Της Βεατρίκης Δ.
Το είδε στον ύπνο της, είδε όνειρο, ωραίος άντρας με μεγάλα μάτια θα την πλησίαζε και θα έκανε τη ψυχή της να πετάξει από χαρά. Καλός οιωνός το όνειρο. Θα ερωτευόταν. Καιρός ήταν, μετά από τόσο καιρό. Ωστόσο παραμέρισε το όνειρο από τις σκέψεις της για να μην της γίνει εμμονή. Ήξερε καλά την δύναμη των προφητικών της ονείρων.
Στο εξωτερικό, στην όμορφη πόλη που έχει προστάτη τον Αρχάγγελο Μιχάηλ, βρέθηκε για ένα τριήμερο. Εκεί τον συνάντησε, σχεδόν καρμικά με μια αμοιβαία συμπάθεια και ακατανόητη έλξη από το πρώτο λεπτό που αντίκρυσε ο ένας τον άλλο.
Βρέθηκαν να πίνουν ποτό, μόνοι οι δυο τους κι εκείνη αστραπιαία σκέφτηκε πως αυτός ήταν ο ήρωας που είχε προμηνύσει το όνειρο της.
«Αν ζούσες εδώ θα ήσουν δική μου» της είπε και αντάλλαξαν τα πρώτα φιλιά.
Ακολούθησαν τρεις μήνες σε χωριστούς ουρανούς, αλλά με καθημερινή επικοινωνία και φλερτ.Εκείνος με όμορφες και έξυπνες ατάκες κέρδιζε κάθε μέρα χώρο στην καρδιά της.
Μετά τους τρεις μήνες ξανασυναντήθηκαν και πάλι, σε εκείνη την όμορφη πόλη που είχαν γνωριστεί, που έχει
προστάτη τον Αρχάγγελο Μιχαήλ. Σε εκείνη την ωραία πόλη με την πανέμορφη γνωστή πλατεία. Λέγεται πως η Αρχιδούκισσα Isabella, κόρη του βασιλιά Φίλιππου II της Ισπανίας είχε γράψει το 1599 κατά την επίσκεψή της σε αυτή τη πόλη“δεν έχω ξαναδεί ποτέ μου κάτι τόσο όμορφο, όπως την πλατεία της πόλης που το δημαρχείο αγγίζει τον ουρανό”.
Ξανασυναντήθηκαν λοιπόν για να δώσουν όνομα σε αυτό που τους ένωνε. Ήταν έρωτας; Ήταν σχέση; Ήταν μια ερωτική περιπέτεια; Τι ήταν αυτή η σύνδεση ντυμένη με φλερτ και συμπάθεια;
Εκείνη ξαναείδε όνειρο….Εφιάλτη αυτή την φορά. Και δεν ήταν στον ύπνο της, ήταν στο ξύπνιο της: Αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά, σκληρή όψη, ανιλικρίνεια, ανεξήγητη μεταμόρφωση κι εκείνος που για τρεις μήνες ήταν κάτι ωραίο μέσα της, να γίνεται το πιο σκοτεινό «γιατί» σε λίγες μόνο μέρες.
Καμιά από τις αναλύσεις που ακολούθησαν με τις φίλες της δεν κατάφεραν να δώσουν μια λογική εξήγηση στη μεταμόρφωση του, ούτε να απαλύνουν τον πόνο της.
Προσπαθούσε να αποκρυπτογραφήσει τον εφιάλτη, αλλά αδυνατούσε. Κάθε σκέψη με πρωταγωνιστή εκείνον, ήταν ντυμένη με πολλά «γιατί» πνιγμένα σε δάκρυα.
Χιλιάδες κορίτσια στο κόσμο καθημερινά συναντούν κάποιον άντρα ο οποίος με γλυκά λόγια και φλερτ ενίοτε και ατέρμονη χημεία κερδίζει έδαφος στη καρδιά τους. Και μια μέρα αυτός ο κάποιος χωρίς λογικές εξηγήσεις αλλάζει πρόσωπο και μεταμορφώνεται σε κάτι άλλο. Τις διώχνει από τη ζωή του και ποδοπατεί τα αισθήματα που αυτός έντεχνα κέντησε μέσα τους.
Μιλάμε για περιπτώσεις που ασυζητητί αξίζουν ένα όσκαρ υποκρισίας.
Χιλιάδες κορίτσια στο κόσμο καθημερινά με λαβωμένες καρδιές ορκίζονται πως δεν θέλουν να ξαναερωτευτούν.
Χιλιάδες κορίτσια στο κόσμο καθημερινά, παλεύουν να ξεχάσουν κάποιον που δεν άξιζε ποτέ τα αισθήματα τους.
Υ.Γ «Αναρωτιέσαι τι θα κάνεις, που θα σταθείς, που θα βρεθείς, τώρα που τ’ όνειρο σου ακυρώθηκε. Ρώτα το πρώτο δέντρο που θα βρεις μπροστά σου. Όταν του ρήμαξε όλα τα λουλούδια του ένας αλύπητος χιονιάς, καθόλου δε σάστισε, όπως εσύ. Απλώς, περίμενε καρτερικά να ‘ρθει η επόμενη Άνοιξη». -Αλκυόνη Παπαδάκη, από το βιβλίο της «Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή».
