“Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα ιδιαίτερο”
Πριν λίγες βδομάδες ο πιο αγαπημένος μου Έλληνας παρουσιαστής, ο άντρας που θεωρώ έξυπνο και μοναδικό (εγώ, η μισή Ελλάδα και Κύπρος), ο talented Mr Kanakis, μου έδωσε μία συνέντευξη για την εφημερίδα στο Λονδίνο με την οποία συνεργάζομαι. Με αυτή την συνέντευξη κάνουμε ποδαρικό και στο SkalaTimes, μιας και δεν υπάρχει καλύτερος άντρας για να κάνουμε ποδαρικό (ναι ένα κόλλημα με τον Κανάκη το έχουμε). Τώρα θα πείτε, τι σχέση έχει ένα Σκαλιώτικο διαδικτιακό περιοδικό με ένα λατρεμένο μεν, αλλά Ελλαδίτη δε, αστέρα. Καταρχάς δεν θες σχέσεις και αφορμές για να πάρεις ή να διαβάσεις μία συνέντευξη του Αντώνη Κανάκη και κατά δεύτερο ο Αντώνης έχει ένα κοινό με το περιοδικό μας. Όπως εμείς αγαπάμε την πόλη μας την Λάρνακα, έτσι κι αυτός αγαπάει ιδιαίτερα την δικιά του, την Θεσσαλονίκη! “Δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που αγαπάω στη Θεσσαλονίκη. Η Θεσσαλονίκη είναι το σπίτι μου και τις περισσότερες φορές το σπίτι σου, επειδή δεν το διαλέγεις εσύ, δένεσαι μαζί του χωρίς πρώτα να έχεις αξιολογήσει τα χαρακτηριστικά του. Είναι σα να ρωτάς ένα παιδί που γεννήθηκε και μεγάλωσε μέσα σε ένα σπίτι “τι αγαπάς περισσότερο μέσα στο σπίτι σου”. Δε θα σου πει κάτι συγκεκριμένο, προφανώς αγαπάει τα πάντα μέσα στο σπίτι του”.
Της Γιώτας Δημητρίου
Kρατάει χρόνια αυτή κολώνια”, Κανάκης – ΑΝΤ1. Τι σας κάνει να μένετε πιστός σε ένα κανάλι;
Τώρα που το σκέφτομαι, η συνεργασία μου με τον ΑΝΤ1 έχει κλείσει αισίως τα 15 χρόνια. Χαίρομαι γι’ αυτό. Νομίζω ότι οι μακροχρόνιες συνεργασίες είναι μια σημαντική και σπάνια υπόθεση. Αυτό που με κάνει να μένω πιστός σε ένα κανάλι, σε μια συνεργασία, είναι ο σεβασμός που το κανάλι δείχνει στη δουλειά μου, οι συνθήκες απόλυτης ελευθερίας στη δημιουργία και στο λόγο, η εμπιστοσύνη και η υποστήριξη και στα δύσκολα.
Γενικά είστε πιστός στη ζωή σας;
Νομίζω ότι ναι, γενικότερα είμαι πιστός στη ζωή μου. Νομίζω ότι εκτιμώ τις καταστάσεις, τα πράγματα, τις συμπεριφορές και τους ανθρώπους που αξίζουν και μένω πιστός σε αυτά. Αλλά αυτό μάλλον δε θα το πω εγώ, είναι λίγο παράξενο έως και αστείο εδώ που τα λέμε να απαντάς εσύ ο ίδιος σε τέτοιες ερωτήσεις, γι’ αυτό τονίζω το «νομίζω».
Η αγάπη σας για την Θεσσαλονίκη είναι γνωστή. Ταξιδεύετε συχνά εκτός Θεσσαλονίκης;
Δεν ταξιδεύω όσο συχνά θα ήθελα είναι η αλήθεια και οι λόγοι είναι δύο. Ο πρώτος είναι ο πρακτικός λόγος. Είμαι τόσο πολύ εγκλωβισμένος με τις δουλειές μου και ειδικά όταν η δουλειά σου εμπεριέχει υποχρεώσεις σε ζωντανές ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές, τότε ο εγκλωβισμός γίνεται ακόμα πιο μεγάλος. Για τον δεύτερο λόγο ευθύνομαι αποκλειστικά και αυτός είναι ότι πολλές φορές νιώθω να με έχει ρουφήξει τόσο πολύ η ρέγουλα και η ρουτίνα, αν θέλετε, των υποχρεώσεων, που όταν τελικά βρίσκομαι με κάποιο ελεύθερο χρόνο στα χέρια μου δε βρίσκω τη δύναμη ή τη διάθεση ή την όρεξη να ξεβολευτώ, να σηκωθώ και να οργανώσω ένα ταξίδι. Χάνω τόσο χρόνο με το να σκέφτομαι αν θα το κάνω, αν θα πάω τελικά, ώστε μέχρι να το σκεφτώ έχει χαθεί όλος ο χρόνος που είχα στη διάθεσή μου και βέβαια όπως προείπα, γι’ αυτό ευθύνομαι ολοκληρωτικά εγώ.
