Της Μυρσίνης Δήμου
Υπάρχουν ουράνια τόξα σε ουρανούς καλοκαιρινούς.
Υπάρχουν χαμόγελα που κάποτε έκαναν τα γόνατα σου να λυγίζουν και το σώμα σου να ριγά και τώρα πια δεν σημαίνουν τίποτα για τη ψυχή σου.
Υπάρχουν θάλασσες ψευδαίσθησης που σε έπνιγαν για χρόνια, μέχρι που ένα βράδυ μια είδηση, μια εικόνα, σε οδήγησε στο νησί του ρεαλισμού και ξύπνησες. Εκείνος ανήκει αλλού. Και εσύ τρεις πλανήτες πιο πέρα.
Υπάρχουν μέρες τις οποίες έζησες, που δεν ξέρεις ποιος Θεός τις όρισε στα κιτάπια της ύπαρξης σου (μπας και ήταν μέρες άσκοπες;)
Υπάρχουν όνειρα που η πραγματικότητα τα διέλυσε και τα έκανε θρύψαλα και εσύ αντί να γίνεις ράκος, ξαναγεννήθηκες και τόλμησες να δεις την αλήθεια (αχ! επιτέλους) κατάματα και να σιγοψυθυρίζεις Σεφέρη, μετά τα “χρώματα” του Ξυλούρη στο youtube….
Υπάρχουν λόγοι και όροι, στη ζωή και στην αγάπη.
Υπάρχουν ουράνια τόξα σε καλοκαιρινούς ουράνους, λίγο μετά τη βροχή…. μέσα σου.
Υπάρχουν μέρες
“Στο περιγιάλι το κρυφό
κι άσπρο σαν περιστέρι”….
Και η αλλαγή, της ζωής, ενίοτε της καρδιάς, η μόνη οδός.
