Γράφει ο Λογοθεραπευτής Χρίστος Πηλακούτας
Η νόσος Alzheimer είναι μια εκφυλιστική ασθένεια του εγκεφάλου, που προκαλεί την καταστροφή μεγάλου αριθμού νευρικών κυττάρων (Jacques et al., 2000). Είναι η συνηθέστερη μορφή Άνοιας που εμφανίζεται (Badarunisa et al., 2015). Έρευνες έδειξαν ότι σε ηλικία άνω των 65 ετών, 1 στα 10 άτομα αναμένεται να προσβληθεί με την Άνοια τύπου Αλτσχάιμερ, με αποτέλεσμα η αναλογία να αυξάνεται σε 4 στα 10 άτομα, σε ηλικία άνω των 85 ετών (Spence, 1999).
Οι πάσχοντες χάνουν σημαντικές γνωστικές και γλωσσικές λειτουργίες ή ικανότητες που είχαν προηγουμένως αφού, η συγκεκριμένη νόσος επηρεάζει την κάθε περιοχή του εγκεφάλου (Small et al., 1997; Κωσταρίδου-Ευκλείδη, 1999). Οι γνωστικές και γλωσσικές απώλειες παρουσιάζονται ανάλογα με τα διαφορετικά στάδια της ασθένειας. Οι γλωσσικές διαταραχές ποικίλουν στους ασθενείς με Αλτσχάιμερ, αλλά φαίνεται να ακολουθούν τη γνωστική αλλοίωση (Meguro, 2006). Ακόμα οι γλωσσικές διαταραχές που παρατηρούνται δεν δείχνουν ισόποση βλάβη σε όλες τις μορφές γλωσσικής γνώσης, καθώς τα σημασιολογικά και πραγματολογικά συστήματα της γλώσσας πλήττονται περισσότερο από το συντακτικό και τη φωνολογία. Οι ασθενείς μπορεί επίσης να εμφανίσουν απραξία λόγου και στοματοπροσωπική απραξία, που ακολουθούν την πορεία της νόσου και την επιδείνωση της.
Επιπρόσθετες δυσκολίες που παρουσιάζουν είναι:
-
Δυσκολία στην αναγνώριση συγγενών ή φίλων
-
Ανικανότητα απομνημόνευσης ονομάτων, αντικειμένων και ημερομηνιών
-
Μνήμη με ελλείψεις
-
Αδυναμία αυτοσυντήρησης
-
Υποδομημένη σκέψη & ομιλία
-
Αποπροσανατολισμός
-
Αδυναμία συγκέντρωσης & εκτέλεσης απλών εντολών
-
Καταθλιπτικά συμπτώματα
Ο λογοθεραπευτής, ως προς τη νόσο Alzheimer, κατέχει μία σημαντική κι αναπόσπαστη θέση στην βοήθεια ώστε να παραμείνει ο ασθενής σε ένα βασικό επίπεδο. Επομένως, η λογοθεραπευτική αξιολόγηση και παρέμβαση είναι βασική για την πορεία της νόσου.
Ο λογοθεραπευτής ασχολείται με τη σημασιολογική μνήμη, τους τομείς της πραγματολογίας, της σημασιολογίας, της σύνταξης και της φωνολογίας. Φυσικά, ασχολείται και με την κατανόηση του προφορικού λόγου, την προφορική έκφραση, τις γνωστικές λειτουργίες και την κατάποση.
Η θεραπεία στοχεύει στη καθημερινή επικοινωνία αναπτύσσοντας κι ενθαρρύνοντας θέματα προς συζήτηση και κοινωνικές σχέσεις με άλλους ανθρώπους, στην αξιοποίηση των δυνατοτήτων επικοινωνίας του ατόμου, στην ενίσχυση της αυτοεκτίμησης και στη συντήρηση των ικανοτήτων κατανόησης και έκφρασης του λόγου.
