Το θέατρο, ο θεατής και ο ηθοποιός

Κείμενο του γνωστού Ελλαδίτη σκηνοθέτη Κώστα Κωστόπουλου
(Σκηνοθέτης τηλεοπτικής σειράς “Γαλάτεια”,κανάλι ΣΙΓΜΑ)

Ο θεατής είναι ζώο κυνηγητικό. Αρπαχτικό. Αρπάζει για να κορέσει την πείνα της σκέψης. Έργο αδύνατον. Κυνηγά εκ φύσεως και εκ κατασκευής οτιδήποτε κινείται. Οτιδήποτε κινεί το ενδιαφέρον.

Ο θεατής κινηγά σε χώρους με ζωντανά θεάματα όπως τα θέατρα, ή σε ζωολογικά πάρκα όπως ο κινηματογράφος.

Στην σαβάνα του κινηματογράφου ο θεατής κυνηγά σε μονοπάτια προκατασκευασμένα. Κάποιος φροντίζει να υπάρχει πάντα κάπου ένα κομμάτι κρέας για να τραφεί το ζώον.

Στην σαβάνα του θεάτρου ο θεατής κυνηγά με δίκη του ευθύνη. Το ποιος θα κατασπαραχθεί στο τέλος είναι συζητήσιμο. Αν επιβιώνει δόξη και τιμή το θέατρο σε πείσμα της τεχνολογίας και του ντόλμπι συστεμ είναι γιατί βάζει σε λειτουργία τα πρωτόγονα αντανακλαστικά του ζώου.

Ο θεατής καλείται να γίνει ο ίδιος μηχανή. Κινηματογραφική μηχανή αρπακτικού. Ο ίδιος κινεί τα πρωτόγονα γρανάζια για να κάνει ζουμ και να νετάρει πάνω στο θήραμα-ηθοποιό. Ο θεατής λοκάρει. Παρακολουθεί κάθε κινήσει, κάθε ψυχική καταβύθιση, κάθε άλμα του θηράματος ηθοποιού.

Ο καλός ηθοποιός είναι ένα θήραμα έξυπνο.
Στήνει παγίδες.
Ο καλός ηθοποιός θα φτιάξει εικόνες και σκηνικά μέσα στο μυαλό του αρπαχτικού. Θα το κάνει να δει δάση και μαϊμουδες. Θα το αφήσει να πλησιάσει. Θα το αφήσει ακόμα και να μπήξει τα νύχια του στην σάρκα της σκέψης του. Τότε ο θεατής θα πιστεύει πως θα αρχίσει τρελό τσιμπούσι. Όμως παρ´ ελπίδα θα αρχίσει ο χορός. Μια αιμάσσουσα σύμβαση.

Ο θεατής θα προσπαθεί να κόψει κομμάτια σάρκας από τον ηθοποιό και ο ηθοποιός θα απαντά με μια καθαρτικά αποτρόπαια κίνηση. Την στιγμή που ο θεατής θα βρίσκεται παραλυμένος από μια ερωτική υπόσχεση ευωχίας, την κατασπάραξη του ηθοποιού, το θήραμα με ένα τσάκισμα της σκηνικής του εικόνας, θα αναδεύσει τα στάσιμα νερά του αρπαχτικού. Άλλοτε φυσώντας απαλά σε μια καθαρή επιφάνια για να δημιουργήσει ροή κι άλλοτε βουτώντας το χέρι στον βούρκο.

Κανείς δεν φεύγει από το θέατρο χωρίς γρατζουνιές, ούτε θεατής ούτε ηθοποιός.

Ο θεατής αρπαχτικό οφείλει να θυμάται την γεύση αυτού του πρωτόγονου κυνηγιού.
Ο ηθοποιός οφείλει να στήνει επωφελείς παγίδες.

Αυτό είναι το ζωντανό θέατρο.