Γράφει η Γιώτα Δημητρίου
Ζούμε στο πυρετό μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης (ανεργία, οικονομική εξαθλίωση, τρόϊκα, προβληματικό ευρώ, κτλ).
Όπως είναι αναμενόμενο, ο πυρετός (όπως κάνουν πάντα οι πυρετοί) μας στερεί την υγεία μας. Ποια είναι αυτή η υγεία; Πρωτίστως, νοητική. Εκεί που ο άνθρωπος, φυσικά, θα έπρεπε να σκέφτεται με διάγεια μυαλού το αύριο, σκέφτεται έντρομος πως θα ξημερώσει η αυριανή μέρα (“θα χω δουλειά; Θα βρω δουλειά; ποια μέτρα θα μας επιβάλλει η τρόϊκα, θα μας κόψει το κεφάλι τελικά;” κ.ά).
Μας έχουν αποσυντονίσει.
Σε κατάσταση κινδύνου η Ευρώπη κι αυτοί που παρουσιάζονται ως σωτήρες για να βάλουν μέτρα, είναι τα ρομπότ αυτών που κατασκεύασαν και προκάλεσαν το κακό…Δεν είναι επί του παρόντος αυτή η ανάλυση.
Στο πυρετό λοιπόν που μας έχουν ρίξει δεν υπάρχουν παυσίπονα και αντιπυρετικά. Μόνο παραισθήσεις (ξέρετε, από αυτές που προκαλεί ο πυρετός μετά τους 40 βαθμούς, κι εμείς το 40 το ξεπεράσαμε εδώ και καιρό).
Παραισθήσεις για το ποιοι φταίνε, ποια είναι η λύση, τι γίνεται στη Κύπρο, στην Ευρώπη και στον κόσμο, ποιο θα είναι το αύριο.
Κι αφού αντιπυρετικά δεν έχουμε, μπορούμε να ξεκινήσουμε με κρύο νερό στο μέτωπο και άλλες εναλλακτικές μεθόδους θεραπείας. Όπως πχ σωστή πληροφόρηση. Όχι καθεστωτικά ΜΜΕ, όχι βιβλία προπαγάνδας, όχι ανούσιες και ανιστόρητες συζητήσεις, αλλά γνώση και σωστές πληροφορίες. Είναι το φάρμακο στον πυρετό που ζούμε. Το μόνο φάρμακο. Διότι γέμισε ο κόσμος με ανθρώπους που ζουν με παραισθήσεις, εκτός πραγματικότητας.
Όταν λοιπόν καταφέρουμε με “μόρφωση”, γνώσεις και πληροφόρηση, να πολεμήσουμε τις ψευδαισθήσεις του πυρετού της παγκόμιας οικονομικής (και όχι μόνο) κρίσης, τότε με καθάριο μυαλό ενδέχεται να μπορέσουμε, αν μη τι άλλο, να ξυπνήσουμε και να βγούμε από αυτό το θέατρο του παραλόγου στο οποίο μας έχουν ρίξει, χωρίς τη θέληση μας, να παίζουμε το ρόλο του θύματος.
