Text follows in English
Текст следует на русском языке
Της Γιώτας Δημητρίου
Αρχισυντάκτρια SkalaTimes
Αυτό το άρθρο παίζει στο μυαλό μου εδώ και καιρό — σαν roller coaster η σκέψη. «Θα το γράψω», «όχι, δεν θα το γράψω». Χθες, μιλώντας με έναν αδελφικό φίλο, μου είπε:
«Από πότε εσύ κάνεις δεύτερες σκέψεις για το τι θέλεις να γράψεις;»
Με προβλημάτισε η κουβέντα του, αλλά δεν είναι επί του παρόντος ο άδικος πόλεμος που λαβώνει και οι κακίες που, σαν βέλη, προβληματίζουν ακόμη και τα πιο θετικά μυαλά. (Πόσα να αντέξει και το δόλιο απόφθεγμα “Let go and Let God!”) με αποτέλεσμα να κάνεις δεύτερες σκέψεις αν θα γράψεις κάτι ή όχι. (Για λίγο κράτησαν οι δεύτερες σκέψεις όπως βλέπετε, το γράφω το άρθρο).
Θα το γράψω λοιπόν το άρθρο κι εύχομαι, τους καλοπροαίρετους, τουλάχιστον, να τους προβληματίσει.
Υπάρχει μια τοξικότητα και μια αρνητικότητα σχετικά με τα έργα στο κέντρο:
«Κατέστρεψαν το κέντρο»
«Ο δήμαρχος άφησε τους καταστηματάρχες στο έλεος του Θεού»
«Τα έργα γίνονται με αργούς ρυθμούς»
«Ένα χάλι μαύρο το κέντρο μας»
«Στο εξωτερικό αυτά τα έργα γίνονται σε 4 μήνες, όχι σε δύο χρόνια»
Και η λίστα με τις ατάκες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης -και όχι μόνο- είναι ακόμη μεγαλύτερη από αυτά που αναφέρω εδώ.
Συνήθως, σε κάθε περίσταση έχουμε πάντα την επιλογή να δούμε το ποτήρι είτε μισοάδειο, είτε μισογεμάτο. Αυτό δεν το ήξερα πάντα. Ως μόνιμη κάτοικος σε ροζ συννεφάκια, νόμιζα πως τα ποτήρια είναι ή όπως τα θέλουμε (άρα γεμάτα) ή όχι (άρα άδεια). Δεν ήξερα ότι το μυαλό μπορεί να επιλέξει τι να δει. Το έμαθα όταν μπαινοέβγαινα στο Ογκολογικό το 2023 για τη μαμά μου. Εκεί γνώρισα υπέροχους ανθρώπους που με έμαθαν πως, ακόμη κι όταν το ποτήρι είναι εντελώς άδειο, εσύ μπορείς να βρεις τρόπους να το δεις γεμάτο.
(Ένα σχετικό άρθρο τον Μάιο του 2023: https://www.skalatimes.com/2023/05/31/ena-minima-mesa-apo-to-ogkologiko/)
«Υπάρχει ταλαιπωρία, το κέντρο είναι χάλι μαύρο.»
Θέλουμε ΟΛΟΙ ανάπτυξη στη Λάρνακα -να γίνει το κέντρο μας πανέμορφο, προσβάσιμο, με πράσινο, να χαίρεσαι να κατεβαίνεις στο κέντρο.
Πώς θα το πετύχουμε αυτό; Με ένα μαγικό ραβδί; (Όπως λέει συχνά και ο Δήμαρχος: «Δεν υπάρχουν μαγικά ραβδιά.»)
Όχι.
Άρα;
Πρέπει να γίνουν έργα.
Τα έργα ξεκίνησαν.
Χρειάζονται δύο χρόνια. Και ναι κατά τη διάρκεια των έργων θα υπάρξει ταλαιπωρία. Αλλιώς, ας αποφασίζαμε να μην γίνουν έργα.
«Καθυστερούν τα έργα…»
Όταν λέμε «στο εξωτερικό τελειώνουν σε λίγους μήνες», αλήθεια; Που; Στην Κύπρο τα έργα χρειάζονται συγκεκριμένο χρόνο. Ένα τόσο μεγάλο έργο πώς θα τελείωνε σε λίγους μήνες;
Λένε: «Καθυστερούν, δεν εργάζονται όσο πρέπει».
Μα δεν υπάρχει καμία διαπίστωση καθυστέρησης.
Άρα, αυτοί που τα λένε αυτά, είτε λένε αερολογίες με επιπολαιότητα, είτε το κάνουν εσκεμμένα -και αυτό θα έπρεπε να μας προβληματίσει όλους.
