Διαβάζω όλες τις στήλες του Skala Times με ανυπομονησία κάθε βδομάδα.
Τις περιμένω κάθε Τετάρτη να φτάσουν στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο. (Εκτός από την στήλη του Μιχάλη Σεραφείμ που την στέλνει τελευταία στιγμή, χαράματα Παρασκευής και κάνει γιογιό την υπομονή μου και πατά στο κόκκινο το άγχος μου).
Κι αγαπώ όλα τα παιδιά της ομάδας, (ναι και τον Μιχάλη Σεραφείμ που κάνει τεστ στην υπομονή μου), διότι όλοι εδώ σε αυτό το διαδικτυακό περιοδικό τελούμε ένα λειτούργημα. Αν και βρισκόμαστε στα πρώτα μας βήματα (μόλις 8 editions), ο στόχος μας είναι να κάνουμε κάτι βρε αδελφέ! Να βάλουμε ένα λιθαράκι. Πολιτιστικό; Κοινωνικό; Σε επίπεδο σκέψης; Ένα λιθαράκι ουσίας σε αυτή την πόλη που αγαπάμε. Σε αυτό τον κόσμο που ήρθαμε να ζήσουμε. Αν θα το καταφέρουμε ή όχι, θα φανεί στο χειροκρότημα (όχι τώρα, είναι πολύ νωρίς ακόμη. Είμαστε στα πρώτα μας μόλις βήματα. Ίσα που περπατάμε. Κι εμείς εδώ ήρθαμε όχι για βήματα, αλλά για τρέξιμο).
Διαβάζω λοιπόν όλες τις στήλες και μια και δυο φορές, με ενδιαφέρον και ξεχωριστή αγάπη και συμπάθεια για κάθε ένα παιδί της ομάδας που γράφει.
Είναι όμως μια στήλη που πάντα με προβληματίζει.
Η στήλη «My View» του David Fowles.
Του David που χτες ήταν ένα από τα πιο δημοφιλή αγόρια της πόλης και σήμερα είναι σύζυγος και πατέρας.
Έχω την εντύπωση πως ο David πάντα αγαπούσε την Λάρνακα, αλλά ίσως από τότε που έγινε πατέρας να την αγάπησε περισσότερο, αφού αυτή είναι η πόλη που μεγαλώνει τα παιδιά του.
Πιστεύω πως και σε μένα θα συνέβαινε αυτό, αν ποτέ με αξίωνε ο Θεός να γίνω μάνα, θα μεγάλωνε ακόμη περισσότερο η αγάπη μου για την πόλη που θα ανάτρεφα τα παιδιά μου. Μάλλον έτσι πρέπει να συμβαίνει με όλους τους (σωστούς) γονείς.
Όταν, λοιπόν, ο David γράφει τις ενδιαφέρουσες προτάσεις του για την Λάρνακα, δεν το κάνει διότι αύριο θα κατέβει υποψήφιος Δήμαρχος Λάρνακας (αν και ποτέ δεν ξέρεις). Ούτε επειδή επιδιώκει καριέρα δημοσιογραφίας μέσω του Skala Times. Το κάνει από αγάπη γι αυτή την πόλη, την πόλη του, την πόλη μας. Την πόλη των παιδιών του.
Με τις φίλες μου συχνά συζητάμε «αυτά που έγραψε ο David».
Όλοι εκείνοι που αγαπούν την πόλη, όπως λένε, που είναι να κάνουν ένα σχόλιο στις τόσες προτάσεις, στους τόσους προβληματισμούς που εκφράζει μέσα από την στήλη του ο David;
Όλοι αυτοί που έχουν εκλεγεί (ή ήθελαν να εκλεγούν) Δημοτικοί Σύμβουλοι, όλοι αυτοί που απαρτίζουν το Δημαρχείο και τις αρχές της πόλης, μα ΠΡΟΠΑΝΤΩΝ όλοι αυτοί που λένε πως αγαπούν την πόλη με ανιδιοτέλεια, που είναι να στηρίξουν με σχόλια και να χτίσουν εποικοδομητικές συζητήσεις στα όσα θέτει κάθε βδομάδα ο David;
Δόξα το Θεό το Google Analytics δείχνει πως πολύ καλά τα πάμε από αναγνωσιμότητα.
Άρα;
Μήπως τελικά αυτοί που νοιάζονται για την πόλη είναι λιγότεροι από όσοι διατυμπανίζονται;
David, συνεχίζουμε να αγαπάμε την πόλη και να προσπαθούμε για εκείνο το λιθαράκι αλλαγής. Και αν κάτι μας κάνει διαφορετικούς από όλους τους άλλους είναι το γεγονός πως η δικιά μας αγάπη για την πόλη μας είναι ντυμένη με ανιδιοτέλεια. Και δεν λέω πως είμαστε οι μοναδικοί. Υπάρχουν κι άλλοι εκεί έξω σαν κι εμάς, μα μάλλον είμαστε λίγοι! Και μάλλον αυτοί που αγαπούν με ανιδιοτέλεια την πόλη δεν είναι αυτοί σε «θέσεις εξουσίας».
Οι μνηστήρες της πόλης που ποθούν τα προικιά της, λοιπόν!
Κι εσύ David ο Οδυσσέας της που πραγματικά, με ανιδιοτέλεια, την αγαπάς.
Πόσοι Οδυσσείς υπάρχουν εκεί έξω; Αναρωτιέμαι…