Τι είναι αυτό που αγαπάτε περισσότερο στην Θεσσαλονίκη;
Δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που αγαπάω στη Θεσσαλονίκη. Η Θεσσαλονίκη είναι το σπίτι μου και τις περισσότερες φορές το σπίτι σου, επειδή δεν το διαλέγεις εσύ, δένεσαι μαζί του χωρίς πρώτα να έχεις αξιολογήσει τα χαρακτηριστικά του. Είναι σα να ρωτάς ένα παιδί που γεννήθηκε και μεγάλωσε μέσα σε ένα σπίτι “τι αγαπάς περισσότερο μέσα στο σπίτι σου”. Δε θα σου πει κάτι συγκεκριμένο, προφανώς αγαπάει τα πάντα μέσα στο σπίτι του. Είναι μια ιδιαίτερη πόλη, ακόμα και γεωγραφικά αν θέλετε, αλλά και ιστορικά και είναι αναμφισβήτητα μια πανέμορφη πόλη.
Το Ράδιο Αρβύλα με ένα μοναδικό κι έξυπνο τρόπο, ανάμεσα σε άλλα σατιρίζει και καυτηριάζει την τραγική (οικονομικά) κατάσταση της Ελλάδας. Εσείς ως παρουσιαστής και παραγωγός της εκπομπής που καυτηριάζει την σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα, τι κάνετε ως άνθρωπος αλλά και ως δημόσιο πρόσωπο, γι αυτό; (έχετε λάβει μέρος σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, ή διαδηλώσεις κτλ)
Τα λεγόμενα φιλανθρωπικά δεν χρειάζεται να τα λέμε, εξάλλου κάποια από αυτά είναι ήδη γνωστά, αλλά νομίζουμε ότι πρώτον το “Ράδιο Αρβύλα” είναι από μόνο του μία δράση και δεύτερον οι καθημερινές μας επιλογές είναι κατά την άποψή μου αυτές που τελικά αποτελούν τη δράση μας για να αλλάξουμε τα πράγματα, για να αλλάξουμε τον κόσμο. Οι καθημερινές μας επιλογές όσο μικρές και ασήμαντες κι αν φαίνονται, κάθε άλλο παρά μικρές και ασήμαντες είναι. Επηρεάζουν τα πάντα, νομιμοποιούν πολλά πράγματα, τροφοδοτούν και διαιωνίζουν άλλα. Οπότε κάθε άνθρωπος, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου, ως πολίτης με τις καθημερινές του ενέργειες και επιλογές κάνει ή δεν κάνει πράγματα, που τελικά θα αλλάξουν και θα καθορίσουν την κατάσταση.
Πόσο μπορεί κύριε Κανάκη η έξυπνη σάτιρα, όπως η δικιά σας “στο Ράδιο Αρβύλα”, να αφυπνίσει ή ακόμα και να βοηθήσει τον κόσμο;
Τώρα τελευταία παραέχουν αυξηθεί οι απαιτήσεις όλων γύρω από τη σάτιρα, «η σάτιρα πρέπει να ενημερώνει, να δίνει λύσεις, να συσπειρώνει τον κόσμο, να τον διασκεδάζει» κ.τ.λ. αρχίζει να γίνεται λίγο “too much” όλο αυτό.Δεν ξέρω κατά πόσο θα αφυπνίσει ή θα βοηθήσει τον κόσμο, πραγματικά δεν έχω ιδέα, το μόνο σίγουρο είναι ότι η σάτιρα μπορεί να παρουσιάσει τα πράγματα από μια τελείως διαφορετική οπτική γωνία από αυτήν που συνήθως παρουσιάζονται. Και αυτή η άλλη οπτική γωνία είναι πολύ χρήσιμη. Συνήθως είναι πιο αποκαλυπτική, μεγεθύνει την πραγματικότητα και πολλές φορές μεγεθύνει μια πραγματικότητα που πολλοί προσπαθούν να κρύψουν και αυτό είναι αναμφισβήτητα χρήσιμο. Από ‘κει και πέρα, όπως όλα αυτά τα πράγματα, η σχέση της σάτιρας με τον κόσμο είναι μια σχέση πομπού και δέκτη και τα αποτελέσματα, όποια κι αν είναι αυτά, εξαρτώνται και από τον πομπό και από το δέκτη.