Σχόλιο – απάντηση του Δημοτικού Σύμβουλου Λάρνακας, Ανδρέα Καυκαλιά, σε ανάρτηση του SkalaTimes στη σχετική συζήτηση: «Αν τα έργα γίνονται αργά ή όχι, αποδεικνύεται από τα χρονοδιαγράμματα που έχουν δοθεί αρχικά. Κάτι τέτοιο, μέχρι στιγμής, δεν έχει παρατηρηθεί ή αναφερθεί από τους τεχνικούς επιβλέποντες του έργου. Επίσης, για να ακριβολογούμε, οι εργασίες συνεχίζονται μέχρι και το Σάββατο απόγευμα.»
«Ο δήμαρχος άφησε τους καταστηματάρχες στο έλεος του Θεού»
Για τις διευκολύνσεις που προσφέρει ο δήμος στους πληγέντες καταστηματάρχες, αναφέρθηκε πρόσφατα σε ρεπορτάζ της εφημερίδας “Πολίτης”, ο Δημοτικός Σύμβουλος Ανδρέας Καυκαλιάς. Είπε ότι προσφέρεται ελάφρυνση στα δημοτικά τέλη: «Οι καταστηματάρχες στους επηρεαζόμενους δρόμους θα λαμβάνουν μία έκπτωση στην άδεια χρήσης και τον επαγγελματικό φόρο, εξαιρουμένων των δικηγορικών και λογιστικών γραφείων.
Επίσης, δίνεται η ευκαιρία στους ιδιοκτήτες που διατηρούν καταστήματα στους επηρεαζόμενους δρόμους, να υποβάλουν ένσταση για τη χρέωση τελών για τα σκύβαλα. Η ένσταση θα εξετάζεται από τον δήμο και, αν γίνει αποδεκτή, θα επιστρέφεται το ποσό που αντιστοιχεί στη χρονική περίοδο που ο δρόμος ήταν κλειστός λόγω των έργων.»
Να αποφασίσουμε αν θέλουμε έργα ή όχι.
Αν θέλουμε, τότε πρέπει να γίνουν και μέχρι να ολοκληρωθούν, θα υπάρχει κάποια ταλαιπωρία.
Η τοξικότητα, η μεμψιμοιρία και η αρνητικότητα δεν βοηθούν.
Η κριτική βοηθά μόνο όταν γίνεται τεκμηριωμένα και καλοπροαίρετα.
Τέλος, όλοι όσοι διαμαρτύρονται για τα έργα, πότε ήταν η τελευταία φορά που κατέβηκαν στο κέντρο για ψώνια;
Όλοι όσοι διαμαρτύρονται για τα έργα, πότε έκαναν οτιδήποτε για να στηρίξουν το κέντρο;
Ας γίνουμε η πόλη «Όλοι για έναν και ένας για όλους»*
και ας τερματίσουμε τη συνήθεια να πετάμε πέτρες — συνήθως πίσω από ένα πληκτρολόγιο!
- Το SkalaTimes προσκαλεί τους καταστηματάρχες του κέντρου να μας στέλνουν προωθητικά κείμενα (advertorial) για τα καταστήματά τους, και θα τα δημοσιεύουμε δωρεάν (2 με 4 παρουσιάσεις τον μήνα για 2–4 καταστήματα του κέντρου).
Μπορείτε να μας στέλνετε τα κείμενα ή προωθητικό φωτογραφικό υλικό στο skalatimesadv@gmail.com
*Η φράση «Όλοι για έναν και ένας για όλους» («Un pour tous, tous pour un» στα γαλλικά) έγινε διάσημη από το μυθιστόρημα «Οι Τρεις Σωματοφύλακες» (Les Trois Mousquetaires) του Γάλλου συγγραφέα Αλέξανδρου Δουμά (Alexandre Dumas), που δημοσιεύτηκε το 1844.
Τη φράση τη χρησιμοποιούν οι βασικοί ήρωες του βιβλίου — ο Άθως, ο Πόρθος, ο Άραμης και ο Ντ’ Αρτανιάν — για να εκφράσουν τη βαθιά τους αφοσίωση, αλληλεγγύη και πίστη ο ένας στον άλλο.
Σήμερα, η φράση χρησιμοποιείται διεθνώς για να δηλώσει ενότητα, ομαδικότητα και αλληλεγγύη.
Larnaca: A City of Complaints and Individualism? Or a City of “All for One and One for All”?
By Yiota Dimitriou
Editor-in-Chief, SkalaTimes
This article has been playing in my mind for a while — like a roller coaster of thoughts. “I’ll write it,” “No, I won’t write it.” Yesterday, while speaking with a close friend, he said:
“Since when do you second-guess what you want to write?”
