Text follows in English
Текст следует на русском языке
Με αφορμή πρόσφατο δημοσίευμα στον Τύπο, ο γνωστός συγγραφέας και δάσκαλος – όπως ο ίδιος επιλέγει να αποκαλείται αντί του όρου «εκπαιδευτικός» – Αντώνης Ζαρίντας, προχώρησε σε ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook, καταθέτοντας έναν κείμενο που αξίζει να μας απασχολήσει όλους.
Αυτούσια η ανάρτηση:
Τα σχολεία *αφέθηκαν* να μετατραπούν σε σφουγγάρια που απορροφούν τη συλλογική οργή της κοινωνίας. Κατά κάποιον τρόπο, λειτουργούν ψυχοθεραπευτικά, αφού όποιος έχει έντονα συναισθήματα και απόψεις για οποιοδήποτε θέμα τα βγάζει στα σχολεία. Ας θυμηθούμε την περίοδο του κόβιντ τι γινόταν έξω από τα σχολεία (μέχρι και βόμβες έβαλαν!), τις υστερίες για τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και τώρα τις ηλεκτρονικές απειλές. Αναμένουμε, λοιπόν, με ανυπομονησία το νέο κύμα επανάστασης έξω από τα σχολεία, ίσως από τους κυνηγούς, τους Συνδέσμους Φιλάθλων για την κάρτα οπαδού, τους καταναλωτές για την ακρίβεια κ.λπ.
Ωστόσο, η αποστολή του σχολείου δεν είναι αυτή. Η αποστολή του είναι γνωστική, αξιακή, δημοκρατική. Το υπάρχον κλίμα έχει διαμορφώσει, όμως, ένα καθεστώς ασφαλειοποίησης, που οδηγεί στην εσωτερίκευση ενός αδιόρατος ιστού του φόβου. Το σχολείο από αφηγηματικό τόπο μετατρέπεται σε επικίνδυνο χώρο. Αυτή η ξένη προς τη σχολική φύση συνθήκη διαβρώνει τα θεμέλια κάθε παιδαγωγικής σχέσης. Οι συνέπειες είναι υποδόριες, εντούτοις πραγματικές. Τίποτα και κανείς δεν μπορεί να λειτουργήσει όταν τελεί υπό και διά του φόβου. Αναπόφευκτα, όλη αυτή η κλιμακωτή πίεση καταλήγει στα παιδιά…
Δεν είναι αυτό το σχολείο που ονειρευτήκαμε όσοι ταχθήκαμε στην υπηρεσία της αγωγής των παιδιών. Και δεν είναι αυτή η κοινωνία που θα θέλαμε να ζήσουν. Υπ’ αυτές τις αλλόκοτες συνθήκες, το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τα διαπαιδαγωγήσουμε και να τα ενδυναμώσουμε να τη “διαβάσουν” κριτικά, ευελπιστώντας μετέπειτα να τη μετασχηματίσουν!
(Κι επιτέλους, αφήστε μας ήσυχους να κάνουμε τη δουλειά μας!)
Antonis Zarindas: This is not the school we dreamed of, we who dedicated ourselves to the education of children
Following a recent media report, the well-known author and teacher – a title he personally prefers over “educator” – Antonis Zarindas, posted a thought-provoking message on his personal Facebook account that deserves our collective reflection.
Here is the full post:
Schools have been left to become sponges that absorb society’s collective anger. In a way, they function as spaces of catharsis, where anyone with intense emotions or opinions vents them onto the school environment. Let’s recall the COVID era – what happened outside schools (even bombs were planted!), the hysteria over sexual education, and now, the digital threats. So now we await, with some anticipation, the next wave of “revolution” outside school gates – perhaps by hunters, fan associations over fan cards, consumers protesting high prices, and so on.
However, this is not the school’s mission. Its mission is cognitive, moral, and democratic. The current atmosphere, however, has created a climate of over-securitization, leading to the internalization of a subtle web of fear. The school, once a narrative space, is now turning into a dangerous zone. This condition, alien to the essence of schooling, erodes the foundation of every pedagogical relationship. The consequences may be subtle, yet they are real. Nothing and no one can function when ruled by fear. Inevitably, all this accumulated pressure lands on the shoulders of the children…
This is not the school we envisioned, we who chose to serve the education of children. And this is not the society we wish them to live in. Under these bizarre conditions, the least we can do is to educate and empower them to critically “read” this reality, hoping that, in the future, they will be the ones to transform it!
(And finally, just let us do our job in peace!)
Антонис Зариндас: Это не та школа, о которой мы мечтали, посвятив себя воспитанию детей
В ответ на недавнюю публикацию в прессе известный писатель и учитель — именно это слово он предпочитает слову «педагог» — Антонис Зариндас опубликовал на своей личной странице в Facebook размышления, которые стоит прочитать каждому.
Вот полный текст публикации:
Это не та школа, о которой мы мечтали, посвятив себя служению воспитанию детей. И это не то общество, в котором мы хотим, чтобы они жили. В этих странных условиях наименьшее, что мы можем сделать — это воспитывать и укреплять детей, чтобы они критически «прочитали» эту реальность и, возможно, в будущем её преобразили!
Школы оставили впитывать в себя коллективный гнев общества. В определённом смысле они работают как места психотерапии, где каждый, у кого есть сильные эмоции или мнения по любому поводу, изливает их на школу. Вспомним, что происходило у школ во время ковида (вплоть до закладывания бомб!), истерию по поводу сексуального воспитания, а теперь — электронные угрозы. Теперь мы с нетерпением ждём новую волну «революции» у школьных ворот — возможно, от охотников, фан-клубов из-за фан-карт, потребителей из-за высоких цен и так далее.
Однако миссия школы — не в этом. Её миссия — образовательная, ценностная, демократическая. Сложившаяся атмосфера породила режим избыточной безопасности, который ведёт к внутреннему принятию едва уловимой сети страха. Школа, бывшая когда-то пространством для историй, превращается в опасную зону. Это состояние, чуждое природе школы, подтачивает основы любого педагогического отношения. Последствия подспудны, но реальны. Ничто и никто не может функционировать под страхом. Неизбежно, всё это давление сказывается на детях…
(И, в конце концов, оставьте нас в покое делать свою работу!)
