Text follows in English
Текст следует на русском языке
Ο Νόβακ Τζόκοβιτς ανακαλύπτει ότι ο παλιός του θυρωρός στο σχολείο εξακολουθεί να εργάζεται στα 79 του χρόνια και εκπλήσσει τους πάντες.
Δημοσιεύτηκε
9 Μαΐου 2025
Η είδηση έγινε viral στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης
Ο σούπερ σταρ του τένις Νόβακ Τζόκοβιτς ήταν πάντα γνωστός για την ταπεινότητά του και τη βαθιά του σύνδεση με τις ρίζες του στο Βελιγράδι της Σερβίας. Ωστόσο, ακόμη και οι πιο αφοσιωμένοι θαυμαστές του εξεπλάγησαν όταν άκουσαν για μια συγκινητική συνάντηση που έλαβε χώρα πρόσφατα, όταν ο Τζόκοβιτς επέστρεψε στο παλιό του λύκειο στο Βελιγράδι για μια ειδική εκδήλωση αποφοίτων.
Ήταν ένα ηλιόλουστο απόγευμα όταν ο Νόβακ, πλέον παγκόσμιο είδωλο και επιτυχημένος επιχειρηματίας, αποφάσισε να επισκεφθεί τις αίθουσες από όπου ξεκίνησε το ταξίδι του. Η διοίκηση του σχολείου τον είχε προσκαλέσει στην εκδήλωση και οι μαθητές έσφυζαν από ενθουσιασμό, ελπίζοντας να δουν τον θρύλο του τένις.
Καθώς ο Τζόκοβιτς περπατούσε στους γνωστούς διαδρόμους, οι αναμνήσεις της νεότητάς του επανήλθαν. Σταμάτησε δίπλα στην αθλητική αίθουσα, χαμογέλασε στα τρόπαια και χαιρέτησε τους καθηγητές που θυμούνταν ακόμα το νεαρό, ενεργητικό αγόρι με τα μεγάλα όνειρα. Αλλά καθώς έστριψε σε μια γωνία κοντά στο γυμναστήριο, εντόπισε κάποιον που δεν είχε δει εδώ και δεκαετίες – τον κ. Τζον, τον θυρωρό του σχολείου.
Ο κ. Τζον ήταν βασικό μέλος του σχολείου, γνωστός για το ευγενικό του χαμόγελο και τον τρόπο που πάντα είχε μια καλή κουβέντα για κάθε μαθητή. Δούλευε εκεί από πριν ο Νόβακ γίνει μαθητής, και προς έκπληξη του Νόβακ, εξακολουθούσε να σπρώχνει το καρότσι του, να καθαρίζει τα πατώματα και να μουρμουρίζει μια παλιά μελωδία.
«Κύριε Τζον;» φώναξε ο Νόβακ, η ζεστή φωνή του αντηχούσε στον διάδρομο.
Ο ηλικιωμένος θυρωρός σήκωσε το βλέμμα του, τα μάτια του άνοιξαν διάπλατα αναγνωρίζοντας τον. «Νόβακ; Είστε όντως εσείς;» ρώτησε, με ένα χαμόγελο να απλώνεται στο φθαρμένο πρόσωπό του.
Ο Νόβακ τον πλησίασε και τον αγκάλιασε, σηκώνοντας τον πιο κοντό άντρα από το έδαφος καθώς μαθητές και προσωπικό παρακολουθούσαν με δέος. «Δεν μπορώ να πιστέψω ότι είστε ακόμα εδώ, κύριε», είπε ο Νόβακ. «Ήσασταν πάντα εκεί για εμάς. Πάντα εργαζόσασταν σκληρά».
Ο κ. Τζον γέλασε, «Λοιπόν, κάποιος πρέπει να κρατάει αυτές τις αίθουσες καθαρές. Εκτός αυτού, τα παιδιά με κρατούν νέο».
Ο Νόβακ συγκινήθηκε από την αφοσίωση του θυρωρού. Καθώς μιλούσαν, ο Νόβακ έμαθε ότι ο κ. Τζον, τώρα 79 ετών, εξακολουθούσε να εργάζεται με πλήρες ωράριο επειδή χρειαζόταν το εισόδημα για να στηρίξει την οικογένειά του και να πληρώσει τα ιατρικά έξοδα της συζύγου του.
Η συζήτηση βάραινε βαθιά την καρδιά του Νόβακ. Μετά το συμβάν, ζήτησε ήσυχα από τον διευθυντή περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με την κατάσταση του κ. Τζον. Μαθαίνοντας την πλήρη έκταση των δυσκολιών του επιστάτη, ο Νόβακ αποφάσισε να κάνει κάτι ξεχωριστό.