His comment struck a chord. But it’s not just the unjust war that wounds or the spiteful arrows that pierce even the most positive minds. (How much can the poor mantra “Let go and let God!” really take?) And so you hesitate — to write or not to write. (That shadow passed quickly — I’m writing it.)
So yes, I’m writing this article. And I hope, at the very least, that it stirs some thought among those with good intentions.
There’s a prevailing toxicity and negativity surrounding the redevelopment works in the city center:
“They’ve destroyed the center.”
“The mayor has left shop owners at the mercy of God.”
“Everything is moving too slowly.”
“The center’s a total mess.”
“Abroad, these kinds of projects are completed in four months, not two years.”
And the list of complaints on social media — and beyond — is even longer than what I mention here.
In any situation, we always have the choice to see the glass half empty or half full. I didn’t always know that. As someone permanently living in a pink-cloud world, I thought glasses were either how we wanted them (full) or not (empty). I didn’t realize the mind can choose what to see. I learned that when I was going in and out of the Oncology Center in 2023 with my mother. There, I met wonderful people who taught me that even when the glass is completely empty, you can still find ways to see it full.
(A related article from May 2023: https://www.skalatimes.com/2023/05/31/ena-minima-mesa-apo-to-ogkologiko/)
“Yes, it’s inconvenient, the center is a mess.”
We ALL want Larnaca to thrive — for the center to become beautiful, accessible, green, a joy to visit.
How will we achieve this? With a magic wand? (As the Mayor often says: “There are no magic wands.”)
No.
So?
Works must be carried out.
The works have begun.
They’ll take two years. And yes, during this period there will be inconvenience. Otherwise, we’d have to decide not to go ahead with them at all.
“But the works are delayed…”
When people say, “Abroad, these are done in a few months,” really? Where, exactly? In Cyprus, projects require specific timelines. How could a project of this magnitude possibly finish in a few months?
Some say: “They’re dragging their feet, not working hard enough.”
But there’s been no confirmed delay.
So those saying this are either speaking carelessly, or doing so deliberately — and that should concern us all.
In response to a relevant SkalaTimes post, Municipal Councillor Andreas Kafkalias commented:
“Whether the works are progressing slowly or not is evident from the original timelines provided. So far, no delays have been observed or reported by the project’s technical supervisors. Also, to be precise, construction continues until Saturday afternoons.”
“The mayor has left the shopkeepers to their fate.”
In a recent Politis newspaper report, Municipal Councillor Andreas Kafkalias detailed the support measures offered to affected shopkeepers:
“Businesses on impacted streets will receive a discount on their usage license and professional tax, excluding law and accounting firms.
Additionally, shop owners can file an objection regarding garbage collection fees. If approved by the municipality, the corresponding amount for the period during which the road was closed due to works will be refunded.”
Let’s decide whether we want redevelopment or not.
If we do, then the works must proceed — and with them comes temporary inconvenience.
Toxicity, whining, and negativity are not helpful.
Criticism is only useful when it’s factual and well-intentioned.
Lastly, those who complain about the works — when was the last time you went shopping in the city center?
Those who complain — what have you done to support the city center?
Let’s become the city of “All for one and one for all”*
And let’s end the habit of throwing stones — usually from behind a keyboard.
SkalaTimes invites central Larnaca shop owners to send us promotional texts (advertorials) about their businesses, and we will publish them for free (2 to 4 features a month for 2–4 shops in the center).
You can send your text or promotional material to: skalatimesadv@gmail.com
*The phrase “All for one and one for all” (“Un pour tous, tous pour un” in French) was made famous by the novel The Three Musketeers (Les Trois Mousquetaires) by French author Alexandre Dumas, published in 1844.
The book’s main characters — Athos, Porthos, Aramis, and D’Artagnan — used the phrase to express deep loyalty, solidarity, and mutual faith.
Today, it is used worldwide to symbolize unity, teamwork, and solidarity.
Ларнака — город жалоб и индивидуализма? Или город «Один за всех и все за одного»?
Автор: Йота Димитриу
Главный редактор SkalaTimes
Эта статья давно крутится у меня в голове — мысли словно на американских горках. «Напишу её», «нет, не напишу». Вчера, говоря с близким другом, он сказал мне:
«С каких это пор ты сомневаешься в том, что хочешь написать?»
