Tης Γιώτας Δημητρίου
(Αρχισυντάκτρια Skala Times)
Ένα πραγματικά, συγκλονιστικά, τραγικό γεγονός άφησε άφωνους τους περισσότερους από εμάς. Ένα στυγερό έγκλημα στη Λευκωσία.
Η συνέχεια; Ήταν ακριβώς όπως το γενικό επίπεδο αυτού του λαού: Χαμηλή και με μπόλικη υποκρισία.
Με ποιο δικαίωμα (συνείδηση) συνάδελφοι δημοσιογράφοι προχώρησαν σε σκιαγράφηση ατόμων πριν καλά καλά περάσουν οι πρώτες ώρες του στυγερού εγκλήματος;
Κάποτε,κάποιες στιγμές οφείλουμε όλοι να βγάζουμε τον σκασμό, για να είμαστε πρωτίστως Άνθρωποι και μετά “δημοσιογράφοι των πολλών κλικς”.
Όπως σωστά έγραψε η συνάδελφος δημοσιογράφος Άντρη Δανιήλ: “Ποια δεοντολογία ακριβώς τηρούμε οι δημοσιογράφοι, όταν κάνουμε ζωντανές τηλεοπτικές συνδέσεις από το σπίτι των δολοφονημένων, μεταδίδουμε συγκλονιστικές λεπτομέρειες για την πορεία των ερευνών, πλάθουμε σενάρια ζωγραφίζοντας την τραγωδία με ακρίβεια, γνωρίζουμε, αλλά 13 ώρες μετά, δεν λέμε τα ονόματα”.
Από τη μια οι δημοσιογράφοι και από την άλλη “ο κόσμος του facebook”.
Με πόση ευκολία οι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης δίκασαν, ξαναδίκασαν, κατέληξαν σε συμπεράσματα, πριν καλά καλά η αστυνομία προλάβει να διεκπεραιώσει το έργο της!
Γενικότερα μιλώντας, πρέπει να γνωρίζουμε πως υπάρχουν φορές που όλοι ανεξαιρέτως οφείλουμε να σιωπούμε αντί να βιαζόμαστε να “εντυπωσιάσουμε” με ατάκες και απόψεις που ενδέχεται να βλάψουν με οποιοδήποτε τρόπο έρευνες ή να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη.
Ένας φίλος πριν λίγες μέρες έγραφε για κάποια γκουπ, των λίγων ατόμων, μέσα στο facebook που με δύο αναρτήσεις θεωρούν ότι αντιπροσωπεύουν ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας.
Δυστυχώς το αυτονόητο που λέει ότι επειδή ο κάθε πονεμένος έχει ένα μαραφέτι να εκφράζεται δημόσια δεν σημαίνει πως έχει δικαίωμα να γράφει ό,τι θέλει, δεν το αντιλαμβάνονται όλοι.
