολιτικής σκηνής – με έντονη δράση σε θέματα εκπαίδευσης και αναπηρίας.
Ωστόσο, το περιστατικό στο Ανόι έφερε στο φως όχι μόνο τις αδυναμίες μιας προσωπικής σχέσης, αλλά και τα όρια της δημόσιας ανοχής σε θέματα βίας, ανεξαρτήτως φύλου. Μπορεί μια σχέση με τέτοιο ιστορικό να επιβιώσει υπό το βάρος τέτοιων σκηνών;
Ο χρόνος θα δείξει αν το προεδρικό ζεύγος θα καταφέρει να κλείσει τα στόματα με τις πράξεις του ή αν το χαστούκι της Μπριζίτ θα μείνει χαραγμένο στη συλλογική μνήμη ως σύμβολο δυσφορίας και επικοινωνιακής αδεξιότητας.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι, σε μια εποχή υπερπροβολής και διεθνούς κριτικής, ακόμη και τα πιο προσωπικά αγγίγματα μπορούν να ηχούν σαν χαστούκια – όχι μόνο στα πρόσωπα, αλλά και στις συνειδήσεις μας.
Macron’s Slap: From the “Tarn-et-Garonne” Courtroom to the European Elections
In June 2021, a slap delivered to French President Emmanuel Macron by a young man named Damien Tarel during an official visit to the southeast of France caused shockwaves around the world.
The incident occurred in Tain-l’Hermitage, as Macron approached citizens behind a barrier. Tarel suddenly grabbed him by the arm and slapped him. The video, which went viral within seconds, showed the attacker shouting slogans of a royalist and far-right nature.
Tarel was sentenced to four months in prison without parole. At the time, Macron downplayed the incident, calling it an “isolated act” by a “violent individual.”
Now, three years later and just weeks before the European elections, the story has resurfaced after the release of a documentary on French television. The documentary attempts to explore the political and social context behind the slap, revealing that Tarel had participated in far-right internet forums and supported conspiracy theories.
The documentary has sparked a new wave of debate in France about political polarization and the role of violence in political discourse. Some accuse the media of giving undue attention to a fringe act, while others claim the slap was a symptom of growing dissatisfaction with Macron’s government and French institutions in general.
With France heading into the European elections, the issue of political violence returns to the spotlight, prompting questions not only about the slap itself but also about the deep divisions that continue to shake the country.
Пощёчина Макрону: от зала суда Тарн-и-Гаронны до выборов в Европарламент
В июне 2021 года весь мир облетели кадры пощёчины, которую президент Франции Эммануэль Макрон получил от молодого человека по имени Дамьен Тарель во время официального визита на юго-восток страны.
Инцидент произошёл в Тен-л’Эрмитаж, когда Макрон подошёл к гражданам за ограждением. Тарель внезапно схватил его за руку и ударил по лицу. Видео, моментально ставшее вирусным, запечатлело, как нападавший выкрикивает лозунги монархического и крайне правого характера.
Тарель был приговорён к четырём месяцам лишения свободы без возможности условного освобождения. В то время Макрон преуменьшил значимость инцидента, назвав его «единичным актом» со стороны «агрессивного человека».
Теперь, спустя три года и за несколько недель до выборов в Европарламент, история снова всплыла на поверхность после выхода документального фильма на французском телевидении. Документалка пытается осветить политический и социальный контекст случившегося, указывая, что Тарель участвовал в крайне правых интернет-форумах и поддерживал теории заговора.
Фильм вызвал новую волну дебатов во Франции о политической поляризации и роли насилия в политических дискуссиях. Некоторые обвиняют СМИ в чрезмерном внимании к маргинальному поступку, другие же утверждают, что пощёчина стала симптомом нарастающего недовольства политикой Макрона и государственными институтами в целом.
С приближением выборов в Европарламент вопрос политического насилия вновь выходит на передний план, порождая вопросы не только о самой пощёчине, но и о глубоких разногласиях, продолжающих раздирать страну.