Его слова заставили меня задуматься, но сейчас — не о несправедливой войне, что ранит, и не о злобе, которая, словно стрелы, тревожит даже самые светлые умы. (Сколько ещё выдержит бедное выражение “Let go and Let God!”) Всё это приводит к тому, что начинаешь сомневаться, стоит ли писать. (Но «зло» длилось недолго — статью я всё же пишу.)
Итак, я пишу эту статью, и надеюсь, что хотя бы тех, кто доброжелателен, она заставит задуматься.
Существует определённая токсичность и негатив вокруг реконструкции центра города:
«Центр разрушили»,
«Мэр бросил владельцев магазинов на произвол судьбы»,
«Работы идут слишком медленно»,
«Центр — полный бардак»,
«За границей такие проекты делают за 4 месяца, а не за 2 года»
— и это лишь малая часть высказываний, гуляющих по соцсетям и не только.
Обычно в любой ситуации у нас есть выбор: видеть стакан наполовину пустым или наполовину полным. Я узнала это не сразу. Живя в розовых облаках, я считала, что стаканы либо полные (как нам хочется), либо пустые (и значит, всё плохо). Я не знала, что наш ум может сам выбирать, как видеть ситуацию. Я поняла это, когда в 2023 году постоянно находилась в Онкологической больнице вместе с мамой. Там я встретила замечательных людей, которые научили меня, что даже если стакан абсолютно пуст, ты всё равно можешь найти способ увидеть его полным.
(Связанная статья от мая 2023: https://www.skalatimes.com/2023/05/31/ena-minima-mesa-apo-to-ogkologiko/)
«Центр в беспорядке, людям тяжело.»
Мы ВСЕ хотим, чтобы Ларнака развивалась — чтобы наш центр был красивым, зелёным, доступным, таким, чтобы туда хотелось прийти.
Как мы этого добьёмся? С помощью волшебной палочки? (Как часто говорит мэр: «Волшебных палочек не существует»).
Нет.
Так что?
Необходимо делать работы.
Работы начались.
На них нужно два года. И да, во время этих работ будет неудобно. Иначе надо было бы вообще отказаться от проекта.
«Работы затягиваются…»
Когда мы говорим: «За границей делают за несколько месяцев» — правда? Где именно?
На Кипре такие работы требуют конкретного времени. Как может завершиться столь масштабный проект за несколько месяцев?
Говорят: «Работы затягиваются, никто толком не работает».
Но нет никаких официальных подтверждений о задержках.
Значит, те, кто это говорит, либо болтают бездумно, либо делают это намеренно — и это должно нас всех насторожить.
Комментарий депутата от Ларнаки Андреаса Кавкалиаса под постом SkalaTimes:
«Если работы идут медленно или нет — это можно понять по графикам, установленным с самого начала. До сих пор технические наблюдатели за проектом не отмечали ни одной задержки. Более того, работы продолжаются до самого вечера субботы».
«Мэр бросил владельцев магазинов на произвол судьбы»
О мерах поддержки от муниципалитета для пострадавших предпринимателей недавно писал советник Андреас Кавкалиас в газете «Политис»:
«Магазины на затронутых улицах получат скидку на лицензию на торговлю и профессиональный налог, за исключением юридических и бухгалтерских фирм.
Также владельцы магазинов на этих улицах смогут подать заявление на отмену платы за мусор. Муниципалитет рассмотрит заявку, и, если она будет одобрена, соответствующая сумма за период, когда дорога была перекрыта, будет возвращена».
Пора решить: мы хотим этих проектов или нет?
Если хотим, то они должны быть реализованы — а это значит, будет и некоторое неудобство.
Токсичность, нытьё и негатив не помогают.
Критика полезна только тогда, когда она аргументирована и доброжелательна.
Наконец, все, кто жалуется на реконструкцию, когда вы в последний раз ходили в центр за покупками?
Все, кто жалуется, что вы сделали, чтобы поддержать центр?
Давайте станем городом «Один за всех и все за одного»
и прекратим бросать камни — чаще всего из-за клавиатуры!
SkalaTimes приглашает владельцев магазинов в центре присылать нам рекламные статьи (advertorial) о своих магазинах — и мы будем публиковать их бесплатно (от 2 до 4 презентаций в месяц для 2–4 магазинов центра).
Вы можете отправлять тексты и фото на почту: skalatimesadv@gmail.com
Фраза «Один за всех и все за одного» («Un pour tous, tous pour un» по-французски) стала известной благодаря роману Александра Дюма «Три мушкетёра», опубликованному в 1844 году.
Её используют главные герои — Атос, Портос, Арамис и д’Артаньян — чтобы выразить свою преданность и солидарность друг с другом.
Сегодня эта фраза используется во всём мире как символ единства, командного духа и взаимопомощи.