Την επόμενη εβδομάδα, ο Νόβακ επέστρεψε στο σχολείο, αυτή τη φορά με κάμερες και μερικούς φίλους. Η διεύθυνση συγκέντρωσε όλους στην αίθουσα για αυτό που θεώρησαν μια ομιλία ενθάρρυνσης, αλλά ο Νόβακ είχε άλλα σχέδια. Κάλεσε τον κ. Τζον στη σκηνή και μοιράστηκε με τους μαθητές πόσο πολλά σήμαινε ο επιστάτης για αυτόν και για αμέτρητους άλλους.
«Με δίδαξε την αξία της σκληρής δουλειάς και της καλοσύνης», είπε ο Νόβακ, με τη φωνή του γεμάτη συγκίνηση. «Ήταν πάντα εδώ για εμάς, οπότε τώρα είναι η σειρά μας να είμαστε εδώ για αυτόν».
Στη συνέχεια, προς έκπληξη όλων, ο Νόβακ έδωσε στον κ. Τζον μια επιταγή αρκετά μεγάλη για να καλύψει τα ιατρικά έξοδα της συζύγου του και να του επιτρέψει να συνταξιοδοτηθεί άνετα. Η αίθουσα ξέσπασε σε χειροκροτήματα και ο κ. Τζον, συγκλονισμένος από συγκίνηση, σκούπισε τα δάκρυά του καθώς αγκάλιαζε τον Νόβακ.
Αλλά ο Νόβακ δεν σταμάτησε εκεί. Οργάνωσε επίσης για να αφιερώσει το σχολείο ένα παγκάκι στην αυλή στον κ. Τζον με χαραγμένες τις λέξεις: «Στον κ. Τζον, που κράτησε αυτές τις αίθουσες να λάμπουν και τις καρδιές μας γεμάτες».
Τα νέα για την χειρονομία του Νόβακ διαδόθηκαν γρήγορα, εμπνέοντας ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Για τον Νόβακ Τζόκοβιτς, ήταν απλώς ένας ακόμη τρόπος να προσφέρει στους ανθρώπους που διαμόρφωσαν τη ζωή του. Και για τον κ. Τζον, ήταν μια υπενθύμιση ότι η καλοσύνη, όσο μικρή κι αν είναι, μπορεί να διαπερνά γενιές – και μερικές φορές, επιστρέφει σε εσάς με τους πιο απροσδόκητους τρόπους.
————————————————–
Novak Djokovic Discovers His Old School Janitor Still Working at 79 Years Old and Surprises Everyone.
Posted
May 9, 2025
The news went viral on social media.
Tennis superstar Novak Djokovic has always been known for his humility and deep connection to his roots in Belgrade, Serbia. Yet, even his most devoted fans were surprised to hear about a touching encounter that recently unfolded when Djokovic returned to his old high school in Belgrade for a special alumni event.
It was a sunny afternoon when Novak, now a global icon and successful businessman, decided to visit the halls where his journey began. The school’s administration had invited him for the event, and students were buzzing with excitement, hoping to catch a glimpse of the tennis legend.
As Djokovic walked through the familiar corridors, memories of his youth came flooding back. He paused by the sports hall, smiled at the trophies, and greeted teachers who still remembered the young, energetic boy with big dreams. But as he turned a corner near the gymnasium, he spotted someone he hadn’t seen in decades—Mr. John, the school janitor.
Mr. John had been a fixture at the school, known for his gentle smile and the way he always had a kind word for every student. He had been working there since before Novak was a student, and to Novak’s amazement, he was still pushing his cart, cleaning the floors, and humming an old tune.
“Mr. John?” Novak called out, his warm voice echoing down the hallway.
The elderly janitor looked up, his eyes widening in recognition. “Novak? Is that really you?” he asked, a smile spreading across his weathered face.
Novak walked over and hugged him, lifting the smaller man off the ground as students and staff watched in awe. “I can’t believe you’re still here, sir,” Novak said. “You were always there for us. Always working hard.”
Mr. John chuckled, “Well, someone’s got to keep these halls clean. Besides, the kids keep me young.”
Novak was moved by the janitor’s dedication. As they talked, Novak learned that Mr. John, now 79 years old, was still working full-time because he needed the income to support his family and pay for his wife’s medical bills.
The conversation weighed heavily on Novak’s heart. After the event, he quietly asked the principal for more details about Mr. John’s situation. Learning the full extent of the janitor’s struggles, Novak decided to do something special.
The next week, Novak returned to the school, this time with cameras and a few friends. The administration gathered everyone in the auditorium for what they thought was a motivational talk, but Novak had other plans. He called Mr. John up on stage and shared with the students how much the janitor had meant to him and countless others.
“He taught me the value of hard work and kindness,” Novak said, his voice thick with emotion. “He was always here for us, so now it’s our turn to be here for him.”