Γιατί κάνετε τηλεόραση κύριε Κανάκη; Σίγουρα ένας λόγος είναι τα λεφτά. Πέρα από αυτό;
Δεν είναι τόσο τα χρήματα ο λόγος που κάνω τηλεόραση ή ραδιόφωνο ή που ασχολήθηκα γενικότερα με αυτά τα μέσα, με τα οποία η ενασχόλησή μου ξεκίνησε από την παιδική μου σχεδόν ηλικία, υπό συνθήκες παρανομίας τις εποχές εκείνες και χωρίς καμία αμοιβή, αντιθέτως με δική μας χρηματοδότηση από το όποιο μας χαρτζιλίκι. Τηλεόραση και ραδιόφωνο κάνω γιατί, χωρίς να μπορώ απόλυτα να το εξηγήσω, από μικρό παιδί ένιωσα έντονα αυτήν την ανάγκη και την αγάπη για τα μέσα αυτά με τα οποία επικοινωνείς με τον υπόλοιπο κόσμο απόψεις, μουσικές, συναισθήματα.
Αν έπρεπε να επιλέξετε μεταξύ Ραδιοφώνου και Τηλεόρασης, ποιο θα επιλέγατε και γιατί;
Αν έπρεπε αναγκαστικά να επιλέξω ανάμεσα στα δύο, θα επέλεγα το ραδιόφωνο, γιατί έχει περισσότερη σχέση με τη μουσική, που είναι αυτό που αγαπάω περισσότερο στη ζωή μου και επειδή είναι αναμφισβήτητα το πιο ανθρώπινο μέσο επικοινωνίας που υπάρχει.
Είχα διαβάσει ένα άρθρο σας παλαιότερα (στο aixmi.gr) και μου άρεσε πολύ. Ποια η σχέση σας με το γράψιμο; Μήπως σας έχει απειλήσει ο Σερβετάς ότι “από το Ράδιο Αρβύλα μόνο εγώ γράφω αλλιώς αλίμονο σας”;
Ευχαριστώ πολύ κατ’ αρχήν. Η σχέση μου με το γράψιμο είναι καλή, μου αρέσει πολύ να γράφω, πρέπει να πω όμως ότι δε μου αρέσει να το κάνω συνέχεια και συχνά. Απλά πολλές φορές υπάρχει η ανάγκη να γράψω για κάτι συγκεκριμένο και όταν συμβαίνει αυτό, το κάνω. Αναμφισβήτητα έχω δεχθεί απειλές από τον Γιάννη Σερβετά για το θέμα αυτό, αλλά αντιστέκομαι όσο μπορώ και θα το φτάσω ως το τέλος!
Πώς αντιμετωπίζετε τα -ενδεχωμένως- παράπονα κατά της εκπομπής; (βλέπε Πρέκας)
Το παράδειγμα που αναφέρατε δεν είναι και κάποιο παράδειγμα το οποίο πρέπει να αποτελέσει αφορμή συζήτησης, ας τον αφήσουμε τον άνθρωπο στην ησυχία του. Από ‘κει και πέρα, για κάτι το οποίο είναι τόσο μαζικό, θα ήταν εξωγήινο να μην υπήρχαν και παράπονα. Τα αντιμετωπίζουμε με ενδιαφέρον στις περισσότερες περιπτώσεις ή με αδιαφορία όταν εκφράζονται με αγενή τρόπο.
Εσείς πώς θα το αντιμετωπίζατε αν κάποιος σας σατίριζε, έτσι όπως εσείς σατιρίζετε διάφορα γνωστά πρόσωπα;
Μια χαρά θα το αντιμετώπιζα, ειδικά αν ήταν πετυχημένο, πιθανότατα θα γελούσα πάρα πολύ. Δε νομίζω ότι κανένας και αυτό έχει να κάνει με όλους τους συντελεστές του Ράδιο Αρβύλα, μπορεί να μας σατιρίσει πιο αιχμηρά απ’ ότι κάνουμε εμείς οι ίδιοι με τους εαυτούς μας, οπότε δεν έχουμε τέτοια θέματα και τέτοια προβλήματα.
