Της Γιώτας Δημητρίου
Αρχισυντάκτρια SkalaTimes
Θα μπορούσε κανείς να μην ασχολείται, ναι.
Το ακούω πολύ συχνά: «Γιατί ασχολείσαι; Τι κερδίζεις; Θα αλλάξει κάτι;».
Σαφέστατα, θα μπορούσε κανείς να μην ασχολείται, μια δημοσιογράφος θα μπορούσε να γράφει για μόδα, πολιτισμό, lifestyle και χίλια δυο άλλα πιο “πιασάρικα” θέματα, χωρίς να “δημιουργεί” εχθρούς και διαδικτυακούς haters, χωρίς να λέει τι πιστεύει, χωρίς να αγωνίζεται για το σωστό όταν δεν την αφορά, χωρίς να δακρύζει με τους πόνους των άλλων –και, κυρίως, χωρίς να εμπλέκεται σε πολιτικά θέματα.
Όσο δεν εκφράζεις άποψη για πολιτικά και σοβαρά θέματα, τόσο πιο αρεστός είσαι – το έζησα.
Στο μεγαλείο του. Όταν ήμουν αρχισυντάκτρια της Espresso Κύπρου, τότε που έβγαινα μια φορά τη βδομάδα στην τηλεόραση (και στο MEGA Κύπρου και στην εκπομπή της Χριστίνας Λαμπίρη μέσω σύνδεσης), τότε που η ενασχόλησή μου περιοριζόταν στις lifestyle ειδήσεις.
Κι όταν αυτό, (που θεωρείται επιτυχία για τους περισσότερους), έρχεται σε νεαρή ηλικία, η προσπάθεια να μην καβαλήσεις το καλάμι είναι δύσκολη. -Δεν το είχα καβαλήσει, θέλω να πιστεύω.
Θα μπορούσε, λοιπόν, κανείς να μην ασχολείται, ναι.
Να κοιτά τη δουλειά του. Να γράφει πού και πού κανένα βαρύγδουπο post, και μέχρι εκεί.
Να μην εκφέρει άποψη. Να μη ψάχνει την αλήθεια. Να μη νοιάζεται για τον διπλανό του, για το καλό του τόπου. Να μην “φακκά πεννιά”, βρε αδελφέ.
Να κοιτάζει μόνο το συμφέρον του, σαν τον Κυρ Παντελή.
Θα μπορούσε κανείς να μην ασχολείται, ναι.
Να κάνει τη χάρη στον εαυτό του, να ζει καλά, χωρίς την έγνοια για το πού πάει αυτός ο τόπος και τι γίνεται με τους συνανθρώπους του.
Να ψηφίζει αυτούς που τον συμφέρουν -καλή θεσούλα με τη βοήθεια του κόμματος, κάποια προσωπική διευκόλυνση με τη βοήθεια βουλευτή – και να μη νοιάζεται τι ψηφίζει κάθε κόμμα στη Βουλή, τι ιδέες πρεσβεύει, τι σημαίες σηκώνει. Να στηρίζει το κόμμα και τον βουλευτή που συμφέρει τον ίδιο, όχι τον τόπο.
Θα μπορούσε κανείς να μην ασχολείται, ναι.
Είναι κι αυτό μια…. άποψη.
Δεν σας το κρύβω πως κάποιες φορές περνά από το μυαλό μου η άποψη αυτή, όταν με δάκρυα στα μάτια αναρωτιέμαι: «Τι θέλω και ασχολούμαι;».
Αλλά μετά συνέρχομαι.
Γιατί αναγνωρίζω πως δεν ξέρω άλλον τρόπο να λέγεται κανείς Άνθρωπος, από το να ασχολείται.
Όχι μόνο με όσα τον αφορούν προσωπικά, αλλά και με όσα αφορούν τον διπλανό του -τον οποιονδήποτε διπλανό του, όποιας καταγωγής, κοινωνικής τάξης ή χρώματος.
Γιατί -από μικρή ηλικία ανακάλυψα ότι- όλη η ουσία της ύπαρξής μας κρύβεται σε δύο στίχους της Κατερίνας Γώγου:
«Κι απ’ όσα διάβασα, ένα κρατάω καλά.
Σημασία έχει να παραμείνεις άνθρωπος.
Θα την αλλάξουμε τη ζωή, παρ’ όλα αυτά, Μαρία…»
Ναι, αδέλφια μου, θα την αλλάξουμε!
Καλή μας Πρωτομαγιά!
Έρχονται καλύτερες μέρες,
κι αν όχι, εμείς θα αγωνιστούμε με την σιγουριά πως έρχονται!