Then, to everyone’s astonishment, Novak presented Mr. John with a check large enough to cover his wife’s medical expenses and allow him to retire comfortably. The room erupted in applause, and Mr. John, overcome with emotion, wiped away tears as he hugged Novak.
But Novak didn’t stop there. He also arranged for the school to dedicate a bench in the courtyard to Mr. John engraved with the words: “To Mr. John, who kept these halls shining and our hearts full.”
News of Novak’s gesture spread quickly, inspiring people across the globe. For Novak Djokovic, it was just another way to give back to the people who shaped his life. And for Mr. John, it was a reminder that kindness, no matter how small, can ripple through generations—and sometimes, it comes back to you in the most unexpected ways.
Новак Джокович обнаруживает, что его старый школьный сторож всё ещё работает в 79 лет — и удивляет всех.
— О Боже мой
Опубликовано: 9 мая 2025
Новость стала вирусной в социальных сетях.
Звезда мирового тенниса Новак Джокович всегда был известен своей скромностью и глубокой связью с родными местами в Белграде, Сербия. Однако даже самые преданные его поклонники были потрясены, услышав о трогательной встрече, которая произошла недавно, когда Джокович вернулся в свою старую школу в Белграде на специальное мероприятие для выпускников.
Это был солнечный день, когда Новак — теперь уже мировая икона и успешный предприниматель — решил посетить классы, откуда начался его путь. Руководство школы пригласило его на мероприятие, и ученики с нетерпением ждали, надеясь увидеть теннисную легенду.
Когда Джокович шёл по знакомым коридорам, воспоминания о юности нахлынули на него. Он остановился возле спортивного зала, улыбнулся, глядя на трофеи, и поприветствовал учителей, которые до сих пор помнили активного мальчика с большими мечтами. Но, завернув за угол рядом с тренажёрным залом, он заметил кого-то, кого не видел десятилетиями — мистера Джона, школьного сторожа.
Мистер Джон был важной частью школы — известный своим доброжелательным взглядом и тем, что всегда находил доброе слово для каждого ученика. Он работал там ещё до того, как Новак стал учеником. К удивлению Новака, мистер Джон всё ещё толкал свою тележку, подметал полы и напевал старую мелодию.
— Мистер Джон? — воскликнул Новак, его тёплый голос эхом разнёсся по коридору.
Пожилой сторож поднял взгляд, его глаза распахнулись от удивления.
— Новак? Это действительно ты? — спросил он, и его усталое лицо озарила улыбка.
Новак подбежал, обнял его и даже приподнял с пола, пока ученики и сотрудники наблюдали с восхищением.
— Не могу поверить, что вы всё ещё здесь, сэр, — сказал Новак. — Вы всегда были рядом с нами. Всегда трудились не покладая рук.
Мистер Джон рассмеялся:
— Ну, кто-то же должен держать эти залы в чистоте. К тому же дети держат меня в тонусе.
Новак был тронут преданностью сторожа. Во время их разговора он узнал, что мистеру Джону сейчас 79 лет, и он всё ещё работает полный день, потому что ему нужно содержать семью и оплачивать медицинские счета своей жены.
Этот разговор глубоко тронул сердце Новака. После встречи он тихо попросил директора школы рассказать больше о ситуации мистера Джона. Узнав о тяжёлых обстоятельствах, Джокович решил сделать нечто особенное.
На следующей неделе Новак вернулся в школу — на этот раз с камерами и несколькими друзьями. Руководство собрало всех в актовом зале, думая, что он выступит с мотивирующей речью. Но у Новака были другие планы. Он вызвал мистера Джона на сцену и рассказал ученикам, как много значит для него этот человек.
— Он научил меня ценить труд и доброту, — сказал Новак с дрожью в голосе. — Он всегда был рядом с нами. Теперь наша очередь быть рядом с ним.
Затем, к всеобщему удивлению, Новак вручил мистеру Джону чек на сумму, достаточную для покрытия медицинских расходов жены и обеспечения достойной пенсии. Зал взорвался аплодисментами, а мистер Джон, потрясённый и растроганный, вытер слёзы и крепко обнял Новака.
Но на этом Новак не остановился. Он также организовал установку скамейки во дворе школы в честь мистера Джона с выгравированной надписью:
«Мистеру Джону — который держал эти залы сияющими, а наши сердца — тёплыми».
Новость о жесте Новака быстро распространилась, вдохновляя людей по всему миру. Для Новака Джоковича это был всего лишь ещё один способ отблагодарить тех, кто помог сформировать его жизнь. А для мистера Джона — напоминание о том, что даже самое маленькое проявление доброты может пройти сквозь поколения — и иногда вернуться к вам самыми неожиданными путями.