Πόσο εύκολο είναι στην προσωπική σας ζωή να είστε ο Αντώνης Κανάκης; Πόσο δυσκολεύει τις προσωπικές σας σχέσεις;
Δεν έχω την παραμικρή ιδέα, δεν ξέρω πώς να σας απαντήσω, εύκολο ή δύσκολο, αυτός είμαι. Αν αυτό που εννοείτε είναι οι συνέπειες της δουλειάς που επέλεξα να κάνω, αν δηλαδή η αναγνωρισιμότητα και όλο αυτό το πακέτο που συνοδεύει αυτή τη δουλειά επηρεάζει τις προσωπικές μου σχέσεις, θέλω να πιστεύω ότι δε με επηρεάζει πάρα πολύ γιατί από τη μέρα που ξεκίνησα μέχρι και σήμερα εργάζομαι πάρα πολύ και όταν εργάζεσαι τόσο πολύ δεν έχεις και ιδιαίτερο χρόνο να ασχοληθείς με όλο αυτό το πράγμα.
Οι φίλοι σας είναι όλοι από τον χώρο της τηλεόρασης; (Λάτσιος, Αρναούτογλου, κτλ) ή έχετε και φίλους εκτός χώρου; Έχετε φιλίες από τα παιδικά/εφηβικά σας χρόνια που ακόμα κρατάνε;
Το αντίθετο, οι φίλοι μου από το χώρο της τηλεόρασης είναι ελάχιστοι, αν εξαιρέσεις βέβαια τα παιδιά του Ράδιο Αρβύλα. Οι όποιοι φίλοι μου, οι οποίοι δεν είναι πάρα πολλοί, είναι εκτός του χώρου. Φιλίες από τα παιδικά μου χρόνια έχω, ίσως έχει χαθεί η συχνή επαφή, αλλά το αίσθημα της φιλίας παραμένει ζωντανό, οπότε ναι, υπ’ αυτήν την έννοια έχω.
Πόσο σημαντική είναι η φιλία στην ζωή του Αντώνη Κανάκη;
Είναι πολύ σημαντική η φιλία στη ζωή μου, είναι κάτι το οποίο εκτιμώ πάρα πολύ, το σέβομαι και θέλω να πιστεύω ότι το τιμώ. Είναι δύσκολη υπόθεση βέβαια και πολύ αποκαλυπτική για τους ανθρώπους.
Για ποια πράγματα έχετε μετανοιώσει;
Όσο το σκέφτομαι δεν έχω μετανοιώσει για τίποτα ιδιαίτερο. Δεν ξέρω αν αυτό συμβαίνει γιατί όντως δεν έχουν συμβεί στη ζωή μου πράγματα για τα οποία θα έπρεπε να μετανοιώσω, ή γιατί απλά δε μ’ αρέσει να μετανοιώνω. Πάντως δεν αισθάνομαι την ανάγκη να μετανοιώσω ούτε για πράγματα που έκανα, ούτε για πράγματα που δεν έκανα. Αν και τώρα που το ξανασκέφτομαι, ίσως μετανοιώνω περισσότερο για πράγματα που δεν έχω κάνει, αλλά και πάλι όχι σε κάποιον ιδιαίτερα μεγάλο βαθμό.
Μουσικός παραγωγός, παρουσιαστής της πιο πετυχημένης σατιρικής εκπομπής στην ελληνική τηλεόραση και…..ιδιοκτήτης ενός μπαρ, ιδιοκτήτης του μπαρ “Λιμάνι” στην Θεσσαλονίκη φυσικά. Εσείς ποιο θα θέλατε να ήταν το δικό σας λιμάνι; (οικογένεια, τηλεόραση, λεφτά, φήμη, μέχρι τα βαθιά γεράματα; κάτι άλλο;)
Νομίζω ότι κανείς δεν ξέρει ποιο θα ήθελε να ήταν το δικό του λιμάνι, με την έννοια συγκεκριμένων χαρακτηριστικών και συγκεκριμένης περιγραφής. Αυτό που νομίζω ότι όλοι μας, λίγο ή πολύ, ξέρουμε, είναι το τι θα θέλαμε να μας προσφέρει αυτό το λιμάνι, όταν και αν το βρούμε. Και αυτό που θα ήθελα εμένα να μου προσφέρει και κάτι μου λέει ότι όλοι κάπως έτσι φανταζόμαστε την προσφορά του, είναι ηρεμία, γαλήνη και ένα συναίσθημα ολοκλήρωσης στη ζωή μου. Από αυτά που αναφέρετε ως παραδείγματα, τα λεφτά, η φήμη και η τηλεόραση, σίγουρα δεν μπορούν να αποτελέσουν ένα λιμάνι με τέτοιου είδους συνέπειες.
