SkalaTimes
Έχει ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, φόρεσε για πρώτη φορά παντελόνι το 2000, πιστεύει στην απλή και καθαρή ζωή, την αποκαλούν «η τελευταία ρεμπέτισσα», έχει πει πως έχει συγγένεια με τον Άγιο Παϊσιο, είναι μια μποέμ ρεμπέτισα αυθεντική που κατάφερε να γράψει ιστορία στο ελληνικό πεντάγραμμο.
Η Μαριώ, η Ελληνίδα τραγουδίστρια του ρεμπέτικου, δεν χρειάζεται,αλήθεια, συστάσεις, έρχεται στην Λάρνακα στις 7 και 8 Οκτωβρίου στο «Διαφορετικό» απέναντι από μουσείο Πιερίδη (πρώην Λέσχη Λάρνακας) και οι κρατήσεις έχουν ήδη ξεκινήσει στο τηλέφωνο 96 009134.
«Από το 1958 τραγουδάω. Το ρεμπέτικο είναι τρόπος ζωής για μένα. Η μουσική είναι η ζωή μου, δεν μπορεί να είναι διαφορετικά, ειδικά όταν έχεις μεγαλώσει σε μια μουσική οικογένεια» είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξη της στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων «Πρακτορείο 104,9 FM». Σε εκείνη τη συνέντευξη της είχε τονίσει ότι οι γονείς της, τη μεγάλωσαν σεμνά και απλά και με την ίδια σεμνότητα αποφάσισε να ζήσει όταν έγινε ευρέως γνωστή μέσα από τα ρεμπέτικα τραγούδια της.
Μιλώντας πριν λίγους μήνες στην εκπομπή «Mega Καλημέρα» η Μαριώ είχε πει: «Δουλεύω 62 χρόνια στο τραγούδι, ο μπαμπάς μου ήθελε να τραγουδάω τότε ελαφρά τραγούδια, τα ρεμπέτικα τα έλεγα κρυφά. Έφαγα το ξύλο της χρονιάς μου όταν ο μπαμπάς μου είδε ότι τραγούδαγα ρεμπέτικα. Με την κοινωνία δεν τα πήγα τόσο καλά, στην επαρχία φωνάζαν οι γυναίκες “περνάει η ντιζέζ”».
Στην ίδια τηλεοπτική εκπομπή αναφέρθηκε και στην καταγωγή της λέγοντας: «Η μαμά μου ήταν από τα Φάρασα, το 1996 έμαθα ότι ο Άγιος Παΐσιος ήταν θείος μου. Η μαμά μου ποτέ δεν μιλούσε για αυτά. Η γιαγιά μου πέθανε στη γέννα μέσα στο καΐκι και για να μην μυρίζει την πέταξαν στην θάλασσα, ήταν μια τραγική σκηνή».
Σε μια άλλη συνέντευξη της στην Γεωργία Δρακάκη (https://m.popaganda.gr/people/mario-rempetissa/) είχε πει:
«Τελείωσα, που λες, δημοτικό και τρεις τάξεις από το Γυμνάσιο και, μετά, πήγα στην οικοκυρική σχολή στην Αλεξανδρούπολη και ειδικεύτηκα στην ταπητουργία. Το 1963 ήρθα στην Αθήνα και δίδασκα κιόλας νεαρές ταπητουργούς. Υπήρξα καλή σε αυτό, ακόμα κι αν δεν το τράβηξα επαγγελματικά. Γύρισα πάλι πίσω Θεσσαλονίκη, στα τραγούδια μου, δεν την άντεξα τότε την πρωτεύουσα. Ε, βέβαια, το 1999 επέστρεψα, δεν γινόταν αλλιώς. Μου αρέσουν τα Εξάρχεια, με βολεύει που μένω εδώ και συζητάω έξω καρδιά με όλο τον κόσμο της γειτονιάς, ακόμα και με αυτά τα τσογλάνια που τα σπάνε. Πάντα, όμως, το σπίτι μου και η καρδιά μου θα βρίσκονται στη Θεσσαλονίκη. Και στο τραγούδι! Πέρα από την κουλτούρα, πέρα από τα βιώματα των ρεμπέτηδων που δημιούργησαν αυτά τα τραγούδια, τα πάντα, τα πάντα με τραβάνε στο ρεμπέτικο. Τότε δεν ξέραμε για στιχουργούς και τέτοια. Ξέραμε ότι ο Μάρκος γράφει, τέλος. Εννοείται όλο το κομμάτι, μουσική, στίχους. Και το λέει κιόλας. Τα ίδια για τον Παγιουμτζή, για τόσους άλλους. Αγαπούσα ιδιαίτερα τον Γιάννη Παπαϊωάννου. Πέρα από τα συγκλονιστικά του τραγούδια, ήταν ένας σεμνός άνθρωπος, ένας πολύ καλός χαρακτήρας. Από τις γυναικείες φωνές, ξεχωρίζω-αν μπορώ να το κάνω αυτό- την Μαρίκα την Πολίτισσα τη Σωτηρία Μπέλλου, τη Μαρίκα Νίνου και τη Μαρίκα Νίνου. Αγαπάω και τη Στέλλα τη Χασκήλ, τη Σαλονικιά Εβραία…»
Η τελευταία ρεμπέτισα έρχεται στη Λάρνακα για δυο βραδιές διασκέδασης και ξεφαντώματος για ρεμπέτες και μη!
Κάντε έγκαιρα την κράτηση σας!
